Πριν αλλά κυρίως µετά το τέλος του Ψυχρού Πολέµου, η ετήσια ∆ιάσκεψη Ασφάλειας του Μονάχου ήταν κυρίως ένα φόρουµ προβληµατισµού για τις σχέσεις της ∆ύσης µε την ΕΣΣ∆ και στη συνέχεια τη Ρωσία. Φέτος η αβεβαιότητα είναι συνολική και ο ορίζοντας της διεθνούς ασφάλειας θολός συνολικά.,

• Αν οι ΗΠΑ περάσουν από το πάγωµα της συµµόρφωσης στην απόσυρση από τη Συνθήκη του 1987 για την κατάργηση των Πυραύλων Μέσου Βεληνεκούς, τότε απειλείται το σύνολο των συµφωνιών Ουάσιγκτον-Μόσχας για περιορισµό και µείωση των πυρηνικών όπλων.

• Μια πυρηνική απορρύθµιση µεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας εκ των πραγµάτων δυσχεραίνει, αν δεν βραχυκυκλώνει την προσπάθεια για µη περαιτέρω διασπορά των πυρηνικών όπλων.

• Τα παραπάνω συµπίπτουν µε µια κρίση εµπιστοσύνης στη διατλαντική σχέση. Προφανώς οι ΗΠΑ περιµένουν αυτόµατη ευθυγράµµιση των Ευρωπαίων µε τις επιλογές τους, καθώς εκτιµούν ότι στη Γηραιά Ηπειρο δεν υπάρχουν η βούληση και η δυνατότητα για την πολιτική ενοποίηση, χωρίς την οποία δεν µπορεί να υπάρξει χειραφέτηση της ΕΕ στην ασφάλεια και την εξωτερική πολιτική.

Τούτων λεχθέντων, ο κίνδυνος αποσάθρωσης των συµφωνιών που πλαισιώνουν την πυρηνική ισορροπία ΗΠΑ-Ρωσίας δεν πρέπει ούτε να προκαλεί έκπληξη ούτε να χρεώνεται αποκλειστικά στον Τραµπ· είναι η κορύφωση µιας διολίσθησης σχεδόν τριών δεκαετιών.

Στο παρελθόν υπήρχε άµεση συσχέτιση της πυρηνικής ισορροπίας ΗΠΑ - ΕΣΣ∆ µε την ακλόνητη σταθερότητα της διαίρεσης της Ευρώπης σε δύο ζώνες επιρροής και αργότερα σε δύο µπλοκ, µε σηµείο αναφοράς τη Συµφωνία της Γιάλτας στις αρχές του 1945.

Σήµερα, ΗΠΑ και Ρωσία είναι εγκλωβισµένες σε µια αµοιβαία καχυποψία, µε την Ουάσιγκτον να βλέπει κίνδυνο αυτοκρατορικής µετασοβιετικής παλινόρθωσης και τη Μόσχα να φοβάται περικύκλωση και αποµόνωση.

Όσο δεν υπάρχει µια έστω άτυπη συναντίληψη των δύο πλευρών για την ασφάλεια της Ευρασίας τόσο θα απορυθµίζεται η συγκρουσιακή συνύπαρξή τους.