«Δυστυχώς, η απεριόριστη δύναμη που δίνει ο νόμος Κεραμέως στους εργοδότες οδηγεί σε μια ακόμη παραβίαση θεμελιωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων με ισχυρότατη ένδειξη διάκρισης λόγω φύλου. Κόντρα στην κοινή λογική, κόντρα στο ήθος που θα έπρεπε να διέπει έναν εκπαιδευτικό οργανισμό, μια εκπαιδευτικός και μητέρα που τα τελευταία χρόνια έκανε τρεις προσπάθειες να κάνει παιδί με εξωσωματική γονιμοποίηση απολύεται από το σχολείο της μία ημέρα μετά τη λήξη της προστασίας της μητρότητας, εν μέσω θέρους, χωρίς κανένα λόγο! (Όσες οικογένειες έχουν ανέβει το Γολγοθά της εξωσωματικής γονιμοποίησης γνωρίζουν την ψυχολογική και οικονομική εξουθένωση, καθώς και τις τρομερές δυσκολίες να σταθεί η υποψήφια μητέρα όρθια στο εργασιακό της περιβάλλον).
Τα Εκπαιδευτήρια Κωστέα-Γείτονα μπορεί τυπικά να είχαν το δικαίωμα της καταγγελίας σύμβασης, ωστόσο μπορεί κάποιος να υποθέσει, μιας που δεν υπάρχει καμιά αιτιολόγηση της απόλυσης και οι σχέσεις της συναδέλφου με μαθητές και συναδέλφους ήταν εξαιρετική, πως πιθανότατα απολύεται, επειδή αναγκάστηκε να λείψει από το σχολείο λόγω μητρότητας» αναφέρει σε ανακοίνωση της η ΟΙΕΛΕ.
Μάλιστα παραθέτει απόσπασμα της επιστολής της:
«Προς μεγάλη μου απογοήτευση και πικρία, την 1η Αυγούστου 2022 δέχτηκα τηλεφώνημα από τον νομικό εκπρόσωπο του ιδιωτικού σχολείου (Εκπαιδευτήρια Κωστέα-Γείτονα), όπου εργαζόμουν τα τελευταία 6 χρόνια, με το οποίο μου ανακοινώθηκε, άνευ αιτιολογίας, η απόλυσή μου. Ο λόγος που μου ανακοινώθηκε τη συγκεκριμένη στιγμή είναι διότι αυτή ακριβώς είναι η ημερομηνία που η κόρη μου έγινε 18 μηνών και μιας ημέρας. Είναι η ημερομηνία που ο νόμος «επέτρεψε» στον εργοδότη μου να με απολύσει και να με «τιμωρήσει» που έγινα μητέρα. Αυτό υπήρξε το μοναδικό μου «παράπτωμα» δεδομένου ότι ο εργοδότης μου είχε όλο τον χρόνο να προβεί σε απόλυση, εφόσον δεν ήταν ικανοποιημένος από τις επαγγελματικές μου επιδόσεις, πολύ πριν μείνω έγκυος. Επικουρικά να αναφέρω ότι το ίδιο το σχολείο ανανέωσε τη σύμβασή μου σε αορίστου, μετά την αρχική διετή ορισμένου χρόνου, καθώς και ότι η ανατροφοδότηση από τους μαθητές μου και τους γονείς τους υπήρξε πάντα πολύ θετική. Δεν μου δόθηκε ποτέ η ευκαιρία να αποδείξω αν διατηρώ τις επαγγελματικές μου δεξιότητες και ως μητέρα πλέον δασκάλα, αφού αυτούς τους τελευταίους 18 μήνες ήμουν σε άδεια μητρότητας και ανατροφής τέκνου και θα επέστρεφα στην εργασία μου για πρώτη φορά, μετά την άδεια, την 1η Σεπτεμβρίου του 2022.
Μια μικρή σύνοψη της προσπάθειάς μου να γίνω μητέρα, μια προσπάθεια για την οποία φοβούμαι ότι σήμερα «τιμωρούμαι»: Χρειάστηκε να λείψω 2 σχολικές χρονιές: αποκόλληση πλακούντα (6 από τους 9 μήνες κύησης στο κρεβάτι), άδεια μητρότητας, εννεάμηνη άδεια ανατροφής τέκνου από το Υπουργείο Παιδείας (τη δικαιούνται οι εκπαιδευτικοί και είθισται να την παίρνουμε μετά την άδεια μητρότητας). Έκανα 3 φορές εξωσωματική, έλειψα ελάχιστα, το πολύ μία μέρα κάθε φορά. Το σχολείο γνώριζε τον λόγο. Είχα μοιραστεί με την προϊσταμένη μου την αγωνία μου και τον πόνο μου μετά από την αποβολή μου.
Πέρα από το προσωπικό και βιοποριστικό ζήτημα που θέτει η απόλυσή μου καθώς και η ανακοίνωσή της την τελευταία στιγμή πριν την έναρξη της σχολικής χρονιάς, με πρόσθετες ψυχολογικές και οικονομικές προεκτάσεις και θέματα όπως η προετοιμασία του παιδιού και η δική μου, ο αποθηλασμός, το κόστος φύλαξης του παιδιού που έχει ήδη δρομολογηθεί, η απόρριψη άλλων επαγγελματικών προτάσεων, η αδυναμία εύρεσης νέας εργασίας για την τρέχουσα σχολική χρονιά, κλπ., την ακόμα μεγαλύτερη απογοήτευσή μου προκαλεί (τόσο σε εμένα όσο, θέλω να πιστεύω, και σε κάθε γυναίκα, άντρα και παιδί αυτής της χώρας/κοινωνίας) το αντιφατικό και οξύμωρο γεγονός ότι ένα αυτοαποκαλούμενο ευνομούμενο κράτος (και μάλιστα με έντονο δημογραφικό πρόβλημα) δημιουργεί νόμους τιμωρητικούς προς τη μητρότητα. Το αντιφατικό και οξύμωρο γεγονός ότι ένας εκπαιδευτικός φορέας, ένα σχολείο (!), επιλέγει να τιμωρήσει τη μητρότητα. Το γεγονός ότι ένας επιχειρηματίας, πατέρας ο ίδιος, συνηγορεί ή επιτρέπει να τιμωρηθεί η μητρότητα. Τέλος, πιο πολύ με απογοητεύει το γεγονός ότι θα αναγκαστώ να μεγαλώσω ένα παιδί σε μία κοινωνία με σοβαρό έλλειμμα ευαισθησίας και αξιοκρατίας, που γηράσκει αλλά δεν φαίνεται διδάσκεται».
Η ομοσπονδία μάλιστα ενημερώνει ότι: «Η ΟΙΕΛΕ θα προσθέσει την περίπτωση της εκπαιδευτικού Ε.Γ. στο φάκελο της προσφυγής μας στους ευρωπαϊκούς θεσμούς για τις απολύσεις λόγω διακρίσεων. Επαναλαμβάνει, δε, σε κυβέρνηση και κόμματα τις ορθολογικές προτάσεις της για να ανακοπεί το όνειδος τέτοιων απολύσεων στα ιδιωτικά σχολεία. Καλεί το Υπουργείο Παιδείας να σταματήσει τον ακραίο φαβοριτισμό υπέρ των ιδιοκτητών που δεν τιμά τους δημοκρατικούς θεσμούς και να προχωρήσει σε διάλογο για να επιλυθούν τα σοβαρότατα προβλήματα του χώρου της ιδιωτικής εκπαίδευσης.»
