to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

Ηλίας Νικολακόπουλος

Για την απώλεια του Ηλία Νικολακόπουλου από τον Κώστα Ζώρα, ομότιμο καθηγητή και πρώην αντιπρύτανη του Πανεπιστημίου Αιγαίου


Με τον θάνατο του Ηλία Νικολακόπουλου η πολιτική επιστήμη και κοινωνιολογία απώλεσαν έναν κορυφαίο καθηγητή, ερευνητή και λειτουργό· η ευρύτερη δημοκρατική παράταξη και ειδικότερα ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. και ο πρόεδρός του έναν πολύτιμο σύμβουλο, σύντροφο και φίλο· και ο υπογραφόμενος, διαχρονικά, έναν συνάδελφο, φίλο και ακάματο συμπαραστάτη σε κάθε αγωνία ή λύπη.

Μιλήσαμε την ημέρα που ανέλαβε το «τιτάνιο» έργο να εξασφαλίσει αναμφισβήτητη αμεροληψία και εγκυρότητα στην πρόσφατη εκλογική διαδικασία για την εκλογή προέδρου και Κεντρικής Επιτροπής στον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Μας απασχολούσε το ζήτημα της ψήφου των πανεπιστημιακών μελών με εκλογική περιφέρεια δικαιώματος ψήφου εκτός Αττικής. Θα το λύσουμε το πρόβλημα, Κώστα, οπωσδήποτε, ως αρμόδια επιτροπή. Και το έλυσε με την παροιμιώδη ικανότητα και αποφασιστικότητα που τον διέκριναν.

Εάν το να «πεθαίνεις είναι να φεύγεις μόνο για λίγο και έπειτα να ξαναγυρνάς», όπως είπε στον συγκλονιστικό αποχαιρετισμό του, κατά την πολιτική κηδεία, ο επιστήθιος φίλος του Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, πιστεύω ότι ένας τρόπος για να «ξαναγυρνάς» είναι τα γραπτά σου. Η αποτυπωμένη σκέψη, επιστημονική, πολιτική, δημοσιογραφική, λογοτεχνική ή άλλη. Που έχει τη δύναμη να συντροφεύει για πάντα τον φίλο, τον γνωστό, τον κάθε τρίτο. «Ξαναγυρνάς και συντροφεύεις» με την πολύτιμη παρακαταθήκη.

Εχω μπροστά μου το εμβληματικό βιβλίο του «Των εκλογών τα πάθη. Ψηφίδες της ελληνικής εκλογικής ιστορίας του 20ού αιώνα», εκδόσεις Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη Α.Ε., Αθήνα 2012. Ανατρέχω στο κεφάλαιο 6, «Κομματική και εκλογική αποτύπωση του Εμφυλίου. Εκλογές 1950-1952» και διαβάζω:

«Τέλος, ο χώρος της εαμογενούς Αριστεράς εκπροσωπήθηκε εκλογικά (αναφορά στις εκλογές της 5ης Μαρτίου 1950 με το σύστημα της απλής αναλογικής) από τη Δημοκρατική Παράταξη (Δ.Π.), η οποία συγκέντρωσε 9,7% των ψήφων και 18 έδρες. Η Δ.Π. ιδρύθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 1950 από τρία μικρά κόμματα, το Σοσιαλιστικό Κόμμα - Ενωση Λαϊκής Δημοκρατίας (Σ.Κ. - Ε.Λ.Δ.), με πρόεδρο τον Αλέξανδρο Σβώλο, το Κόμμα Αριστερών Φιλελευθέρων (ΚΑΦ), με επικεφαλής τους Στ. Χατζήμπεη και Νεοκ. Γρηγοριάδη, και την Ενωση Δημοκρατικών Αριστερών (ΕΝΔΑ), με αρχηγό τον Ι. Σοφιανόπουλο [...]

»Σημαντικό ρόλο στη συγκρότηση της Δ.Π. διαδραμάτισε επίσης το παράνομο κλιμάκιο του ΚΚΕ στην Αθήνα, με επικεφαλής τον Νίκο Πλουμπίδη [...]

»Παρά τις αντίξοες συνθήκες που είχε να αντιμετωπίσει (τελείως απαγορευτικές στις περισσότερες περιοχές της χώρας), η Δ.Π. σημείωσε εντυπωσιακή επιτυχία, ιδιαίτερα στις τρεις μεγάλες εκλογικές περιφέρεις της Αθήνας, του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης (ποσοστά από 20% έως 25%) [...]

»Εκλογές στη Μακρόνησο. Στις εκλογές του 1950 υπήρξε ένας κρίσιμος χώρος, όπου η επιτυχία της Δ.Π. είχε ιδιαίτερη και έντονα συμβολική σημασία, το στρατόπεδο της Μακρονήσου, στο οποίο συγκροτήθηκαν 13 εκλογικά τμήματα, όπου ψήφισαν 10.036 εκλογείς. [...] Εκτός από τους κληρωτούς, ψήφισαν επίσης και πολίτες, πολιτικοί κρατούμενοι, γεγονός που πιθανόν συνιστά παγκόσμια πρωτοτυπία, αλλά και την πεμπτουσία του παραλόγου: κάποια στιγμή, σ’ ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης, αποφασίζεται να υπάρξει μια μέρα “ελευθερίας” και να οργανωθεί μια ψηφοφορία με ορισμένες στοιχειώδεις εγγυήσεις (όπως π.χ. παρουσία εκλογικών αντιπροσώπων της Δ.Π.), όταν μέχρι την προηγουμένη επικρατούσε και την επομένη θα επανερχόταν το καθεστώς του στρατοπέδου συγκέντρωσης [...]

»Το αποτέλεσμα των εκλογών στη Μακρόνησο, όπου πρώτο κόμμα αναδείχτηκε η Δ.Π. με 35,3% και δεύτερο η ΕΠΕΚ (η τότε Κεντροαριστερά υπό τον Νικόλαο Πλαστήρα) με 24,7%, συνιστούσε σαφέστατη απόδειξη ότι ο εγκλεισμός και τα βασανιστήρια δεν είχαν κατορθώσει να μεταβάλουν το φρόνημα των κρατουμένων [...]

»Γεγονός που προκάλεσε τεράστια εντύπωση, γιατί ανέτρεπε πλήρως την επίσημα προβαλλόμενη εκδοχή ότι η Μακρόνησος δεν ήταν τόπος εξορίας αλλά “εθνικόν σχολείον”, το οποίο στηρίζεται “εις τον ορθόν λόγον” και “περιποιεί τιμήν εις την χώραν μας”, χαρακτηριστικά που, μεταξύ πολλών άλλων, της αποδόθηκαν την εποχή εκείνη».

Αλησμόνητε Ηλία, με τα γραπτά σου «ξαναγυρνάς» κοντά μας, στη μοναξιά ή στην παρέα, και μας μαθαίνεις για πρωτόγνωρα και εκκωφαντικά πολιτικά γεγονότα της σύγχρονης Ιστορίας.

Επομένως δικαιώνεις τους λόγους του Κωνσταντίνου Τσουκαλά.

Το Πανεπιστήμιο Αιγαίου και η Σχολή Κοινωνικών Επιστημών θα τιμούν πάντα την πολύτιμη συνεργασία σου.

* Ο Κώστας Ζώρας είναι ομότιμος καθηγητής, πρώην αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου Αιγαίου

tags: άρθρα

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)