to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

11:36 | 08.04.2013

πηγή: https://left.gr/94

Πολιτική

Ηρώ Διώτη: Ονομάζουν ανάπτυξη τη λεηλασία της χώρας

Συνέντευξη στο alterthess.gr


Στην Θεσσαλονίκη βρίσκεται σήμερα η Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ και τομεάρχης της Επιτροπής Ελέγχου Κυβερνητικού Έργου για το Περιβάλλον, Ηρώ Διώτη με αφορμή την εκδήλωση ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού που συνδιοργανώνουν ο ΣΥΡΙΖΑ και η Ανοιχτή πόλη. Η κ. διώτη μίλησε στο alterthess για τις Σκουριές Χαλκιδικής, τις ιδιωτικοποιήσεις, τις επιπτώσεις του μνημονίου και της κρίσης στο περιβάλλον αλλά και την σχέση της παραγωγικής ανασυγκρότησης- περιβάλλοντος.

Τους τελευταίους μήνες έχει αναδειχθεί ως κεντρικοπολιτικό θέμα αυτό της εξόρυξης χρυσού στις Σκουριές Χαλκιδικής. Η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός της χώρας έχουν ποντάρει πολιτικά στην συγκεκριμένη επένδυση, ενώ πολλοί κάτοικοι της περιοχής αντιδρούν, επικαλούμενοι τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις της συγκεκριμένης δραστηριότητας. Αντιπροσωπεύουν οι "Σκουριές" το κυβερνητικό δόγμα για ανάπτυξη και ποιοι είναι οι βασικοί άξονες αυτού;

Νομίζω το αντιπροσωπεύουν επάξια. Είναι ακριβώς αυτό που η κυβέρνηση, όπως και οι προηγούμενες,  έχει επιδιώξει σε όλα τα επίπεδα. Και στο πολιτικό επίπεδο με την πλήρη κάλυψη της εταιρείας και των εταιριών γενικά όλα αυτά τα χρόνια παρουσίας τους στη Χαλκιδική, αλλά και στο νομοθετικό όπου ψήφισαν νόμους και τώρα και παλιότερα προς όφελος των εταιρειών. Και όχι μόνο νόμους διευκόλυνσης, αλλά και νόμους που απάλλασσαν τις εταιρείες από υποχρεώσεις που είχαν όπως αυτή της  περιβαλλοντικής αποκατάστασης στην περιοχή.

 Επιπλέον, το ελληνικό δημόσιο οικονομικά ζημιώθηκε σημαντικά, αφού παραχώρησε με ελάχιστο αντίτιμο στην εταιρεία μια τεράστια περιουσία και ένα αρχέγονο δάσος, γεγονός που στηλιτεύτηκε και από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή με τη γνωστή απόφαση. Δηλαδή συμπερασματικά να πούμε ότι το όραμα της ανάπτυξης για την κυβέρνηση κινείται με το δόγμα που λέει να κάνουμε την κρίση ευκαιρία για επενδύσεις. Και στο δικό της σχέδιο, επενδύσεις εννοούν τη λεηλασία που επιδιώκουν μια σειρά επίδοξοι επενδυτές-σε διαπλοκή με τις κυβερνήσεις- στα δημόσια αγαθά και το δημόσιο πλούτο. Με στόχο την αύξηση των κερδών συγκεκριμένων επιχειρηματιών στην πλάτη της ελληνικής κοινωνίας. Αυτά, οι κάτοικοι και τα ξέρουν και τα βλέπουν, σε όλα αυτά αντιδρούν, όχι μόνο στις περιβαλλοντικές επιπτώσεις που είναι τεράστιες. Ζητούν τα αυτονόητα στη Χαλκιδική:  αξιοπρεπή διαβίωση, ποιότητα ζωής, άλλη ανάπτυξη για τον τόπο τους (και έχουν προτάσεις) και το δικαίωμα  να αποφασίζουν αυτοί για τη ζωή τους, και όχι οι εταιρείες. Και έτσι πρέπει να κάνουν.

