«Οι εθνικές εκλογές θα γίνουν τον Οκτώβριο»: Αυτό το μήνυμα εκπέμπει η κυβέρνηση με κάθε ευκαιρία, προβάλλοντας παράλληλα τη δική της αναπτυξιακή, προοδευτική και κοινωνική ατζέντα, μετά το τέλος των μνημονίων.
Το τελευταίο, αποτελεί, πλέον, αδιαμφισβήτητο γεγονός και γι αυτό η αξιωματική αντιπολίτευση πέρασε από την καταστροφολογία στο αναμάσημα φαιδρών fake news ή στην ταύτιση του Τσίπρα με τον Όρμπαν!
«Ορμπανοποίηση» της Δεξιάς
Ακριβώς επειδή τον τόνο στην Ευρώπη δίνουν οι «Όρμπαν» (πολλοί τέτοιοι υπάρχουν και εντός της ΝΔ), το δίλημμα των ευρωεκλογών φαίνεται πια ξεκάθαρο, 2 και κάτι μήνες πριν τη διεξαγωγή του:
Στις ευρωεκλογές συγκρούονται στην πραγματικότητα δυο πολιτικά στρατόπεδα. Το στρατόπεδο των δημοκρατικών δυνάμεων της προόδου οι οποίες θέλουν την εμβάθυνση της ευρωπαϊκής ενοποίησης με ταυτόχρονο ξεπέρασμα των πολιτικών λιτότητας που ακριβώς καλλιέργησαν το έδαφος για να αναπτυχθεί το άλλο στρατόπεδο: Το μαύρο στρατόπεδο της ακροδεξιάς και του ακραίου λαϊκισμού.
Σύμφωνα με όσα τόνισε πρόσφατα ο Δημ. Τζανακόπουλος, εκφράζοντας την πολιτική θέση της κυβέρνησης, «πρόκειται για μια εξαιρετικά σκληρή πολιτική μάχη που το αποτέλεσμά της θα σημαδέψει το μέλλον της ηπείρου και της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Στην πραγματικότητα στις ευρωεκλογές θα κριθούν οι πολιτικές που θα αποτελέσουν το έδαφος πάνω στο οποίο η Ευρώπη θα κληθεί να κάνει τα επόμενά της βήματα πέρα και έξω πια από τη συνθήκη της ακραίας οικονομικής κρίσης της προηγούμενης 10ετίας».
Στόχος του ΣΥΡΙΖΑ είναι τόσο η διαμόρφωση μιας νικηφόρας στρατηγικής και η ήττα του υβριδίου νεοφιλελευθερισμού και ακροδεξιάς, που εκφράζεται τόσο μέσα από την «ορμπανοποίηση» του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, όσο και από την υποψηφιότητα του ακραίου Βέμπερ για την προεδρία της Κομισιόν.
Μέσο για τον σκοπό αυτό είναι η διαμόρφωση ενός μεγάλου, δημοκρατικού και προοδευτικού μετώπου, με επίκεντρο την ενδυνάμωση της εργασίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης και των πολιτικών που ευνοούν και στηρίζουν τους πολλούς, όχι τους λίγους.
Οι διεργασίες για το μέτωπο αυτό έχουν ήδη ξεκινήσει και ο Αλ. Τσίπρας έθεσε τους βασικούς άξονες για τη συμμαχία των προοδευτικών δυνάμεων, μιλώντας την περασμένη Δευτέρα στην κδήλωση που συνδιοργάνωσαν η Ομάδα της Προοδευτικής Συμμαχίας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, το Ελληνικό γραφείο του Friedrich-Ebert-Stiftung και το Ινστιτούτο Ερευνών και Πολιτικής Στρατηγικής.
*ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Ρ. Σβίγκου: Αίτημα των καιρών και όχι προεκλογικό σύνθημα η συμμαχία κατά του νεοφιλελευθερισμού και της ακροδεξιάς
*ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Δ. Τζανακόπουλος: Η δημοσκοπική διαφορά υπάρχει μόνο στη φαντασία του κ. Μητσοτάκη και των αυλικών του
Δύο πολιτικά στρατόπεδα και στην Ελλάδα
Αν, λοιπόν, στην Ευρώπη κρίνονται πολλά, το ίδιο ισχύει και για την Ελλάδα, καθώς στη χώρα μας υπάρχει μια νέα πολιτική συνθήκη. Το τελευταίο διάστημα, αφού, όπως είπαμε, στέρεψε από καταστροφολογικά σενάρια, η ΝΔ στρέφεται, αντιγράφοντας τις συγγενικές της δυνάμεις στο ΕΛΚ σε μία λαϊκιστική και πατριδοκάπηλη ρητοτική (βλέπε Συμφωνία των Πρεσπών). Και από την άλλη, με πρωτοφανή «ειλικρίνια», προτείνει πολιτικές ακραίας λιτότητας και επιστροφής στις πιο μαύρες μέρες των μνημονίων.
Ως εκ τούτου, καθίστανται σαφή, τουλάχιστον σύμφωνα με την ανάλυηση του ΣΥΡΙΖΑ, τα 2 στρατόπεδα τα οποία συγκρούονται και στην Ελλάδα: Το στρατόπεδο που θέλει την ήττα του νεοφιλευθερισμού, της λιτότητας και των ακροδεξιών πολιτικών. Kαι το άλλο στρατόπεδο στο οποίο ηγεμονικό ρόλο παίζει η ΝΔ και που ακριβώς εκπροσωπεί πολιτικά τις δυνάμεις της λιτότητας και της ακροδεξιάς στη χώρα μας.
