Το γεγονός ότι αφήνουμε πίσω μας μια σκληρή δεκαετία δεν σημαίνει ότι το μέλλον θα είναι υποχρεωτικά πιο ανθρώπινο και πιο δίκαιο.

Η κοινωνική δικαιοσύνη, η εργασιακή ασφάλεια, η αναδιανομή του πλούτου, η περιβαλλοντική πολιτική, η στήριξη του κοινωνικού κράτους, η δημοκρατία, δεν είναι πράγματα δεδομένα.

Είναι υποχρέωση των προοδευτικών δυνάμεων -και πρώτα από όλα της Αριστεράς- να περιγράψουν τα αιτήματα αυτά, να τα μετατρέψουν σε προγραμματικούς στόχους και να συσπειρώσουν γύρω τους μια μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία.

Γιατί απέναντι σε μια τέτοια προοπτική είναι ήδη παρατεταγμένες οι δυνάμεις που θεωρούν κοινωνική προκοπή την λεηλασία του πλούτου από τους λίγους, την εξαθλίωση της εργασίας, τη διεύρυνση των ανισοτήτων.

Με το σημερινό αφιέρωμα, η «Αυγή» επιχειρεί να ανοίξει τη συζήτηση για όσο το δυνατόν περισσότερες από τις μεγάλες προκλήσεις που έχει μπροστά της η χώρα και η κοινωνία.

Προκλήσεις που αφορούν πρώτα από όλα την ίδια την Αριστερά. Γιατί αυτό που χρειάζεται σήμερα είναι να ριζώσει ξανά η Αριστερά μέσα στην κοινωνία. Να διεκδικήσει την ηγεμονία των ιδεών.

Να βρεθεί μέσα στα μικρά και τα μεγάλα κοινωνικά μέτωπα. Και αυτό μπορεί να το κάνει μια Αριστερά ενεργητική, διαβασμένη και ανιδιοτελής.

Γεμάτη ζωτικότητα, αυτοπεποίθηση και αυτοσεβασμό.

Αυτή είναι η μεγαλύτερη πρόκληση από όλες.