Τη λέξη του τίτλου δεν θα την ξέρετε, αλλά, για μια φορά, δεν την έπλασα εγώ.
Πρόκειται για μια ελληνοβαρεμένη σελίδα του Φέισμπουκ με τον μετριόφρονα τιτλο «Ελληνική συμπαντική ετυμολογία», η οποία έχει, ανάμεσα στ’άλλα, κηρύξει τον πόλεμο στους φθόγγους «μπ», «ντ» και «γκ» επειδή τους θεωρεί ξένους προς την ελληνική γλώσσα.
Μια τελευταία δημοσίευση στη σελίδα αυτή έχει την εξής εικόνα, έναν νεαρό με χλαμύδα που ίσως είναι ντυμένος γαμπρός και δίπλα το σύνθημα:
Γαμβρός, όχι γαμπρός.
Βγάλε τα μπ, γκ, ντ από την ελληνική γλώσσα. Δεν είσαι βάρβαρος.
Η εικόνα συνοδεύεται και από το εξής κείμενο:
Γάμβρος εἰσέρχεται ἴσος Ἄρευι,
ἄνδρος μεγάλω πόλυ μέζων.
Ἀποσπασμάτιον Ποιήματος ΣαπφοῦςΤΕΤΕΛΕΣΤΑΙ Η ΕΡΑΣΜΙΑΚΗ ΚΑΛΟΥΜΕΝΗ ΠΡΟΦΟΡΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΦΩΝΗΣ…!!!
ΥΠΕΡΙΣΧΥΕΙ ΓΑΡ Η ΑΡΧΕΓΟΝΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΡΟΦΟΡΑ ΤΩΝ ΘΕΪΚΩΝ ΑΦΩΝΩΝ ΒΗΤΑ ΓΑΜΜΑ ΔΕΛΤΑ ΚΑΙ ΘΗΤΑ…ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ ΤΟΝ ΟΛΕΘΡΟΝ ΕΠΕΘΥΜΗΣΑΝ ΟΙ ΕΡΑΣΜΙΤΑΙ…
Η ΜΠΟΥΓΚΟΥΝΤΟΠΟΙΗΣΙΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΒΗΤΑ ΓΑΜΜΑ ΚΑΙ ΔΕΛΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΗ ΕΙΣ ΠΕΙΣΜΑ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ ΔΗΠΟΤΕ ΑΝΘΕΛΛΗΝΩΝ.
Μας λένε δηλαδή οι αρχαιοβαρεμένοι συμπατριώτες μας ότι επειδή στη Σαπφώ υπάρχει ο τύπος «γαμβρός» αποδεικνύεται εσφαλμένη η λεγόμενη ερασμιακή προφορά και ότι δεν πρέπει να λέμε «γαμπρός» διότι περιέχει το βάρβαρο μπ.
Αλλά βέβαια το ζουμί είναι στην κατακλείδα που μου έδωσε και τον τίτλο του άρθρου:
Η μπουγκουντοποίησις των γραμμάτων βήτα, γάμμα και δέλτα δεν θα περάσει!
(Προσέξτε και την υποτακτική, προσέξτε και το σχιζολεκτικό «όποιων δήποτε»)
Χαιρετίζουμε τη γλωσσοπλαστική δεινότητα των φίλων μας, που βάζουν και αυτοί το λιθαράκι τους στη νέα Μεγάλη Ιδέα, την πανεθνική προσπάθεια να φτάσει η γλώσσα μας τα 5.000.000 λέξεις ίνα πληρωθεί το ρηθέν υπό των προφητών και αρχίσουμε να τρώμε με χρυσά κουτάλια. Η παραστατικότατη λέξη «μπουγκουντοποίηση» την οποία έπλασαν για να δηλώσουν τον κίνδυνο που διατρέχει η ελληνίς φωνή από τις βαρβαρόφωνες προσμείξεις δείχνει το δρόμο.
Εμπρός να αποδυθούμε όλοι σε μαζικό, εθνικό απομπουγκουντοποιητικό αγώνα, για να απομπουγκουντοποιήσουμε τη γλώσσα μας και να μην περάσουν τα μπουγκουντοποιητικά σχέδια του διεθνούς σιωνισμού (βλέπετε ότι φτιάχνω και παράγωγες λέξεις, μετράνε κι αυτές για τον Εθνικό Στόχο).
Βέβαια, οι εθνοβαρεμένοι φίλοι μας είναι πολύ μακριά νυχτωμένοι. Καταρχάς, η αρχαία ελληνική είναι γεμάτη με δίγραφα μπ (έμπορος, πομπή), ντ (έντασις, απαντώ) και γκ (αγκάλη, άγκυρα, μισγάγκεια απερινόητη του Ζουράρι).
Θα μου πείτε, αυτά δεν προφέρονταν b, mb όπως το μπαστούνι ή ο γαμπρός.
Αλλά, αν πιάσουμε την αρχαία προφορά τότε φαίνεται σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια το αυτογκόλ των «συμπαντικών ετυμολόγων».
