Η τραγωδία της πολύνεκρης σύγκρουσης των τρένων είναι εθνική. Ολόκληρη η χώρα πενθεί τον θάνατο 57 επιβατών και νιώθει απύθμενη οργή, καθώς είναι αδιανόητο στον 21ο αιώνα να συγκρούονται τρένα γιατί δεν λειτουργεί καμία δικλείδα ασφαλείας. Η κυβέρνηση από την πρώτη στιγμή φαίνεται να έχει κυριευτεί από τον πανικό και να έχει παραδοθεί στην ισοστάθμιση του πολιτικού κόστους. Βέβαια, από τη συζήτηση στο υπουργικό συμβούλιο, φάνηκε ότι οι σπασμωδικές κινήσεις περιορίζονται στη διαχείριση της κρίσης από την πολύνεκρη σύγκρουση και όχι στη συνέχεια της διακυβέρνησης.
Στο υπουργικό συμβούλιο, το κλίμα σκηνοθετήθηκε –ασεβώς και ανερυθρίαστα– να είναι βαρύ και να προσομοιάζει με αρχαία τραγωδία. Ο μονόλογος, όμως, που γράφτηκε στον πρωθυπουργό θύμιζε περισσότερο ατμοσφαιρικό θρίλερ. Σκέψεις ατάκτως ειρημένες:
Απροσδιόριστη ευθύνη
Ο πρωθυπουργός ανέλαβε –είπε– την «ευθύνη», χωρίς να της αποδώσει κάποιον επιθετικό προσδιορισμό. Η κυβέρνηση αυτή επί τέσσερα χρόνια κλίνει σε όλες τις πτώσεις την «ατομική ευθύνη», για τα Τέμπη υπονόησε ότι υπάρχει «συλλογική ευθύνη», προκειμένου να αποφύγει πάση θυσία να αναλάβει την «πολιτική ευθύνη». Μόνο ορισμένα από τα στελέχη που έχουν πάρει άδεια να βγαίνουν στις τηλεοπτικές οθόνες κάνουν λόγο για «αντικειμενική, πολιτική ευθύνη», την οποία και ανέλαβε ο υπουργός Μεταφορών, κ. Καραμανλής. Η ανάληψη της πολιτικής ευθύνης σημαίνει και παραίτηση, ενώ η ανάληψη της απροσδιόριστης ευθύνης σημαίνει πλακέτα και επόμενη πράξη.
Ο πρωθυπουργός έβγαλε ξανά πόρισμα στο υπουργικό συμβούλιο για τα αίτια της τραγωδίας, βγάζοντας εκείνον από το κάδρο των ευθυνών. Είχε προηγηθεί και η καταφανώς παράνομη, απαράδεκτη και εξωθεσμική επιστολή του στον κ. Ντογιάκο, η οποία περνά πάνω από τη διάκριση των εξουσιών και υποδεικνύει στον δικαστικό λειτουργό τι να κάνει. Έριξε τις ευθύνες στους εργαζόμενους και τους συνδικαλιστές («συντεχνίες», «εργατοπατέρες» κατά τον πρωθυπουργό), που δεν δέχονται την «αξιολόγηση» (διόλου τυχαίο το γεγονός ότι οι εκπαιδευτικοί είναι ακόμα σε κινητοποιήσεις κατά των αξιολογήσεων). Έριξε τις ευθύνες στο «προβληματικό κράτος» (άραγε ακέφαλο είναι αυτό το κράτος;) και δεσμεύτηκε ότι εκείνος είναι που «δεν έκανε πίσω ποτέ και δεν θα κάνει τώρα». Μας ζήτησε δε μαζί (βρέθηκε η ευκαιρία να ζητήσει την ψήφο του λαού) «να το ανατρέψουμε και θα το ανατρέψουμε σε όποιον τομέα και αυτό εκδηλώνεται, όσα εμπόδια και αν συναντήσουμε».
Ντράπηκε και η ντροπή
Ο πρωθυπουργός μίλησε για τα συναισθήματά μας, την «οργή» και την «ντροπή». «Έχω μία υποχρέωση να μετατρέψω αυτά τα συναισθήματα σε δημιουργική δράση. Και αυτό άλλωστε υποσχέθηκα και στην κυρία Ιωάννα Βούλγαρη στην κηδεία του μονάκριβου γιου της». Κανένας από αυτούς που ξεχύνονται στους δρόμους δεν έχει εκφράσει ντροπή. Η ντροπή θα έπρεπε να είναι όλη του πρωθυπουργικού επιτελείου, που δεν σεβάστηκε καν την επιθυμία αυτής της μάνας που δημόσια είχε ζητήσει να μην παραβρεθεί κανένας στην κηδεία του γιου της («θερμοπαρακαλώ να μην έρθει κανείς εκεί, γιατί εκεί είναι ο πόνος. Θα είναι το τελευταίο αντίο στο παιδί μου και αυτό θέλω να το κάνω μόνη μου. Δεν θα το κάνω θέαμα») και παραβρέθηκαν με όλες τις κάμερες ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί Χρήστος Σταϊκούρας και Γιάννης Οικονόμου.
