to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

Η "συμφωνία του αιώνα" ίσως να μην βγάλει τον χρόνο

Ποιος έχει ανάγκη από το "ντιλ του αιώνα” για τον τερματισμό της ισραηλινο-παλαιστινιακής σύγκρουσης το οποίο θα παρουσιάσει απόψε ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ στον Ισραηλινό πρωθυπουργό Βενιαμίν Νετανιάχου; Σύμφωνα με τον αρθρογράφο των Times of Israel, Avi Issacharoff μόνο δύο άνθρωποι: ο Τραμπ και ο Νετανιάχου.


Ποιος έχει ανάγκη από το "ντιλ του αιώνα” για τον τερματισμό της ισραηλινο-παλαιστινιακής σύγκρουσης το οποίο θα παρουσιάσει απόψε ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ στον Ισραηλινό πρωθυπουργό Βενιαμίν Νετανιάχου; Σύμφωνα με τον αρθρογράφο των Times of Israel, Avi Issacharoff μόνο δύο άνθρωποι: ο Τραμπ και ο Νετανιάχου.

Και οι δύο ηγέτες δίνουν μάχη πολιτικής επιβίωσης. Όχι μόνο διότι διανύουν προεκλογική περίοδο, αλλά και διότι αντιμετωπίζουν δικαστικές περιπέτειες: ο μεν Τραμπ με την δίκη που εξελίσσεται στην αμερικανική Γερουσία για την καθαίρεσή του, ο δε Νετανιάχου με τις κατηγορίες που έχουν απαγγελθεί εναντίον του για τρεις υποθέσεις διαφθοράς.

Σε αυτό το πλαίσιο, είναι πολύ χρήσιμο στον Ισραηλινό πρωθυπουργό να επιδεικνύει την προνομιακή σχέση του με τον υπερατλαντικό σύμμαχο, αλλά και στον ένοικο του Λευκού Οίκου να αποστρέφει το ενδιαφέρον από την εγχώρια ατζέντα, εμφανιζόμενος ως ο αυτουργός μεγάλων διεθνών πρωτοβουλιών, οι οποίες παρεμπιπτόντως κολακεύουν αν όχι το αμερικανοεβραϊκό εκλογικό σώμα (που δεν του έδειξε ποτέ ιδιαίτερη συμπάθεια), τουλάχιστον τους ευαγγελικούς "Χριστιανούς Σιωνιστές”, οι οποίοι συνέβαλαν καθοριστικά στην εκλογική του.

Ωστόσο, το πιθανολογούμενο βραχυπρόθεσμο πολιτικό όφελος επιδιώκεται με τρόπο που κινδυνεύει να οδηγήσει στην ανάφλεξη ένα ευαίσθητο διεθνές πρόβλημα.

Άλλωστε, το γεγονός ότι είτε ο Νετανιάχου είτε και ο Τραμπ ενδέχεται στο τέλος του χρόνου να έχει εγκαταλείψει την εξουσία ενθαρρύνει κάθε άλλον ενδιαφερόμενο να κρατηθεί μακριά. Δύσκολα, όμως, αποκαλείται "ντιλ του αιώνα”, μια συμφωνία η οποία εξαρτάται τόσο πολύ από την παρουσία των πρωταγωνιστών της.

Περισσότερο προβληματική ωστόσο είναι η ίδια η φιλοσοφία του σχεδίου του Ντόναλντ Τραμπ για το μεσανατολικό, που συνίσταται στην διαγραφή των πολιτικών βλέψεων των Παλαιστινίων έναντι οικονομικών ανταλλαγμάτων. Είναι για αυτό τον λόγο, εξάλλου, που οι οικονομικές πτυχές του σχεδίου, ως περισσότερο επεξεργασμένες, έχουν ήδη γίνει γνωστές – σε αντίθεση με τις πολιτικές, οι οποίες αναμένεται να παρουσιαστούν απόψε.

Γνωρίζουμε, πάντως, εκ των προτέρων ότι το σχέδιο προβλέπει την δημιουργία ενός κατ' ευφημισμόν καλούμενου "κράτους” για τους Παλαιστίνιους, χωρίς πλήρη κυριαρχία, χωρίς αποκατάσταση των προσφύγων, με νομιμοποίηση του ισραηλινού εποικισμού και με προσάρτηση στο Ισραήλ σημαντικού τμήματος των κατεχομένων εδαφών, συμπεριλαμβανομένης της ανατολικής Ιερουσαλήμ.

Είναι αδύνατον, όποιες και αν είναι οι απειλές που αποτελούν την πίσω όψη των οικονομικών κινήτρων να βρεθεί μια παλαιστινιακή ηγεσία, πρόθυμη να διαπραγματευτεί σε αυτή τη βάση, ούτε όμως και άλλοι παίκτες που θα είχαν συμφέρον να συνδεθούν με ένα τέτοιου είδους ξαναγράψιμο των κανόνων του διεθνούς δικαίου.

Ειδικότερα οι αραβικές μοναρχίες (των οποίων η συνεργασία προεξοφλούνταν λόγω της μη ομολογημένης δημόσια συμμαχικής σχέσης τους με το Ισραήλ στο πλαίσιο της σύγκρουσης με το Ιράν και τους εταίρους του) δείχνουν να υπαναχωρούν.

Αλλά και στα ίδια τα Κατεχόμενα, η ηρεμία που επικρατεί εδώ και αρκετό καιρό, κυρίως λόγω μιας κάποιας οικονομικής ανάπτυξης, κινδυνεύει να τερματισθεί. Ο 85χρονος επικεφαλής της Παλαιστινιακής Αρχής Μαχνούντ Αμπάς, που παραμένει στην εξουσία χωρίς εκλογές εδώ και 15 χρόνια, αναπόφευκτα θα αμφισβητηθεί. Για την ακρίβεια, ο ίδιος ο λόγος ύπαρξης της Παλαιστινιακής Αρχής θα πάψει να υπάρχει δίχως την προοπτική μιας αυθεντικής "λύσης δύο κρατών”. Ενδεχόμενη (αυτο)κατάλυση της Παλαιστινιακής Αρχής θα σημάνει ότι το Ισραήλ θα αποκτήσει και πάλι την ευθύνη, βάσει διεθνούς δικαίου, της διαβίωσης των πληθυσμών υπό κατοχή. Η ύπαρξη ενός στρώματος Παλαιστινίων ιθυνόντων που αποζούν από τις έως τώρα ρυθμίσεις πιθανότατα δεν θα μπορέσει να σταθεί εμπόδιο σε μια τέτοια εξέλιξη.

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)