Εστιάζοντας στο βλέμμα, στις φωνές και στις σιωπές των χιλιάδων ανθρώπων που πολέμησαν στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1919-1922 αναδεικνύεται η κοινωνική ιστορία μίας σύγκρουσης που καθόρισε τη μορφή της νοτιοανατολικής Μεσογείου. Στην ιστορία αυτή δεν υπάρχουν «καλοί» και «κακοί». Υπάρχουν νέοι άνθρωποι που πρωταγωνίστησαν σε μια πολεμική σύγκρουση και κουβάλησαν τα σημάδια της σε όλη τους τη ζωή. Η διαδρομή τους στο χρόνο συνιστά μια διαρκή υπόμνηση του ωστικού κύματος του Μεγάλου Πολέμου, του ρόλου τους στη διαμόρφωση των μεταπολεμικών πολιτικών και κοινωνικών ισορροπιών και των συλλογικών τραυμάτων και αποσιωπήσεων που καθόρισαν τη νεότερη ελληνική ιστορία.