to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

21:52 | 07.07.2013

Πολιτική

Η οθόνη βουλιάζει, σαλεύει το πλήθος

Του Κώστα Πουλάκη*


Οκτώ μήνες πέρασαν από την τελευταία ανάλυση που παρουσιάσαμε τον Νοέμβριο του 2012 στην "Αυγή". Σε αυτό το χρονικό διάστημα η κοινωνία βίωσε πλήθος πολιτικών γεγονότων, όπως την ψήφιση των σκληρών μέτρων του Μεσοπρόθεσμου, τη λίστα Λαγκάρντ, τις επιστρατεύσεις των εργαζομένων που αντιστέκονται στην καταστροφική πολιτική του σχεδίου «Αθηνά» με το κλείσιμο πανεπιστημιακών σχολών. Βίωσε την ομολογία του ΔΝΤ για τον λανθασμένο πολλαπλασιαστή, τον εντυπωσιακό σε διάρκεια και ένταση αγώνα των κατοίκων στις Σκουριές Χαλκιδικής. Τέλος, βίωσε το αποτυχημένο "success story" του Σαμαρά και ως κορυφαίο γεγονός αξιολογούμε το μαύρο στην ΕΡΤ, με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, που έπληξε σοβαρά τη μεταπολιτευτική μας δημοκρατία. Ένα χρόνο μετά τις εκλογές, η τρικομματική κυβέρνηση έγινε δικομματική, έχασε τη στήριξη της «κυβερνώσας ΔΗΜ.ΑΡ.» και ό,τι απομένει ως κυβέρνηση είναι τα δύο κόμματα που έφεραν τη χώρα σε αυτή την κατάσταση, δηλαδή όλο το (διε)φθαρμένο πολιτικό προσωπικό.

Αυτός ο πυκνός πολιτικός χρόνος αποτυπώθηκε έντονα στη σκέψη των πολιτών και το ζητούμενο είναι να ερμηνεύσουμε σωστά τις πολιτικές απόψεις που καθημερινά διαμορφώνουν. Από την ουσιαστική μελέτη ενός μεγάλου πλήθους ερευνών που είδαν το φως της δημοσιότητας, αλλά και εκείνων που δεν δημοσιεύτηκαν, θα επιχειρήσουμε να οδηγηθούμε σε μερικά συμπεράσματα.

Λίγα λόγια και σταράτα για τις έρευνες

Υπάρχουν δύο σοβαρές παράμετροι που θα πρέπει να πάρουμε υπόψη, προκειμένου να προσεγγίσουμε, όσο αξιόπιστα γίνεται, τα ευρήματα των ερευνών.

Η πρώτη έχει σχέση με τη γενικότερη αμφισβήτηση του πολιτικού συστήματος, που, στην περίπτωση των δημοσκοπήσεων, μεταφέρεται ως άρνηση των πολιτών να πάρουν μέρος στις έρευνες, σε συνδυασμό με τη σημαντική αύξηση του ποσοστού των πολιτών που στριμώχνονται στην αδιευκρίνιστη ψήφο. Η διαχείριση αυτών των δύο δεδομένων δημιουργεί πρόβλημα στις αναλύσεις και η στήριξη συμπερασμάτων αποκλειστικά στις επιστημονικές σταθμίσεις, με αντίστοιχη υποβάθμιση των ποιοτικών στοιχείων και της περιρρέουσας πολιτικής ατμόσφαιρας, έχει εξαντλήσει, κατά τη γνώμη μου, τα όριά της. Απλώς να θυμίσουμε ότι, είκοσι μέρες πριν από τις εκλογές του Μαΐου, ο μέσος όρος της πρόθεσης ψήφου για τον ΣΥΡΙΖΑ, από επτά διαφορετικές εταιρείες, ήταν στο 8,7%. Τα εκλογικά αποτελέσματα είναι γνωστά σε όλους και καταδεικνύουν τις αδυναμίες για ορθή ερμηνεία των διαθέσεων των πολιτών, σε συνθήκες «βρασμού» της κοινωνίας.

