Συστηματικοί κανονιοβολισμοί, τους οποίους διαδέχονται ομαδικά πυρά από συστοιχίες πολυβόλων που ανοίγουν τον δρόμο στις τεθωρακισμένες δυνάμεις.

Αυτή είναι η εικόνα που αποκομίζει κανείς από την ανάλυση των πιο σημαντικών ΜΜΕ τον τελευταίο χρόνο (από την εξαγγελία των εκλογών τον περασμένο Μάιο). Μια κυριολεκτικά πολεμική επίθεση με έναν διπλό εμφανή στόχο: να απονομιμοποιήσουν τον ΣΥΡΙζΑ ΕΚΜ και να ετοιμάσουν το έδαφος για τη δημιουργία ενός κεντρώου πολιτικού μορφώματος από τις μνημονιακές δυνάμεις, σφυρηλατώντας το σύνθημα «Οι εκλογές κερδίζονται στο Κέντρο».

Για να διεξαγάγουν αυτόν τον πόλεμο έχουν επιστρατευθεί οι ναυαρχίδες των πάλαι ποτέ Κεντροδεξιάς και Κεντροαριστεράς, οι γνωστοί MEGAλοι πολιτικοί αναλυτές, οι μπουρδολόγοι της πανεπιστημιακής και δημοσιογραφικής οικονόμ(ι)ας.

Το πεζικό - οι ρεπόρτερ, οι συνεντευξιάζοντες και οι συνεντευξιαζόμενοι- ακολουθεί σε πυκνούς σχηματισμούς.

Και οι δημοσκόποι επικυρώνουν με την αδιαμφισβήτητη επιστημονική τους αυθεντία ότι «αδιαμφισβήτητα το 80% των ψηφοφόρων ανήκει στο Κέντρο».

Όπερ έδει δείξαι.

Έτσι είναι επειδή έτσι τους αρέσει. Τι κι αν η μεταμοντέρνα θεωρία της «αταξικής κοινωνίας» φαλίρισε. Αν η πραγματικότητα δεν συμφωνεί με τα συμφέροντά μας, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα.

Δεν αντιλαμβάνονται ότι η περίφημη «ευρεία μεσαία τάξη», πάνω στην οποία βασιζόταν, δεν υπάρχει πλέον.

Υπάρχουν πολλά «κέντρα», τα οποία εκφράζονται διαφορετικά σε διαφορετικές καταστάσεις, πράγμα που αποτυπώνεται σε όλες τις δημοσκοπήσεις. Τα ίδια άτομα, οι ίδιες κοινωνικές ομάδες, έχουν ταυτόχρονα θέσεις ριζοσπαστικές και συντηρητικές. Με έναν κοινό παρονομαστή: την ανασφάλεια.

Το εισόδημα, η εργασία, οι κοινωνικές παροχές, η σύνταξη είναι θέματα ζωτικής σημασίας γι' αυτούς, όπως επίσης αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις.

Οι δεκαετίες του εύκολου και γρήγορου πλουτισμού, του lifestyle και των yuppies έχουν παρέλθει.

Τα παιδιά των «νοικοκυραίων» νιώθουν στο πετσί τους τις νέες μορφές εκμετάλλευσης. Οι άνεργοι, οι συμβασιούχοι, οι νέοι με μάστερ και διδακτορικά αλλά χωρίς δουλειά, οι απολυμένοι των 40 και 50 ετών είναι μεσαία στρώματα που η κρίση έχει ισοπεδώσει. Και σε αυτούς ένα κεντρώο «κόμμα - σούπα» δεν προσφέρει πλέον ούτε διασφάλιση των ταξικών και προσωπικών τους συμφερόντων ούτε ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον.

Οι καιροί αλλάζουν και μαζί τους αλλάζουν τα συναισθήματα, οι προσανατολισμοί, οι ανάγκες της κοινωνίας. Όποιος δεν τα καταγράψει, δεν τα αποκωδικοποιήσει, είναι πολιτικά χαμένος. Το Δημόσιο, το κράτος, άλλες λέξεις - έννοιες political incorrect, όπως δείχνουν τα ποιοτικά στοιχεία των δημοσκοπήσεων, επιστρέφουν στην επικαιρότητα

Το Κέντρο (αν ποτέ υπήρχε) δεν υπάρχει πια, το ισοπέδωσε η κρίση.

Αν λοιπόν ένα μιντιακό μέτωπο τόσο πλατύ και συντεταγμένο επιμένει στο ίδιο θέμα, μια αιτία πρέπει να υπάρχει. Και η αιτία είναι ότι τα συμφέροντα αυτού του μετώπου είναι κοινά. Ότι το ιδεολογικό τους DNA είναι κοινό.