to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

Η νέα βαρβαρότητα

Οι καταγραφές, οι υποκλοπές, η σκανδαλολογία κι αυτός ο εν γένει αντιπολιτικός βούρκος, για να το πούμε λαϊκά, πουλάνε. Δεν έχουν όμως σχέση με την πραγματικότητα της κοινωνίας.


Ο πλανήτης βρίσκεται εν μέσω μιας πρωτόγνωρης και ανεξέλεγκτης πανδημίας που, όπως όλες οι επιστημονικές εκτιμήσεις συνηγορούν, επιδεινώνεται. Μια κρίση που, εκτός από τους νεκρούς σε όλο τον κόσμο, συνοδεύεται από δραματικές συνέπειες και στην οικονομία. Και κανείς δεν μπορεί πραγματικά να υπολογίσει τη ζημιά.

Ο κορωνοϊός ήρθε σε μια στιγμή που οι παγκόσμιες ισορροπίες είναι κάτι παραπάνω από εύθραυστες. Ο κόσμος μας δεν θυμίζει σε τίποτα αυτό που γνωρίζαμε ως κανονικότητα μια δεκαετία πριν. Γεωπολιτικά, οικονομικά, αλλά και πολιτικά.

Όλοι οι συσχετισμοί είναι σε διαρκή διαδικασία αναδιαπραγμάτευσης. Ποιος θα πίστευε, λίγα χρόνια πριν, ακόμα και στην οικονομική κρίση μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers, ότι το 2020 στις ΗΠΑ θα διεξαγόταν μια κοινωνική σύγκρουση με τόση ένταση και τόσο ισχυρά ταξικά χαρακτηριστικά;

Ότι η άλλοτε πανίσχυρη δύναμη θα στρεφόταν σε εσωτερική αναδίπλωση αποχωρώντας από διεθνείς οργανισμούς όπως ο ΠΟΥ; Ότι η Αμερική θα διαχειριζόταν την πανδημία με την πιο αντιεπιστημονική, συνωμοσιολογική και εντέλει θανάσιμη προσέγγιση; Και η Ευρώπη μοιάζει με ζόμπι που δεν αντιλαμβάνεται το μέγεθος της κρίσης που έρχεται, κάνοντας για άλλη μια φορά πολύ λίγα, πολύ αργά.

Στη χώρα μας, που έχει στην πλάτη της μια δεκαετία Μνημονίων, τα πράγματα είναι ακόμα πιο ζόρικα. Η ύφεση αναμένεται βαθιά. Κανείς δεν μπορεί με ασφάλεια να προβλέψει και κυρίως να εκτιμήσει τις συνέπειες στο σώμα της κοινωνίας. Με δεδομένα τα λουκέτα, τις μειώσεις μισθών, τις απολύσεις, την αύξηση της ανεργίας και την αβεβαιότητα για την εξέλιξη της πανδημίας, είναι σαφές ότι τα πραγματικά επίδικα δεν έχουν καμία σχέση μ’ αυτά που συζητιούνται.

Ζούμε μια γενικώς «μετα» - κατάσταση, στα όρια της δυστοπίας διεθνώς. Ένα έδαφος ιδανικό για βιοπολιτικά και μεταδημοκρατικά πειράματα. Η κατάλληλη ευκαιρία για τις κυρίαρχες δυνάμεις να επιβάλουν ένα νέο μοντέλο πολιτικής, διακυβέρνησης, ζωής.

Το νομοσχέδιο εν μέσω θέρους για την απαγόρευση των διαδηλώσεων εντάσσεται ακριβώς σ’ αυτό το πλαίσιο. Μια απολύτως ιδεολογική κίνηση, αρμός για το νέο κράτος, όπου το γκλοπ, το ξύλο και το δίκιο του αστυνομικού θα ρυθμίζουν τη λειτουργία του. Με την κοινωνία φοβισμένη και περιορισμένη.

Οι αγωνίες και τα ερωτήματα της κοινωνίας, ιδίως της νεολαίας, θα σκάσουν με κρότο το φθινόπωρο. Όσο κι αν μαγειρεύεται η ατζέντα, όσο κι αν συζητάμε για πράγματα που ανήκουν σε μια άλλη εποχή, όσο ισχυρό κι αν είναι το μιντιακό σύστημα, οι πολιτικές δυνάμεις θα κληθούν να απαντήσουν και να τα αντιμετωπίσουν. Και τότε θα κριθούν όλοι.

Όπως τραγουδάει ο Παύλος Παυλίδης, «Η νέα βαρβαρότητα, με αβάσταχτη ελαφρότητα, ακούμπησε στο έδαφος τα βάρη, και μέσα απ’ το αερόστατο, με στόχο τους αιθέρες, γελάει και μας δείχνει το φεγγάρι»…

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)