Η δεύτερη παράμετρος έχει σχέση με τον σκληρό αγώνα που δίνει το πολιτικό κατεστημένο για την αντιμετώπιση του ΣΥΡΙΖΑ, αμέσως μετά τις εκλογές του Μαΐου. Ένα έκπληκτο και αδύναμο κατεστημένο ήρθε αντιμέτωπο με ένα επί μακρό χρονικό διάστημα μικρό κόμμα της ατίθασης και ριζοσπαστικής Αριστεράς, το είδε να παίρνει τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και να διεκδικεί μέσα σε ένα μόλις μήνα τη διακυβέρνηση της χώρας. Εκείνο τον μήνα δεν πρέπει να τον ξεχάσουμε ποτέ. Με ισχυρούς Ευρωπαίους συμπαραστάτες, έκαναν τα πάντα για να φοβίσουν το εκλογικό σώμα. Το αποτέλεσμα των εκλογών του Ιουνίου μπορεί να τους «δικαίωσε» προσωρινά, αλλά στη συνέχεια αποδείχθηκε ότι η αρχική τους πρόβλεψη ότι «εύκολα θα ξεμπλέξουμε με τον ΣΥΡΙΖΑ» ήταν λανθασμένη. Έτσι, επί ένα χρόνο μετά τις εκλογές, όλες οι έρευνες, όλων των εταιρειών, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, δείχνουν ότι διαμορφώνεται ένας νέος εν δυνάμει ισχυρός διπολισμός, που σε καμιά περίπτωση δεν έχει τα βολικά χαρακτηριστικά του δικομματισμού της μεταπολίτευσης. Δύο διαφορετικοί κόσμοι συγκρούονται. Σε αυτήν τη σύγκρουση, το πολιτικό κατεστημένο μετέρχεται όλων των μέσων, θεμιτών και αθέμιτων. Η προσπάθεια εμπλοκής του στα αποτελέσματα των ερευνών για τη δημιουργία εντυπώσεων θα έχει κοντά ποδάρια. Τη σκληρή καθημερινότητα δεν μπορεί να την καλύψει καμιά «πρόθεση ψήφου».

Ας κρατήσουμε στη σκέψη μας ότι, τις πρώτες μέρες μετά την απόφαση για το κλείσιμο της ΕΡΤ, ο Σαμαράς έδειχνε φουριόζος και αποφασισμένος για εκλογικό αιφνιδιασμό. Στην πορεία ανακάλυψε τη «σταθερότητα». Μάλλον διάβασε καλύτερα τα ποιοτικά στοιχεία των ερευνών, παρακάμπτοντας την «πρόθεση ψήφου».

Οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον. Μαύρη μαυρίλα πλάκωσε

Θα αναφέρουμε μερικούς δείκτες που έχουν σχέση με την πορεία της χώρας και της οικονομίας, με την οικογενειακή - οικονομική κατάσταση, με τον βαθμό αισιοδοξίας για τον επόμενο χρόνο και, τέλος, θα επικεντρωθούμε στα τρία βασικά προβλήματα που απασχολούν τους πολίτες.

Το 93% κάνει αρνητική αξιολόγηση για την κατάσταση της χώρας και το 82% θεωρεί ότι τον επόμενο χρόνο θα χειροτερεύσει.

Το 80% δηλώνει την άσχημη οικονομική κατάσταση στην οικογένειά του και το 77% πιστεύει ότι την επόμενη χρονιά θα είναι ακόμα χειρότερα.

Τα βασικότερα προβλήματα που απασχολούν την κοινωνία είναι:

* η ανεργία με ποσοστό 79%,

* η ακρίβεια με ποσοστό 42%,

* τα θέματα υγείας και περίθαλψης με ποσοστό 35%.

Απογοήτευση, οργή και φόβος είναι τα συναισθήματα που κυριαρχούν και αναβλύζουν. Πιστεύουμε ότι αυτή η εκρηκτική συναισθηματική κατάσταση σε συνδυασμό με την έντονη αμφισβήτηση του καταρρέοντος πολιτικού συστήματος θα αποτελέσουν τη «μαγιά» για τη διαμόρφωση των οριστικών αποφάσεων της κοινωνίας.