Η κυβέρνηση έχει επιλέξει να ιδιωτικοποιήσει ένα μεγάλο μέρος δημόσιων οργανισμών. Μεταξύ αυτών των οργανισμών είναι η ΕΥΔΑΠ και η ΕΥΑΘ. Στην Θεσσαλονίκη Δήμοι και πολίτες τοποθετούνται απέναντι στην ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ. Μπορεί να γίνει κεντρικό γεγονός ο αγώνας ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού; Έχει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά η ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ σε σχέση με τις άλλες ΔΕΚΟ;

Το ιδιαίτερο που μπορούμε να πούμε ότι έχει, είναι πως το νερό είναι δημόσιο αγαθό. Είναι απόλυτα απαραίτητο για τη ζωή, κρίνει την ποιότητα ζωή μας, από αυτό εξαρτάται η διατροφή μας αλλά και η ίδια μας η επιβίωση. Είναι ένα κοινό αγαθό στο οποίο πρέπει να έχουν οι πάντες ελεύθερη πρόσβαση. Δεν μπορεί να το περιφράξει καμιά εταιρεία. Δεν είναι μόνο το κόστους που θα αυξηθεί και η ποιότητα και των υπηρεσιών και του ίδιου του νερού που θα χειροτερεύσουν (όπως δείχνει η διεθνής εμπειρία όπου υπήρξε ιδιωτικοποίηση). Είναι και ιδεολογικό ζήτημα. Δεν πρέπει να γίνεται αποδεκτή καμία ιδιωτικοποίηση στα κοινά αγαθά. Ο αγώνας ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού που βάζει και το ζήτημα που ανέφερα πιο πάνω, αλλά και τα ζητήματα της διαχείρισης πρέπει να γίνει κεντρικός αγώνας. Δεν ξέρω αν μπορεί να γίνει κεντρικός αυτή τη στιγμή, διότι όλοι για κάποιο λόγο θεωρούν το νερό και φθηνό και προσβάσιμο και πρέπει να γίνει καμπάνια ενημέρωσης για το τι πρόκειται να συμβεί, αλλά σίγουρα όλες οι πρωτοβουλίες  και οι συλλογικότητες που μοιράζονται μια κοινή αντίληψη για τα κοινά αγαθά πρέπει να βγουν μπροστά και να ξεκινήσουμε έναν πανελλαδικό αγώνα. Δεν είναι μόνο η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη, είναι και η ΕΥΔΑΠ νήσων για παράδειγμα. Και ακολουθεί όλη η χώρα. Στην Ευρώπη έγιναν μεγάλοι αγώνες για το θέμα, όπως το δημοψήφισμα που κατάφερε να επιβάλλει το ιταλικό κίνημα και που είχε ως αποτέλεσμα το ΟΧΙ στην ιδιωτικοποίηση. Να κουβεντιάσουμε και εμείς ως κίνημα ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος ή οι τρόποι να διεξαχθεί και εδώ αυτός ο αγώνας και να τον κερδίσουμε.  

Μνημόνιο και κρίση σκοτώνουν το περιβάλλον; Η πραγματικότητα δείχνει ότι στο όνομα της κρίσης οι όποιες περιβαλλοντικές ευαισθησίες πηγαίνουν περίπατο. Το τοπίο στην εποχή του μνημονίου έχει αλλάξει τόσο πολύ;