Διότι, όπως συμφωνούν όλοι οι μελετητές της αρχαίας ελληνικής προφοράς, η αρχαία ελληνική είχε κλειστά ηχηρά σύμφωνα (b, d, g) και όχι τριβόμενα (β, γ, δ). Μιλώ εδώ για φθόγγους, ήχους, όχι για γράμματα. Τα γράμματα β, γ, δ αποτύπωναν ήχους b, g, d.
Ο αρχαίος πρόγονός μας που έγραφε «γαμβρος» πρόφερνε «γαμπρος», όταν έγραφε «άνδρας» πρόφερνε «άντρας» ή, αν προτιμάτε, andras.
Τι έγινε όταν πέρασαν τα χρόνια; Όταν πέρασαν τα χρόνια, δηλαδή γύρω στην ελληνιστική εποχή, τα ηχηρά σύμφωνα b, g, d τράπηκαν σε τριβόμενα εκτός αν ακολουθούσαν ρινικό σύμφωνο. Η γραφή, φυσικά, δεν άλλαξε. Κι έτσι, συνέχισαν να γράφουν «δένδρον» και να προφέρουν δένdρον.
Κι έτσι μέχρι τα νεότερα χρόνια, όπου όσοι έγραφαν στη δημώδη γλώσσα άρχισαν να αποτυπώνουν γραπτά την προφορά τους και να γράφουν «δέντρο(ν)», «άντρας». Στα χρόνια της κυριαρχίας της καθαρεύουσας έγινε η φοβερή αντιστροφή της πραγματικότητας, δηλαδή οι τύποι «δέντρο, άντρας», γραπτοί ή προφορικοί, θεωρήθηκαν χυδαίοι και βάρβαροι, ενώ στην πραγματικότητα αυτοί οι τύποι βρίσκονταν πιο κοντά στην προφορά της κλασικής αρχαιότητας απ’ό,τι οι καθαρεύοντες τύποι «δένδρον, άνδρας»!
Οπότε, οταν οι συμπαντικοί ετυμολόγοι ζητάνε να εξοβελίσουν το μπ της λέξης «γαμπρός» στην πραγματικότητα ζητάνε να εξαφανίσουν ακριβώς εκείνο το στοιχείο που έχει διατηρηθεί ίδιο από την εποχή της Σαπφώς!
Στην αρχή των λέξεων η αρχαία γλώσσα δεν είχε μπ, γκ και ντ επειδή για τους φθόγγους αυτούς χρησιμοποιούσε τα γράμματα β, γ, δ. Κι επειδή η προφορά άλλαξε, όσες λέξεις σημερινές αρχίζουν από μπ, γκ ή ντ είτε είναι δάνεια είτε έχουν προκύψει από αποκοπή (μπορώ, γκαστρωμένος, ντύνομαι) ή από λέξεις που άρχιζαν από π,κ,τ λόγω συμπροφοράς με το άρθρο (τον πιστικό – τον μπιστικό – ο μπιστικός).
Θα μπορούσαμε να τελειώσουμε εδώ, αλλά ας κάνουμε, προς τιμή της μπουγκουντοποίησης έναν διαγωνισμό.
Η φτιαχτή αυτή λέξη περιέχει, φυσικά, και τα τρία μισητά δίγραφα μπ, γκ και ντ. Το θέμα του διαγωνισμού είναι να δούμε αν μπορούμε να βρούμε ελληνικές λέξεις (δάνειες ή αυτόχθονες, αδιάφορο) που να έχουν και τα τρία αυτά δίγραφα.
Δεν είναι τόσο απλό, λίγες λέξεις θα βρείτε και όλες δάνειες.
Στα Υπογλώσσια, την ομάδα του Φέισμπουκ, κάναμε μια προσπάθεια, και βρήκαμε μετρημένες στα δάχτυλα λέξεις.
Ας πούμε, έχουμε τη «γκαρνταρόμπα» (από γαλλ. garderobe), έχουμε και το μπουλντόγκ -ναι, ελληνική λέξη θα τη θεωρήσουμε κι ας είναι ασυμμόρφωτο δάνειο. Έχει περάσει στη γλώσσα, λεξικογραφείται.
Αν πάμε και στα τοπωνύμια έχουμε το Μπανγκλαντές, απ’ όπου και το εθνωνύμιο Μπαγκλαντέζος.
Δεν θα πω άλλα για να μην εξαντλήσω τις απαντήσεις, πάντως βρήκαμε μερικές ακόμα λέξεις, ενώ φυσικά πολλοί άφησαν τη φαντασία τους να οργιάσει πλάθοντας μπ-γκ-ντ όρους, όπως ας πούμε το έξοχο «γκαντεμομπουμπούκοι»!
Το ευ αγωνίζεσθαι επιβάλλει να μην κρυφοκοιτάξετε στα Υπογλώσσια, βέβαια.
Λοιπόν; Πόσες… μπουγκουντοποιημένες λέξεις μπορείτε να βρείτε;
