Ο Νόλτε στο άρθρο του εξομοίωνε αφ’ ενός τον κομμουνισμό με τον ναζισμό, υποστηρίζοντας μάλιστα ότι ο δεύτερος ήταν φυσικό επακόλουθο του πρώτου.
«Δεν προηγήθηκε το “Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ” του Αουσβιτς; Δεν ήταν η μπολσεβίκικη δολοφονία μιας ολόκληρης τάξης ο λογικός και πραγματικός πρόδρομος της “φυλετικής δολοφονίας” που διέπραξε ο εθνικοσοσιαλισμός; Δεν μπορούν να εξηγηθούν τα πιο μυστικά εγκλήματα του Χίτλερ από το γεγονός ότι δεν είχε ξεχάσει το “κλουβί με τους αρουραίους”; Μήπως το Αουσβιτς δεν ρίζωσε σ’ ένα παρελθόν που δεν μπορεί να περάσει;», έγραφε ο Νόλτε.
Ο ιστορικός με σπουδές στη φιλοσοφία ήταν ήδη γνωστός στη Δυτική Γερμανία από το 1963, όταν συνέγραψε το «Ο φασισμός στην εποχή του».
Απέρριπτε τους ιστορικούς ως ανεπαρκείς και χρησιμοποιώντας φαινομενολογικά εργαλεία έφτανε -μεταξύ πολλών άλλων- στο συμπέρασμα ότι «η εξόντωση των Εβραίων από τον Χίτλερ δεν ήταν μια περίπτωση εγκληματιών, που διέπραξαν εγκληματικές πράξεις, αλλά μια μοναδικά τερατώδης δράση με την οποία οι αρχές εκτροχιάστηκαν σε μια φρενίτιδα αυτοκαταστροφής».
Σε πολλά κείμενά του άλλωστε μιλούσε για το Ολοκαύτωμα με τον όρο «η αποκαλούμενη εξόντωση των Εβραίων κατά τη διάρκεια του Τρίτου Ράιχ».
Ο πρώτος που αντέδρασε σφόδρα ήταν ο φιλόσοφος και κοινωνιολόγος Γιούργκεν Χάμπερμας. Μέσω της προοδευτικής Die Zeit δημοσίευσε το 1986 ένα εκτενές άρθρο υποστηρίζοντας ότι η ανάλυση του Νόλτε είχε σοβαρά προβλήματα μεθοδολογικά, αλλά και πολιτικά: η ανάλυση του Νόλτε προσέφερε στη γερμανική κοινωνία τη δυνατότητα να αντιμετωπίσει το αρνητικό της παρελθόν με άκριτο τρόπο. Και υπήρχε ο κίνδυνος, ανέφερε ο Χάμπερμας, το πρόβλημα απλώς να ξεπεραστεί διά της απώθησής του.
Ο Χάμπερμας υπογράμμιζε, τέλος, ότι οι ιστορικοί του αναθεωρητισμού επιχειρούν να εμφανίσουν την κυριαρχία των εθνικοσοσιαλιστών και το Ολοκαύτωμα των Εβραίων ως άσχετα γεγονότα σε σχέση με τη γερμανική ιστορία, αλλά και να αποκαταστήσουν την εικόνα της Βέρμαχτ.
Η συζήτηση αυτή διόλου άσχετη είναι με τη σημερινή πραγματικότητα στην Ελλάδα, όταν μάλιστα αντίστοιχες με τον Νόλτε θεωρίες αναπτύσσουν συγγραφείς στην Ελλάδα, που μελετούν τη δημιουργία και την ισχυροποίηση των τρομοκρατικών Ταγμάτων Ασφαλείας.
Η πρωτοτυπία, άλλωστε, δεν είναι ίδιον αυτών των πανεπιστημιακών. Και από μια άποψη μια τέτοια αντιπαράθεση είναι ιδιαίτερα χρήσιμη. Και τότε πού βρίσκεται το πρόβλημα;
Εκεί που επιχειρεί να ανακατευτεί ο νεόκοπος «αντι-λαϊκισμός». Χαρακτηριστική η περίπτωση του άρθρου στα «Νέα» με τίτλο «Οι αλογόμυγες της Ιστορίας» (20/8/2016).
Ο συντάκτης του Ηλίας Κανέλλης, μιλώντας για τον «χαλκέντερο, συστηματικό και ακέραιο» Ερνστ Νόλτε, ανέφερε ότι ο κομμουνισμός είναι «εγγενώς ολοκληρωτικός» και πως η ιδεολογία των Σοβιετικών «ήταν κατ’ αρχήν γενοκτονική».
Είναι απορίας άξιον γιατί αρθρογράφοι στα «Νέα», που διατείνονται για την προοδευτικότητά τους, ενστερνίζονται απολύτως την αναθεωρητική ιστοριογραφία του Νόλτε και απορρίπτουν μετά βδελυγμίας την άποψη του (κατά τ’ άλλα προοδευτικού σοσιαλδημοκράτη) Γιούργκεν Χάμπερμας.
Το διαζύγιο με τις προοδευτικές πολιτικές το έχουν πάρει εδώ και χρόνια. Το ζήτημα είναι ότι υιοθετούν απόψεις αντιεπιστημονικές, συντηρητικές και εν τέλει αντισημιτικές.