Νομίζω πως δεν είναι θέμα ευαισθησιών. Είναι θέμα διάλυσης και λεηλασίας μιας χώρας. Αυτό έχει απόλυτη σχέση με το περιβάλλον διότι η μέχρι τώρα νομοθεσία που προέκυπτε και από το Σύνταγμα είχε ένα σχετικά προστατευτικό πλαίσιο, όχι αυτό ακριβώς που όφειλε να έχει και για αυτό και έγινε και τέτοια αρπαγή, μέσω διαφόρων αποχαρακτηρισμών εκτάσεων π.χ δασικές, τόσα χρόνια, αλλά είχε. Αυτό το πλαίσιο τώρα είναι εμπόδιο στους «επενδυτές»  που θέλουν φυσικά να χωροθετήσουν  όπου τους βολεύει και να τους  παραχωρηθούν περιοχές από το δημόσιο. Αυτό για να γίνει χρειάζεται να διαλυθεί όλο αυτό το προστατευτικό πλαίσιο, που απαγόρευε για παράδειγμα άλλες χρήσεις στις καμένες αναδασωτέες εκτάσεις , απαγόρευε επεμβάσεις σε αιγιαλούς, στις προστατευόμενες περιοχές, στη γη υψηλής παραγωγικότητας κ.λ.π.  πράγμα το οποίο ήδη γίνεται. Το ξήλωμα δηλαδή της νομοθεσίας, από την αρχή της κρίσης με κορύφωση την εποχή Παπακωνσταντίνου στο ΥΠΕΚΑ. Φυσικά συνεχίζουν ακάθεκτοι. Καθρέφτης αυτών των αντιλήψεων είναι ο αναπτυξιακός νόμος που συζητήθηκε στη Βουλή την περασμένη βδομάδα. Η συζήτηση και οι τοποθετήσεις των κυβερνητικών βουλευτών είναι αποκαλυπτικές. Όλο αυτό προσπαθεί και ιδεολογικά να κυριαρχήσει στην ελληνική κοινωνία. Θέλουν απεγνωσμένα να πείσουν πως αυτά (πχ περιβάλλον) είναι λεπτομέρειες μπροστά στην έξοδο από την κρίση (που φυσικά ποτέ δεν θα γίνει με αυτήν την πολιτική) και παράλληλα προσπαθούν να λοιδωρήσουν όποιον αντιστέκεται ως γραφικό περιβαλλοντιστή. Εμείς θα αντισταθούμε όσο μπορούμε σε όλα τα επίπεδα σε αυτές τις αντιλήψεις και πρακτικές που έχουν γίνει πραγματικά αρπακτικές στην εποχή του μνημονίου. Γιατί πέρα από όλα τα άλλα, καμιά ανάπτυξη δεν μπορεί να έρθει αν δεν υπάρχει δημόσια περιουσία. Αν όλα περάσουν σε ιδιωτικά χέρια, αυτό που επιχειρείτε μέσω ΤΑΙΠΕΔ, δεν υπάρχει κανένα μέλλον για την ελληνική κοινωνία και αφαιρούνται τα μέσα που μπορεί να έχει ο λαός για να βγει από την κρίση.  

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ κάνει λόγο για την ανάγκη παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας. Συνήθως η παραγωγική ανασυγκρότηση σημαίνει υποβάθμιση των περιβαλλοντικών όρων. Τι δικλείδες ασφαλείας υπάρχουν στη δική σας πρόταση;

Παραγωγική ανασυγκρότηση είναι πολλά πράγματα και εξαρτάται ο καθένας τι εννοεί. Παραγωγική ανασυγκρότηση δεν είναι ντε και καλά υποβάθμιση. Δεν είναι κατ’ ανάγκην τα μεγάλα έργα ή η άναρχη οικοδομική δραστηριότητα. Δεν βρισκόμαστε σε μεταπολεμικό χρόνο. Το να έχουμε δημόσια τα κοινά αγαθά, το να έχουμε στοιχειώδη προστασία στις περιοχές που πρέπει, το να υπάρχουν αυστηροί έλεγχοι και τιμωρίες όταν δεν τηρούνται οι περιβαλλοντικοί όροι, το να προσέχουμε τη γεωργική γη διότι από κει τρεφόμαστε και πρέπει να έχουμε επάρκεια, όλα αυτά μπορούν να γίνουν. Χρειάζεται μόνο πολιτική θέληση. Η παραγωγική ανασυγκρότηση για μας περνάει μέσα από την προστασία του περιβάλλοντος. Όταν προβάλλουμε ως πλεονεκτήματα της χώρας την αγροτική παραγωγή ή τον τουρισμό, πώς μπορούμε να αγνοούμε το περιβάλλον;.  Έχουν διατυπωθεί πολλές προτάσεις από το ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για ήπιου τύπου ανάπτυξη, από τον τουρισμό ως τη γεωργία, που θα σέβεται τους ανθρώπους, την ομορφιά αυτής της χώρας, την ποιότητα ζωής μας και που θα είναι μέρος του εισοδήματός μας τελικά. Γιατί η ποιότητα ζωής που τώρα έχουμε χάσει και ξεχάσει, είναι κοινωνικό εισόδημα. Όπως και η πρόσβαση στα δημόσια αγαθά, στο περιβάλλον, την υγεία, την παιδεία. Αυτά μας προσθέτουν έμμεσα πλούτο και είναι μέρος αυτού που λέμε παραγωγική ανασυγκρότηση. Το να προστατεύουμε την υγεία των πολιτών μέσω της προσοχής που  θα δείχνουμε στο περιβάλλον, στα νερά στις θάλασσες δεν είναι δύσκολο. Το κάνουν πολλές χώρες χωρίς να είναι σοσιαλιστικές. Και δεν είναι καθόλου ανταγωνιστικό σχέδιο με την ανάπτυξη και την παραγωγική ανασυγκρότηση όπως είπα και πριν. Είναι μέρος αυτού.

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)