Όλα τα υπουργεία έστειλαν προσωπικό προς απόλυση και απέμενε το υπουργείο Παιδείας, το οποίο αποφάσισε στα γρήγορα και αυθαίρετα ότι πρέπει να φύγει το μισό διοικητικό προσωπικό των πανεπιστημίων. Άλλωστε τα μνημονιακά ΜΜΕ είχαν φροντίσει να προλειάνουν το έδαφος ενοχοποιώντας το πανεπιστήμιο και την ακαδημαϊκή κοινότητα στο σύνολό της: Λαμόγια οι καθηγητές, λαμόγια οι διοικητικοί και μικροκομματικά λαμόγια οι φοιτητές, άντρα ανομίας, πολιτικής και ποινικής, όλα μαζί στο μίξερ.

Κι όμως, η κυβέρνητική αφήγηση τρώει τα μούτρα της και στο θέμα των διοικητικών υπαλλήλων, διότι η πραγματικότητα είναι δυστυχώς επίμονη και παρούσα και διαγράφει μονοκοντυλιά τα σχέδια και την εικονική πραγματικότητα των κυβερνώντων. Μόλις άρχισε να υλοποιείται η απομάκρυνση των διοικητικών, διαπιστώθηκε ότι σχολές ολόκληρες του Πανεπιστημίου Αθηνών και του ΕΜΠ, των δύο μεγαλύτερων πανεπιστημίων της χώρας, μένουν χωρίς διοικητικούς υπαλλήλους, τελείως. Κανείς να ανοίξει το αμφιθέατρο, κανείς στη Γραμματεία να γράψει τους πρωτοετείς ή να δώσει πτυχία, κανείς να απαντήσει στο τηλέφωνο. Η εφαρμογή του σχεδίου Αρβανιτόπουλου, για ξαφνικό θάνατο των σχολών, βρήκε αντιμέτωπους όχι μόνο τους διοικητικούς, αλλά και τις διοικήσεις των Ιδρυμάτων. Σύγκλητοι παραιτούνται.

Ακόμη κι αν είχε δίκιο ο κ. Αρβανιτόπουλος, οι παραιτήσεις των Συγκλήτων των μεγάλων πανεπιστημίων θα έπρεπε να τον οδηγήσουν να επανεξετάσει τη στάση του. Πολλώ δε μάλλον που, όπως αποκαλύφθηκε, η απογύμνωση των ΑΕΙ από προσωπικό δεν ήταν μνημονιακή επιταγή, αλλά πολιτική επιλογή της κυβέρνησης, εις βάρος του δημοσίου πανεπιστημίου και υπέρ των ιδιωτικών franchise μαγαζιών, που πρέπει να χαμηλώσει πολύ το κανονικό πανεπιστήμιο για να αρχίσουν να λογίζονται ως τέτοια.

Η υπόθεση της ΕΡΤ δεν έγινε μάθημα στην κυβέρνηση. Θεώρησαν στο Μαξίμου ότι μπορούν να απαλλαγούν από οτιδήποτε δημόσιο απλώς και μόνο τονίζοντας τον δημόσιο χαρακτήρα του. Έφαγαν τα μούτρα τους και θα τα ξαναφάνε. Ο Διαφωτισμός θα νικήσει.