Το πολιτικό κλίμα και το κομματικό σύστημα

Η αλλαγή του κομματικού χάρτη που συντελέστηκε μετά τις εκλογές ήταν αποτέλεσμα της βαθιάς, κοινωνικής και πολιτικής αποσάθρωσης που επέφερε η υποταγή των κυβερνήσεων στις πολιτικές του Μνημονίου. Η εφαρμογή της ίδιας άδικης και αναποτελεσματικής πολιτικής, από την μέχρι πρότινος τρικομματική κυβέρνηση, έχει ως δημοσκοπικό αποτέλεσμα τη σημαντική μείωση της επιρροής του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜ.ΑΡ. Το ΠΑΣΟΚ, έχοντας ξεκοπεί από τις κοινωνικές δυνάμεις που παραδοσιακά το στήριζαν, περιφέρει ως άδειο κέλυφος τον τίτλο του και προσπαθεί να επιβιώσει γραπωμένο στην εξουσία. Το αίσθημα μιας λανθασμένης αυτοσυντήρησης το σπρώχνει στην αγκαλιά της πιο ακροδεξιάς Ν.Δ. που έχουμε δει ποτέ. Τελευταία σανίδα σωτηρίας είναι η μετάθεση των αυτοδιοικητικών εκλογών. Η ΔΗΜ.ΑΡ. μπορεί να έχει αριθμητικά μικρότερες απώλειες από το ΠΑΣΟΚ, κινδυνεύει ωστόσο να ολοκληρώσει τον κύκλο της, μόλις τέσσερα χρόνια από την ίδρυσή της. Η συμμετοχή της στη μνημονιακή κυβέρνηση του Σαμαρά θα αποδειχθεί θεμελιακό λάθος που δύσκολα διορθώνεται. Αυτές οι διαφοροποιήσεις, όπως απεικονίζονται στον πίνακα της εκλογικής επιρροής, πραγματοποιούνται σε ένα ρευστό πολιτικό σκηνικό, που αναζητεί νέο σημείο ισορροπίας. Είναι ολοφάνερο ότι η ελληνική κοινωνία θα βρεθεί σύντομα στο δίλημμα να επιλέξει τον δρόμο που θα ακολουθήσει. Εκείνη τη χρονική στιγμή η πολύμηνη και περίεργη ισοπαλία που εμφανίζεται ανάμεσα στην Ν.Δ και τον ΣΥΡΙΖΑ θα διαταραχθεί από άλλους παράγοντες.

Τι δείχνουν οι συγκρίσεις ανάμεσα στη Ν.Δ., και τον ΣΥΡΙΖΑ

Από τη μελέτη των πέντε γραφικών παραστάσεων που παρουσιάζουμε σήμερα στην "Αυγή", προκύπτουν τα εξής συμπεράσματα:

Ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να προηγείται της Ν.Δ. στην πρόθεση ψήφου στις ενεργητικές ηλικίες, από 18 έως 64 ετών. Προηγείται στους ελεύθερους επαγγελματίες, στους μισθωτούς του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, στους φοιτητές και κυρίως στους πολίτες που η μνημονιακή πολιτική τούς πετάει στην ανεργία. Προηγείται επίσης, στην κατά δήλωση υποκειμενική κοινωνική τους ένταξη, στους μικρομεσαίους και στην εργατική τάξη. Αντίθετα, η Ν.Δ. στηρίζεται στη γενιά άνω των 65 ετών, στους συνταξιούχους και στις νοικοκυρές, στους αγρότες και στην ανώτατη οικονομική τάξη. Το χάσμα των γενεών συμπλέει με την ταξική ψήφο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ υπερτερεί της Ν.Δ. ως προς την εικόνα που έχει διαμορφώσει η κοινωνία για τη λειτουργία του ως κόμματος και συγκεκριμένα ως προς το αν τηρεί τις δεσμεύσεις του, αν εκφράζει τα συμφέροντά τους, αν έχει προοπτική, αν είναι κοντά στους εργαζόμενους. Η Ν.Δ. διατηρεί προβάδισμα στην κυβερνησιμότητα. Στα κοινωνικά θέματα, όπως παιδεία και υγεία, οι πολίτες προτιμούν τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Στα οικονομικά και διοικητικά θέματα, όπως οικονομία, πληθωρισμός, ασφαλιστικό και διαφθορά, το προβάδισμα της Ν.Δ. είναι μηδαμινό.

Στα ποιοτικά χαρακτηριστικά, η υπεροχή του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στις ερωτήσεις όπως: αν είναι πιο κοντά στον λαό, αν είναι ειλικρινής, αν είναι αδιάφθορος, αν έχει μέλλον, είναι καταφανής. Αυτά τα χαρακτηριστικά συνθέτουν και διαμορφώνουν μια νέα κοινωνική και πολιτική συνείδηση, που θα παίξει ουσιαστικό ρόλο στην τελική τοποθέτηση των πολιτών.

