Ο γιος του τελευταίου, Κυριάκος, ο Απόστολος Τζιτζικώστας, ο Αδωνις Γεωργιάδης και ο πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου Κηφισιάς Μάρκος Πανέτας. Μια φευγαλέα σύγκριση των τριών πρώην αρχηγών με τους τέσσερις φερέλπιδες αποκαλύπτει το... αδύνατο της σύγκρισης και την τραγωδία των σημερινών πολιτικών μεγεθών.

Λένε ότι οι ηγέτες είναι κατά κάποιο τρόπο αντανάκλαση των εποχών. Η τωρινή εποχή είναι εποχή κρίσης και εκφυλισμού όλων των υποκειμένων που την προκάλεσαν. Με αυτή την έννοια η Ν.Δ. παρουσιάζει σήμερα μια κατάσταση βαθιάς κρίσης. Ουσιαστικά δεν έχει ούτε ιδεολογική, ούτε πολιτική ταυτότητα, ούτε μακροπρόθεσμο πρόγραμμα για τη χώρα. Εγκλωβισμένη στη διαχείριση της πολιτικής των μνημονίων, παραπαίει άλλοτε προς τα δεξιά κι άλλοτε προς το κέντρο, προσπαθώντας να σταθεροποιήσει μια πολιτική και εκλογική επιρροή, στην οποία όμως δεν είναι σε θέση να δώσει ένα στοιχειώδες πολιτικό πρόγραμμα και όραμα.

Πού θα οδηγήσει αυτή η κατάσταση και ποιο θα είναι το αποτέλεσμά της στο δεύτερο πολιτικό κόμμα της χώρας, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει. Το σίγουρο είναι πως, αν αυτός που εκλεγεί αρχηγός είναι ένας αρχηγός πιστής αποτύπωσης αυτής της κρίσης, το κόμμα του Κωνσταντίνου Καραμανλή θα βυθιστεί ακόμη περισσότερο στην κρίση του και είναι αμφίβολο –πιθανόν και αδύνατον– να βγει ποτέ από αυτήν.

Ομως, οι εξελίξεις στη Ν.Δ. δεν αφορούν μόνο την ίδια. Αφορούν το σύνολο του πολιτικού συστήματος και δεν μπορούν να αφήσουν αδιάφορη την Αριστερά. Αν η Αριστερά δεν μελετήσει σε βάθος την κρίση και την αποσάθρωση του παλιού μεταπολιτευτικού πολιτικού συστήματος, αν δεν βγάλει τα σωστά συμπεράσματα, απλώς θα γίνει μέρος του προβλήματος και όχι η λύση του.