Είναι γνωστό ότι οι κυβερνήσεις της Ολλανδίας λειτουργούν σαν εμπροσθοφυλακή της Γερμανίας. Λένε δημοσίως όσα δεν θέλει, ή δεν μπορεί, να πει η Γερμανία για να κρατήσει τις εύθραυστες ισορροπίες και να μη γίνει το κόκκινο πανί για τους Ευρωπαίους. Στο πρόσφατο παρελθόν, την περίοδο της χρηματοπιστωτικής κρίσης, ο υπουργός Οικονομικών της Ολλανδίας συναγωνιζόταν τον Σόιμπλε στο άθλημα του κυνισμού και ενίοτε πλειοδοτούσε.
Οι κάτοικοι των χωρών του Νότου έχουν ακούσει ουκ ολίγα δυσφημιστικά σχόλια. Το πιο χυδαίο το είχε εκστομίσει ο Ολλανδός –τότε πρόεδρος του Eurogroup- Γερούν Ντάισελμπλουμ. Μας είχε κατηγορήσει για ροπή στη διασκέδαση και στην ανεμελιά και γι’ αυτό παθαίνουμε όσα παθαίνουμε.
Οι ενάρετες χώρες, ανάμεσά τους και η δική του, σωστά μας έβαζαν τα δυο πόδια σ’ ένα παπούτσι. Το έκαναν για το καλό μας και δεν έπρεπε να διαμαρτυρόμαστε, αλλά να τις ευγνωμονούμε. Παρόμοια κυνική λογική έχει η σημερινή κυβέρνηση της Ολλανδίας στο θέμα του ευρωομολόγου. Η Γερμανία πάλι κρύβεται από πίσω της.
Φαίνεται όμως ότι ορισμένοι αξιωματούχοι της Ολλανδίας διαισθάνθηκαν ότι το παρατράβηξαν και πέρασαν τα όρια. Είναι και τα πράγματα διαφορετικά συγκριτικά με το 2010 και είπαν να μαλακώσουν λίγο. Οχι βεβαίως να αλλάξουν πορεία, απλώς να γίνουν πιο διαλλακτικοί.
Ετσι, ο υπουργός Οικονομικών της Ολλανδίας παραδέχτηκε ότι ίσως θα έπρεπε να είχε δείξει περισσότερη... συμπάθεια κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων για συντονισμένα ευρωπαϊκά μέτρα κατά της πανδημίας. «Οταν δέχεσαι τόση κριτική, όπως εμείς, προφανώς κάτι δεν έχεις κάνει καλά», ανέφερε ο Γόπκε Χούστρα, συμπληρώνοντας ότι θα έπρεπε να επικοινωνήσει καλύτερα και να δείξει περισσότερη συμπάθεια κατά τη διάρκεια της τηλεδιάσκεψης των υπουργών Οικονομικών της Ε.Ε. Να χαιρετίσουμε αυτή τη δήλωση και να πούμε ανακουφισμένοι «καλώς τους και ας άργησαν»; Μη βιάζεστε. Ο δογματισμός δεν κάμπτεται εύκολα.
Συντρίβεται. Αρκεί βεβαίως να βρεθούν κάποιοι που θα τολμήσουν να συγκρουστούν μαζί του. Ο «μετανιωμένος» Ολλανδός, προφανώς για να μη δημιουργηθούν υπερβολικές προσδοκίες, επανέλαβε ότι η θέση της Ολλανδίας για το ομόλογο δεν αλλάζει, όμως υπάρχει διάθεση για αλληλεγγύη. Στην Ελλάδα έχουμε μια φράση που περιγράφει με ακρίβεια τέτοιου τύπου συμπεριφορές: «Με τα λόγια χτίζεις ανώγια και κατώγια».
Σημειώνεται ότι στις διαπραγματεύσεις της περασμένης εβδομάδας ο «μετανιωμένος» υπουργός Οικονομικών δεν είχε κανένα πρόβλημα να προσβάλει εκατομμύρια ανθρώπους προτείνοντας να γίνει έρευνα γιατί ορισμένες χώρες δεν έχουν τα δημοσιονομικά περιθώρια να αντιμετωπίσουν τη νέα κρίση παρά το γεγονός ότι η ευρωζώνη είχε 7 χρόνια συνεχούς ανάπτυξης.
Ο «μετανιωμένος» πήρε πληρωμένη απάντηση από τον πρωθυπουργό της Πορτογαλίας, Αντόνιο Κόστα: «Η ομιλία του Ολλανδού υπουργού Οικονομικών ήταν αηδιαστική στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αυτή είναι η σωστή λέξη: α-η-δι-α-στι-κή. Δεν είμαστε έτοιμοι να ακούσουμε τους Ολλανδούς υπουργούς Οικονομικών όπως τους ακούγαμε το 2008, το 2009, το 2010 και τα επόμενα χρόνια...
Εάν δεν σεβόμαστε ο ένας τον άλλον, εάν δεν καταλαβαίνουμε ότι αντιμετωπίζουμε μια κοινή πρόκληση και ότι πρέπει να απαντήσουμε από κοινού, τότε κανείς δεν έχει καταλάβει τι είναι η Ευρωπαϊκή Ενωση. Εάν κάποια ευρωπαϊκή χώρα πιστεύει ότι θα λύσει το πρόβλημα μόνη της, αφήνοντας τις άλλες στην τύχη τους, έχει παρανοήσει. Ο ιός δεν γνωρίζει σύνορα».
Αν ήμουν Πορτογάλος θα ένιωθα υπερήφανος. Θα ήθελα κάτι ανάλογο να είχε δηλώσει και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αλλά καταλαβαίνω τη δυσκολία του. Ο πρωθυπουργός της Ολλανδίας, Ρούτε, είναι σύμμαχος ιδεολογικά και δεν πρέπει να τον αποδοκιμάζουμε γιατί θα ευνοήσουμε τους καραδοκούντες λαϊκιστές. Αν είχαμε να κάνουμε με κανέναν αριστερό ή αριστερούτσικο ηγέτη, ευχαρίστως να του την πούμε. Ομως φιλελεύθερος δηλώνει ο άνθρωπος, δεν είναι Μαδούρο...
