to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

Η μείζων απειλή μάς περιμένει στη γωνία...

Είναι, κατά πάσα λογική πρόβλεψη, η ανεργία το μεγαλύτερο από τα προβλήματα που μας περιμένουν στη γωνία την «επόμενη μέρα». Και μάλλον το πιο δύσκολα αναστρέψιμο.


Πράγμα που σημαίνει ότι θα ξαναρχίσουμε από την αρχή. Από κει που αφήσαμε τα πράγματα το 2014. Ίσως και χειρότερα. Έτσι ώστε να πάει στράφι όλη η προσπάθεια της πενταετίας 2015-2019. Η κοπιώδης, η βήμα - βήμα αποκλιμάκωση της ανεργίας κατά σχεδόν δέκα εκατοστιαίες μονάδες. Και ναι, δεν διορθώνεται διόλου εύκολα ούτε γρήγορα η ζοφερή εικόνα...

Το κακό ξεκίνησε πολύ προ κορωνοϊού, ήδη από τον Ιούλιο του 2019. Όταν ένα από τα πρώτα μέτρα της κυβέρνησης Μητσοτάκη ήταν η κατάργηση των «αιτιολογημένων απολύσεων». Η νομοθετημένη, εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ, δεσμευτική υποχρέωση των επιχειρηματιών να αιτιολογούν πειστικά οποιαδήποτε πρόθεση απόλυσης εργαζομένου προκειμένου να ανακοπεί η δεδομένη τάση της εργοδοσίας προς την αυθαιρεσία. Ο νόμος που, αν θυμάστε, είχε προκαλέσει τη μήνιν του ΣΕΒ. Ε, λοιπόν, οι απόψεις του ΣΕΒ βρήκαν, με το "καλημέρα", ενθουσιωδώς ευήκοα ώτα στη φρέσκια τότε κυβέρνηση της Ν.Δ. Πρακτική που έμελε, από κει και πέρα, να γενικευτεί εφ’ όλης της εργασιακής ύλης. Προσλαμβάνουσα μορφή πολιτικού κανόνα, σχεδόν δίχως εξαιρέσεις. Για ν’ αρχίσει έκτοτε να κερδίζει και πάλι πόντους η ανεργία. Ε, από κει και πέρα το έβλεπες, σύμφωνα με τα στοιχεία του συστήματος Εργάνη, να τσιμπάει μήνα με τον μήνα η ανεργία, μεταβάλλοντας διαρκώς επί τα χείρω τη σχέση προσλήψεων - απολύσεων...

Κι ύστερα ήρθαν οι μέλισσες... Με τη μορφή της πανδημίας, και της συνεπαγόμενης καραντίνας. Συμβάλλοντος εν προκειμένω και του βαρέως ψυχολογικού κλίματος, του αμεσότατα παρενεργούντος και στην οικονομία. Κι άντε τώρα εσύ να καταφέρεις να λογαριάσεις πόσες επιχειρήσεις, από τις μικρές και τις μεσαίες κατά κύριο λόγο, θα καταφέρουν να ξανανοίξουν. Κι απ’ αυτές που θ’ ανοίξουν, πόσες θ’ αντέξουν και για πόσο. Ή πώς ακριβώς θα «πολιτευτούν», εις βάρος των εργαζομένων, οι εργοδότες μπας και ισοφαρίσουν κάπως τα σπασμένα. Όταν μάλιστα, όπου να ’ναι, θα αρθεί η έτσι κι αλλιώς απελπιστικά βραχυχρόνια απαγόρευση των απολύσεων. Η ίδια η έκθεση των περί την ανεργία προβλέψεων της Κομισιόν μαρτυρεί άκρως δυσοίωνα επ’ αυτού. Ή, σωστότερα, ΚΑΙ επ’ αυτού...

Η ώρα του προοδευτικού μετώπου

Άντε λοιπόν να λογαριάσεις πόσες επιχειρήσεις θα ξανανοίξουν. Και πόσες θ’ αντέξουν. Άντε να μαντέψεις τι ακριβώς θα γίνει με τον τραγικά πληττόμενο φέτος τουρισμό. Τον τουρισμό που αποτελεί, έτσι κι αλλιώς, τη «βαριά βιομηχανία» της χώρας και στον τομέα της εργασίας. Άντε να καταλάβεις πώς θα λειτουργήσει στο εξής το σύστημα της τηλεργασίας. Το εντυπωσιακά, και πολύ θετικά βεβαίως, προσαρμοσμένο στις συνθήκες της καραντίνας. Το οποίο όμως δεν αποκλείεται, διόλου δεν αποκλείεται, να παρενεργήσει ακραία αρνητικά στο πεδίο της απασχόλησης. Στην περιοχή, προπάντων, των μεγάλων και των πολύ μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Οπότε, καθώς γλυκάθηκαν με το επιτυχές πείραμα οι εργοδότες, θα το αξιοποιήσουν μαζικά προς την κατεύθυνση της μείωσης του εργατικού κόστους του προϊόντος τους. Και άντε επίσης να προβλέψεις ποιες ακριβώς «διευκολύνσεις», σε βάρος της εργασίας, θα μηχανευτεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη προκειμένου να βοηθήσει την επιχειρηματικότητα. Με τον ΣΕΒ πάνω απ’ το κεφάλι της να της κουνάει διαρκώς το δάχτυλο. Σύμφωνα με τα δεδομένα του σκληρού πυρήνα της ιδεολογίας της εξάλλου.

Όλα αυτά που, για την ώρα, δεν πολυφαίνονται. Ή, σωστότερα, δεν πολυασχολείται μ’ αυτά ο πολίτης. Καθώς είναι ακόμη το ζήτημα της υγείας που, πάνω απ’ όλα, τον απασχολεί. Όμως μας περιμένουν απειλητικά στη γωνία. Στο όχι πολύ μακρινό μέλλον...

Ε, από κει και πέρα, και με δεδομένες τις επιλογές, τις προθέσεις και τα σχέδια των σήμερα κυβερνώντων, η πάσα ευθύνη περνάει στα κόμματα της αντιπολίτευσης. Της προοδευτικής αντιπολίτευσης εν προκειμένω. Η ευθύνη τής αντίστασης και η δι’ αυτής αποτροπής του κακού. Και είναι γι’ αυτό που οι καιροί απαιτούν πιεστικά τη συγκρότηση ενός «μετώπου αντίστασης» των προοδευτικών δυνάμεων της χώρας. Του μόνου ικανού να προλάβει και να αποτρέψει. Και η μείζων ευθύνη πέφτει, φυσικά, στους ώμους της μείζονος αντιπολίτευσης, δηλαδή της αξιωματικής. Τουλάχιστον η ευθύνη της πρωτοβουλίας. Πρωτοβουλίας πολύ σοβαρά μελετημένης και συγκροτημένης για την περίσταση. Οπότε αμέσως μετά ο καθένας θα κριθεί, θα μετρηθεί και θα ζυγιστεί κατά τις πράξεις και τα έργα του. Και για να θυμηθούμε ένα κάπως παλιό, αλλά ιδιαιτέρως επίκαιρο σήμερα σύνθημα, «Αν όχι τώρα, πότε; Αν όχι εκείνοι, ποιος;»...

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)