Ο διεθνής χρηματοπιστωτικός θεσμός της Ουάσινγκτον υποσχέθηκε το 2018 να πάψει να χρηματοδοτεί την εξόρυξη πετρελαίου και αερίου, θυμίζει η ανάλυση της συμμαχίας The Big Shift Global. Όμως, αν και οι απευθείας χρηματοδοτήσεις μειώθηκαν, δεν συνέβη το ίδιο με τις έμμεσες τοποθετήσεις, μέσω ενδιαμέσων, για παράδειγμα ιδιωτικών τραπεζών, εξηγείται.

Η έκθεση είδε το φως της δημοσιότητας εν μέσω του σάλου που προκάλεσαν δηλώσεις του προέδρου της Παγκόσμιας Τράπεζας, του Ντέιβιντ Μαλπάς. Επιλεγμένος από τον αμερικανό πρώην πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ, ο κ. Μαλπάς κατηγορείται πως απέφυγε να δώσει σαφή απάντηση σε ερωτήσεις για τον ρόλο των ορυκτών καυσίμων στις κλιματικές αλλαγές και την υπερθέρμανση του πλανήτη.

«Κάθε φορά που η Παγκόσμια Τράπεζα επενδύει σ’ ένα ακόμη έργο ορυκτών καυσίμων, συμβάλει στην κλιματική καταστροφή», όπως το έθεσε η Σόφι Ρίτσμοντ της συμμαχίας Big Shift. «Τίποτα δεν δικαιολογεί τη χρησιμοποίηση των χρημάτων των φορολογουμένων για να επιδεινώνεται η κλιματική κρίση».

Βασικός σκοπός της συμφωνίας που υπογράφτηκε στο Παρίσι ήταν να περιοριστεί η αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη κάτω από τους 2° Κελσίου σε σύγκριση με την προβιομηχανική εποχή, ει δυνατόν στον 1,5° Κελσίου.

Σε γραπτή τοποθέτησή της που έλαβε το Γαλλικό Πρακτορείο, η Παγκόσμια Τράπεζα ανέφερε πως «αμφισβητεί τα συμπεράσματα της έκθεσης», που κάνει κατ’ αυτή «ανακριβείς υποθέσεις για τα δάνεια» του θεσμού.

«Κατά το οικονομικό έτος 2022, η Παγκόσμια Τράπεζα διέθεσε ποσό ρεκόρ 31,7 δισεκατομμυρίων δολαρίων για επενδύσεις συνδεόμενες με το κλίμα» και προκειμένου να «βοηθήσει κοινότητες σε όλο τον κόσμο να αντιμετωπίσουν την κλιματική κρίση», διαβεβαίωσε.

Το μεγαλύτερο έργο στο οποίο αναφέρεται η έκθεση (σ. 9) είναι ο αγωγός Trans-Anatolian, στο Αζερμπαϊτζάν, στον οποίο χορηγήθηκε το 2018 χρηματοδότηση που έφθασε το 1,1 δισεκ. δολάρια. «Σκοπός» του έργου είναι «να μεταφέρεται αέριο στην Ευρώπη», εξηγείται (σ. 11).

Η αποτίμηση του έργου από την ίδια την Παγκόσμια Τράπεζα επισήμαινε τις «μεγάλες δυνητικές περιβαλλοντικές και κοινωνικές επιπτώσεις», ιδίως «στην ποιότητα του αέρα, στο νερό (...), στη βιοποικιλότητα» και «στην υγεία του πληθυσμού».

Το πράσινο φως δόθηκε παρ’ όλ’ αυτά.

Άλλο έργο που επισημαίνεται στο κείμενο είναι η κατασκευή δύο ηλεκτροπαραγωγικών εργοστασίων που καίνε άνθρακα στην Ινδονησία, των Java 9 και 10, με έμμεση χρηματοδότηση 65 εκατομμυρίων δολαρίων από την Παγκόσμια Τράπεζα.

Η έκθεση στηλιτεύει ακόμη (σ. 21) το γεγονός ότι η Παγκόσμια Τράπεζα χαρακτηρίζει το φυσικό αέριο «καθαρό» καύσιμο και «γέφυρα» ανάμεσα στα ορυκτά καύσιμα, όπως είναι ο άνθρακας, και τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.