Ο εκλογικός τραχανάς είναι πλέον απλωμένος, όχι με ευθύνη ή πρωτοβουλία της αξιωματικής αντιπολίτευσης που τις επιδιώκει φανερά, επισήμως και δημοσίως, αλλά με διαρροές, μισόλογα και απειλές του ιδίου του πρωθυπουργού. Ο κ. Σαμαράς, ο οποίος ομνύει στην πολιτική σταθερότητα, η οποία, κατά τον ισχυρισμό του, θα επιτρέψει και την έξοδο από την κρίση, "προβληματίζεται" όχι για μια αλλά για τέσσερις ημερομηνίες οι οποίες καλύπτουν λίγο πολύ μια τριετία. Από το -τελείως θεωρητικό- τέλος της θητείας της παρούσας Βουλής το 2016 ή την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας το 2015 μέχρι δύο ημερομηνίες φέτος, μια άμεσα, προ των ή ταυτόχρονα με τις ευρωεκλογές, ή τον ερχόμενο Οκτώβριο, δηλαδή μετά τις ευρωπαϊκές εκλογές.

Η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί δεν είναι άσχετη -αντανακλάται ή αποτελεί αντανάκλαση στο πολιτικό επίπεδο- των σημερινών αδιεξόδων. Η ευρωπαϊκή αφήγηση της κυβέρνησης έχει εγκαταλειφθεί από τους συμμάχους της στην Ευρώπη, το τραπεζικό σύστημα παραπαίει παρά τα 200 δισ που του έχουν διατεθεί, τα σκάνδαλα "σκάνε" το ένα μετά το άλλο, η ελληνική άρχουσα τάξη σπαράσσεται απο έναν σχεδόν ανοικτό εμφύλιο. Έναν εμφύλιο που διεγείρει τα αταβιστικά χαρακτηριστικά της πιο μαύρης ελληνικής Δεξιάς. Ο κ. Σαμαράς ζητάει να ριχτούν "χειροβομβίδες" στον "άθεο Τσίπρα" και ψάχνει τρομοκράτες στον ΣΥΡΙΖΑ, όταν δεν κατηγορεί την αξιωματική αντιπολίτευση ότι έχει... ενσωματωθεί και δεν διαφέρει σε τίποτα από τους άλλους. Μωραίνει Κύριος, που λένε και οι... κλασικοί του Μαρξισμού!

Λέγεται -και ισχύει- ότι δεν γίνεται να ξαναβάλεις την οδοντόκρεμα στο σωληνάριο. Η χώρα έχει μπει στην τελική ευθεία για τις εκλογές, οι οποίες θα άρουν τη σημερινή κοινοβουλευτική δυσαρμονία και θα ανοίξουν τον δρόμο στην κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ και τη σωτηρία της χώρας. Η ευθεία αυτή μπορεί να είναι σύντομη, μπορεί να είναι και μακρά, εάν ο κ. Σαμαράς επιλέξει ή μπορέσει να κρατήσει τη χώρα όμηρο της απέλπιδος προσπάθειάς του να διασωθούν ο ίδιος και ο συνεταίρος του κ. Βενιζέλος.