Άρθρο του Γιώργου Τσίπρα, βουλευτή Δυτικής Αττικής, αν. τομεάρχης Εθνικής Άμυνας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, που δημοσιεύθηκε στο iEidiseis.gr
Ο Ζελένσκι αντιμετωπίζεται ως αναλώσιμος και από τις δυο πλευρές, ρωσική και αμερικανική, αλλά για τον ακριβώς αντίθετο λόγο.
Για τη ρωσική πλευρά ο Ζελένσκι, ο εκλεγμένος Πρόεδρος της Ουκρανίας θα ήταν ο ιδανικότερος να νομιμοποιήσει μια συνθηκολόγηση με τους τέσσερις όρους που έχει θέσει η Μόσχα, ή μέρος τους.
Ουδετεροποίηση, μη ένταξη στο ΝΑΤΟ, εκχώρηση Κριμαίας, ανεξαρτησία του Ντονμπάς. Μετά τη συνθηκολόγηση, ο Ζελένσκι δεν θα είναι πλέον χρήσιμος, για τις επιπλέον απαιτήσεις της Μόσχας που είναι ασαφείς, και εξαρτώνται από τα τετελεσμένα του πολέμου.
Για την αμερικανική πλευρά ο Ζελένσκι είναι χρήσιμος, αντίθετα, όσο ανθίσταται στη ρωσική πίεση και καλεί τη Δύση σε συστράτευση εναντίον της Ρωσίας, αυξάνοντας το κόστος για την τελευταία (αλλά ταυτόχρονα και για την Ουκρανία). Αν συνθηκολογήσει ο ίδιος, δεν θα είναι πλέον χρήσιμος.
Όπως σε κάθε πόλεμο, τα διακηρυγμένα αιτήματα διαφέρουν από τις πραγματικές επιδιώξεις. Η Ρωσία δεν επιδιώκει μόνο την ασφάλειά της αλλά τον έλεγχο της ίδιας της Ουκρανίας ή της ιστορικής Νοβοροσίγια.
Για τις ΗΠΑ, όπως πριν την εισβολή προτεραιότητα δεν ήταν η αποτροπή της ρωσικής εισβολής αλλά η ρήξη των σχέσεων Ευρώπης-Ρωσίας, έτσι και τώρα προτεραιότητα δεν είναι ο τερματισμός της αιματοχυσίας και η διάσωση ότι μπορεί να διασωθεί από την ουκρανική κρατική οντότητα, τις υποδομές και τους ανθρώπους της. Είναι η μεγιστοποίηση του κόστους για τη Ρωσία, η αποβολή της από τη δυτική διεθνή κοινότητα, και αν είναι εφικτό η βύθισή της σε ένα μακρόχρονο αδιέξοδο. Και μόνον η πρωτοβουλία δέσμευσης του ΝΑΤΟ ότι δεν θα δεχτεί την Ουκρανία στους κόλπους του για ορισμένο χρόνο, θα ήταν σημαντική κίνηση πολιτικού αφοπλισμού της ρωσικής εισβολής.
Συνεπώς, οι επιδιώξεις Ρωσίας και ΗΠΑ είναι ευθείες ασύμπτωτες στον τρισδιάστατο χώρο. Η Δύση επιμένει να μην απαντά στα αιτήματα ασφαλείας της Ρωσίας παρότι η τελευταία σχεδόν τα έχει ήδη κατοχυρώσει (αιτήματα που αποτελούν δυστυχώς προνόμιο των πυρηνικών υπερδυνάμεων ώστε να μην ανατρέπεται ο συσχετισμός τρόμου, όπως στην Κρίση των Πυραύλων στην Κούβα το 1962),και η Ρωσία δεν θα σταματήσει αν δεν εξασφαλίσει πολύ περισσότερα -και πιο «άνομα»- από την ασφάλειά της. Οι επιδιώξεις τους τέμνονται, συγκρούονται, μόνον στο κόστος για τη Ρωσία, στο πεδίο της μάχης, στην οικονομία της, στις διεθνείς της σχέσεις. Κόστος που κινείται ήδη στα χειρότερα δυνατά σενάρια που υπολόγιζε η Μόσχα πριν την εισβολή. Η ασυμπτωματικότητα αυτή εγγυάται το μέγιστο αδιέξοδο του πολέμου για τον ουκρανικό λαό.
Η ρητορική Ζελένσκι προς τον ουκρανικό λαό απομακρύνει κάθε μέρα και περισσότερο τη δυνατότητα να συνθηκολογήσει ο ίδιος. Αν το έκανε θα σήμαινε τον πολιτικό του θάνατο απέναντι όχι μόνο στους ακροδεξιούς, τους ολιγάρχες που τον στηρίζουν ή τη Δύση, αλλά κυρίως τον απλό κόσμο τον οποίο καλεί όλες αυτές τις μέρες σε θυσίες.
Μια εξόριστη κυβέρνηση υπό τον ίδιο θα ήταν πιο πιθανή. Σε κάθε περίπτωση, καμιά συμφωνία εκχώρησης της Κριμαίας ή άλλων ρωσικών απαιτήσεων δεν πρόκειται να αναγνωριστούν από τη Δύση, ώστε ένα πολύ μεγαλύτερο από την Κριμαία διαρκές έγκλημα να επικρέμεται για χρόνια πάνω από τη Ρωσία και ενδεχόμενες σκέψεις ευρωπαίων συμμάχων για μια διαλλακτικότερη στάση προς τη Μόσχα. Άλλος ένας λόγος για τη Δύση που ο Ζελένσκι ο ίδιος δεν πρέπει να υπογράψει συνθηκολόγηση.