Μόνο ντροπή προκαλεί το πώς στην ομιλία του για την πολύνεκρη σύγκρουση κατάφερε να «κολλήσει» και τα πεπραγμένα του. «Είναι αδιανόητο στην ίδια χώρα που έγιναν μέσα σε λίγους μήνες 100.000 δωρεάν προληπτικές μαστογραφίες με ηλεκτρονικά ραντεβού, σώζοντας ζωές, να χάνονται ζωές τόσο άδικα από δύο τρένα τα οποία κινούνται σε αντίθετη κατεύθυνση (…) από τη μία να λειτουργεί σε όλη την επικράτεια και σε κάθε κινητό το 112, οι πολίτες να προμηθεύονται τα φάρμακα μέσω ηλεκτρονικής συνταγογράφησης και από την άλλη σταθμάρχες και μηχανοδηγοί να μην μπορούν να συνεννοηθούν». Είναι ντροπή και υποκρισία να ενημερώνει άτυπα ότι οι ανακοινώσεις για τον κατώτατο μισθό θα γίνουν την άλλη βδομάδα και όχι νωρίτερα, αν και θα μπορούσε, γιατί δεν θέλει να δημιουργήσει σε καμία περίπτωση την αίσθηση ότι το κάνει για να αλλάξει την ατζέντα. Είναι ντροπή ο κύριος υπεύθυνος των όσων συνέβησαν να επιχειρεί να εμφανιστεί ως εγγυητής «απόλυτης διαφάνειας στην έρευνα» και «βελτίωσης της προβληματικής κατάστασης στους σιδηροδρόμους», όταν έχει φτιάξει επιτροπή –παρακάμπτοντάς θεσμούς- ώστε να εκδώσει το επιθυμητό πόρισμα.
Το κυβερνητικό έργο συνεχίζεται
Πώς αλλιώς όμως θα συνεχίσει την προεκλογική γραμμή της ανανέωσης της θητείας για να ολοκληρώσει το έργο του και πως μόνο η ΝΔ και ο Κ. Μητσοτάκης μπορούν να οδηγήσουν το καράβι με ασφάλεια; Με τη δική του εγγύηση θα ξαναλειτουργήσει το σιδηροδρομικό δίκτυο τέλος Μαρτίου. Το γεγονός ότι δεν λειτουργεί το σιδηροδρομικό δίκτυο της χώρας διότι το κράτος δεν μπορεί να εγγυηθεί την ασφαλή λειτουργία του, μάλλον δεν πρέπει να χρεώνεται –κατά τη ΝΔ– στην κυβέρνηση. Με εγγυητή τον πρωθυπουργό θα πρέπει να συνεχίσει και το κυβερνητικό έργο. Όπως φρόντισε να πει στο περιθώριο του υπουργικού συμβουλίου, έχει ακόμα δέκα νομοσχέδια να φέρει πριν ολοκληρώσει τη θητεία της. Τα νομοσχέδια που έτρεξαν αυτή τη βδομάδα –του πένθους και της οργής– είναι η ιδιωτικοποίηση του δημόσιου αγαθού, του νερού (όταν είναι φανερό ότι η ιδιωτικοποίηση μέρους του σιδηροδρομικού δικτύου έχει και μέρος της ευθύνης), η συμπερίληψη των μαθητικών κινητοποιήσεων στον ορισμό για τη σχολική βία (τη στιγμή που μαθητές του Γυμνασίου και του Λυκείου με αυτοσχέδια πλακάτ κατεβαίνουν στους δρόμους), η ιδιωτικοποίηση του ογκολογικού νοσοκομείου Παίδων. Μάλιστα, η υποκρισία αποκαλύπτεται σε όλο της το μεγαλείο στη φράση του πρωθυπουργού ότι ο σιδηρόδρομος «είναι το πιο φιλοπεριβαλλοντικό, το πιο φθηνό, το πιο κοινωνικό μέσο μαζικής μεταφοράς» και για αυτό θα ενισχυθεί, όταν η κυβέρνηση κατέθεσε τρία περιβαλλοντοκτόνα νομοσχέδια με διαβούλευση δώδεκα, έντεκα και τεσσάρων ημερών, τα οποία μεταξύ άλλων αλλάζουν για πολλοστή φορά το νομοθετικό πλαίσιο σχετικά με την προστασία των προστατευόμενων περιοχών και επεκτείνουν τη λειτουργία και αύξηση ισχύος των εγκαταστάσεων με καύσιμο λιγνίτη ή ορυκτό αέριο ή πετρέλαιο.
Η ελπίδα, η ζωή, η αισιοδοξία σταμάτησε στα Τέμπη και η κυβέρνηση συνεχίζει το έργο της σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Το μόνο που αρκεί –νομίζει- είναι να δείχνει πολύ συγκλονισμένη. Στην αρχαία τραγωδία, οι ηθοποιοί φορούσαν κοθόρνους για να φαίνονται ψηλότεροι και επιβλητικότεροι. Αυτό δεν σημαίνει ότι ήταν. Και η κυβέρνηση έχει πέσει από τους κοθόρνους της, με βαρύ γδούπο. Ακόμα και αν σηκωθεί όρθια, δεν θα μπορέσει να σταθεί στο ύψος της.