Το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ και ο εμπλουτισμός της στρατηγικής του

Η κοινωνία αφομοιώνει τη μεγάλη ανατροπή του Ιουνίου. Είναι στα θετικά του ΣΥΡΙΖΑ το γεγονός ότι, ένα χρόνο μετά, η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών που τον επέλεξαν για πρώτη φορά εξακολουθούν να δηλώνουν ότι η επιλογή αυτή δεν ήταν ευκαιριακή. Είναι στα θετικά του ΣΥΡΙΖΑ το γεγονός ότι οι ψηφοφόροι του, παρά τη μεγάλη απόσταση που χρειάστηκε να διανύσουν, δεν αισθάνονται άβολα. Αν και κρίνεται για πρώτη φορά ως κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και ως πιθανή αυριανή κυβέρνηση, με συνέπεια να αντιμετωπίζεται με περισσότερη αυστηρότητα, ανταποκρίνεται θετικά στην κρίση των πολιτών.

Βασικοί στόχοι του συνεδρίου που θα ξεκινήσει σε λίγες μέρες είναι η μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα μαζικό, ορμητικό, λαϊκό ριζοσπαστικό κίνημα, έτοιμο να αναλάβει τη διάσωση της χώρας και τη σωτηρία του λαού από την καταστροφική λαίλαπα των Μνημονίων. Η μέχρι σήμερα ακολουθούμενη στρατηγική έχει καταστήσει τον ΣΥΡΙΖΑ κύριο πόλο του αντιμνημονιακού μετώπου, κυρίαρχο εκφραστή του νέου και άφθαρτου που έρχεται, σε αντικατάσταση του παλιού και διεφθαρμένου που γκρεμίζεται. Έχω τη γνώμη ότι από το συνέδριό μας θα πρέπει να τεθεί ως κύριος στόχος της πολιτικής μας η αντιμετώπιση της ανεργίας και η εξασφάλιση του λαϊκού εισοδήματος. Οι συγκεκριμένες προτάσεις πρέπει να μετατραπούν σε κίνημα. Να στείλουμε μήνυμα στην κοινωνία ότι και θέλουμε και μπορούμε και ξέρουμε να την προστατέψουμε. Την ώρα που ο κόσμος υποφέρει και πεινά, εμείς πρέπει να είμαστε δίπλα του για να ελπίσει και να καταλάβει ότι είμαστε αποφασισμένοι και έτοιμοι. Η μάχη κατά της ανεργίας αποτελεί μοναδική ευκαιρία για την κήρυξη ενός «ανένδοτου» αγώνα που θα δημιουργήσει ένα κοινωνικό ρεύμα ανατροπής. Πρέπει να γίνει σημαία του ΣΥΡΙΖΑ η μείωση της ανεργίας ως μοναδική μεταρρύθμιση που έχει ανάγκη η χώρα για τη σωτηρία της. Το στρατηγικό πλεονέκτημά μας πρέπει να αναδειχθεί, «ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ευθύνεται για όσα δεινά περνάμε και αυτοί που ευθύνονται βρίσκονται ακόμη στην κυβέρνηση και δεν μπορούν»

1η Γραφική παράσταση

Μ.Ο πρόθεσης ψήφου Ν.Δ, ΣΥΡΙΖΑ και Αδιευκρίνιστης

ανά ηλικία.  

 grafima 1

2η Γραφική παράσταση

Μ.Ο πρόθεσης ψήφου Ν.Δ, ΣΥΡΙΖΑ και Αδιευκρίνιστης

ανά επαγγελματική κατηγορία.  

 grafima 2

3η Γραφική παράσταση

Μ.Ο πρόθεσης ψήφου Ν.Δ, ΣΥΡΙΖΑ και Αδιευκρίνιστης

ανά κοινωνική τάξη.  

 grafima 3

 

4η Γραφική παράσταση

Μ.Ο πρόθεσης ψήφου Ν.Δ, ΣΥΡΙΖΑ και Αδιευκρίνιστης

στην θετική εικόνα του κόμματος και στην ικανότητα διακυβέρνησης

σε συγκεκριμένους τομείς.    

 grafima 5

 

5η Γραφική παράσταση

Θετικές γνώμες για τον Σαμαρά και τον Τσίπρα.

 grafima 6

* O Kώστας Πουλάκης είναι μέλος της Σ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)