Θεσσαλονίκη, 2 Δεκεμβρίου 1979. Ο Άρης υποδέχεται τον Ηρακλή στο "Αλεξάνδρειο". Ο κόσμος δεν το ήξερε τότε, αλλά μόλις γραφόταν ιστορία. Το μπάσκετ στην Ελλάδα δεν θα ήταν ποτέ ίδιο μετά από εκείνο το παιχνίδι. Και ο λόγος ήταν ένας τύπος με ύψος 1.83 μέτρα και... αφάνα: Ο Νίκος Γκάλης.
Τις περισσότερες φορές ο κόσμος αδυνατεί να καταλάβει ότι γράφεται ιστορία μπροστά στα μάτια του. Το καταλαβαίνει πολύ αργότερα, όταν ψάχνει τις αναμνήσεις του. Αυτό ακριβώς έγινε και τότε. Ο Γκάλης δεν έχει κλείσει καλά-καλά δύο μήνες στην χώρα, έχοντας έρθει με... περιπέτειες από τις ΗΠΑ. Ο κόσμος περιμένει να δει ένα... θηρίο (δεν υπήρχε Ίντερνετ τότε) και είδε έναν... κοντό. Αυτό που δεν μπορούσε να αντιληφθεί κανείς τότε ήταν πως αυτός ο "κοντός" ήταν στην πραγματικότητα ένας γίγαντας.
Στο ντεμπούτο του με τον Άρη ο "Γκάνγκστερ" δεν ήταν ακόμα θρύλος. Ήταν απλώς ο.. Γκάλης. Εμφανίστηκε αγχωμένος, θέλησε να αποδείξει σε πολύ κόσμο ότι όλος αυτός ο θόρυβος που είχε δημιουργηθεί γύρω από το όνομά του λόγω και του ενδιαφέροντος του Παναθηναϊκού ήταν δικαιολογημένος. Το τέλος του παιχνιδιού βρήκε τον Άρη να κερδίζει με 79-78 και τον Γκάλη να έχει 30 πόντους. Η εικόνα του όμως στο παρκέ δεν ενθουσίασε, με αρκετά δημοσιεύματα της εποχής να αναφέρουν ότι ήταν ατομιστής και ξέχασε τους συμπαίκτες του. "“Ο Γκάλης το πρόσωπο της ημέρας έκανε χθες κατάχρηση προσπαθειών σε σημείο στο δεύτερο ημίχρονο να παίζει μόνος του και έχοντας και αστοχία στα σουτ έφερε σε πολύ δύσκολη θέση τον Αρη" ανέφερε μεταξύ άλλων η εφημερίδα "Θεσσαλονίκη" στο σχόλιο του αγώνα.
Οι ιστορίες της εποχής θέλουν τον - νυν τεχνικό του Ηρακλή και τότε συμπαίκτη του στον Άρη - Βαγγέλη Αλεξανδρή να είναι αυτός που είχε τον... άχαρο ρόλο να μιλησει στον Γκάλη και να του υποδείξει να είναι πιο ομαδικός στο μέλλον. Ο Γκάλης τότε γύρισε και τον ρώτησε αν θυμάται ο Αλεξανδρής τα σημεία από τα οποία αστόχησε. Και μόλις ο τότε συμπαίκτης του αποφάνθηκε θετικά, η απάντηση του "Νικ" τα έλεγε όλα: Πιστεύεις ότι θα ξαναχάσω τόσα σουτ"; Η ιστορία μάλλον δικαίωσε τον Γκάλη, ο οποίος έκτοτε δεν έγινε απλώς σταρ, αλλά είδωλο για όλη την χώρα, φτάνοντας το μπάσκετ σε επίπεδα που δεν είχαν καν ονειρευτεί οι παίκτες της εποχής.
«Ήταν πραγματικά πολύ γυμνασμένος, αλτικός και θυμάμαι ότι στην επίθεση έκανε την κλασική κίνησή του, την προσποίηση ότι θα πάει αριστερά και πήγαινε δεξιά. Ήταν φυσιολογικό στο πρώτο του παιχνίδι να μη δείξει όλη του την αξία αλλά είχε εκπληκτική αντίληψη του παιχνιδιού. Είχε έρθει από μια χώρα που έπαιζε εντελώς διαφορετικά το μπάσκετ, ήταν η πρώτη του εμφάνιση μπροστά σ’ ένα κοινό που είχε έρθει να τον δει, ήταν λογικό να είχε άγχος.
Εκείνη τη μέρα στο Παλέ δεν έπεφτε καρφίτσα. Στην τελευταία επίθεση, πήρα την μπάλα, σούταρα, ο Νίκος αλλοίωσε την πορεία της μπάλας και ο Άρης κέρδισε με έναν πόντο», είπε ο Σωτήρης Σακελαρίου στο gazzetta.gr.
Σήμερα, 38 χρόνια μετά, εκείνη η μέρα μοιάζει με μια μακρινή ανάμνηση, αλλά αυτοί που βρέθηκαν στις κερκίδες του Παλέ έχουν το νόμιμο δικαίωμα να καυχιούνται ότι ήταν εκεί. Τότε βέβαια δεν θα μπορούσαν να φανταστούν ότι από το πουθενά γινόντουσαν μάρτυρες μίας εκ των πιο ιστορικών στιγμών στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ.
Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί εξάλλου ότι εκείνος ο… κοντός με το Νο7 στην πλάτη που έκανε αλόγιστη σπατάλη των προσπαθειών, θα ανέτρεπε τις ισορροπίες στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού και θα έφθανε στο σημείο να ενταχθεί στην ελίτ του παγκόσμιου μπάσκετ, στο Naismith Basketball Hall of Fame.
Για την ιστορία, αυτό είναι το φύλλο αγώνος από εκείνο το παιχνίδι:
ΑΡΗΣ – ΗΡΑΚΛΗΣ 79-78
ΑΡΗΣ (Ντέβελι): Αλεξανδρής 10, Παπαγεωργίου 20, Παραμανίδης 8, Σπάρταλης, Γκάλης 30, Σκόνδρας 5, Καλαντίδης 2, Ανανιάδης, Βαμβακούδης, Στυλιανού 4.
ΗΡΑΚΛΗΣ (Πυριτίδης): Πιλαφίδης 13, Τζάμος, Καρατζουλίδης 16, Καράογλου, Σακελλαρίου 19, Μάντης 12, Τσομπανάκης 6, Βαγιακάκος 2, Τσουμής 10, Ναλμπάντης.
Διαιτητές: Γιώργος Προεστός, Παναγιώτης Οικονομίδης
Πληροφορίες - φωτογραφίες: sport24.gr, gazzetta.gr
