to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

15:45 | 04.04.2018

Rawan Yaghi

Διεθνή

Η Γάζα βγάζει μια κραυγή απόγνωσης για τη ζωή

[...] για μια ακόμη φορά, η τραυματισμένη Γάζα βγήκε να διαδηλώσει και να βγάλει μια κραυγή απόγνωσης για τη ζωή...


Οι πέντε μαντηλοφορεμένες γυναίκες καλούσαν με χειρονομίες άλλες γυναίκες να πλησιάσουν πιο κοντά. Ηθελαν να δυναμώσουν οι φωνές τους. Η φίλη μου κι εγώ είχαμε περάσει τη γραμμή που χάρασσε το όριο της διαμαρτυρίας και στεκόμασταν δίπλα στους δημοσιογράφους και στα ασθενοφόρα. Πλησιάσαμε ακόμη περισσότερο. Ρυθμικά, οι γυναίκες τραγουδούσαν το «Γυρνάμε πίσω», ένα δημοφιλές τραγούδι του παλαιστίνιου ακτιβιστή και ποιητή Αμπού Αραμπ.

Μερικά παιδιά χοροπηδούσαν, τραγουδώντας τους λιγοστούς στίχους που ήξεραν: «Θα γυρίσω στη χώρα μου. Στην πράσινη γη, θα γυρίσω». Το πλήθος, μερικές εκατοντάδες Παλαιστίνιοι με μοναδικό τους όπλο τα κινητά τους τηλέφωνα, χτυπούσαν παλαμάκια. Στέκονταν στη γη ενός αγρότη, στην άκρη του Αλ-Ζαϊτούν της Γάζας, και κοιτούσαν τα πράσινα λιβάδια πέρα από τα κράνη των ισραηλινών ελεύθερων σκοπευτών και τους σάκους με άμμο.

Μια ομάδα από κλόουν με βαμμένα λευκά τα πρόσωπά τους και κόκκινες μύτες μιλούσαν με την αραβική διάλεκτο της Γάζας. Ενας από αυτούς άρπαξε ένα μικρόφωνο μπροστά σε μια κάμερα και άρχισε να μιμείται τους ανταποκριτές, λέγοντας ακατανόητα πράγματα αλλά με ένα πάθος που θα ταίριαζε σε έναν πραγματικό ανταποκριτή.

Ηταν Κυριακή. Δύο ημέρες νωρίτερα, ισραηλινοί στρατιώτες είχαν πυροβολήσει ένα άλλο πλήθος 30.000 Παλαιστινίων που είχαν συγκεντρωθεί κοντά στα σύνορα για να τιμήσουν τη μνήμη έξι παλαιστινίων υπηκόων του Ισραήλ που σκοτώθηκαν το 1976 στη διάρκεια μιας άλλης διαδήλωσης. Τουλάχιστον 15 παλαιστίνιοι διαδηλωτές έχασαν τη ζωή τους την περασμένη εβδομάδα.

Την Κυριακή, οι διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν σε απόσταση 200 μέτρων από τον φράχτη που τους χώριζε από τους ισραηλινούς στρατιώτες. Παλαιστίνιοι με πολιτικά δεν τους επέτρεπαν να πλησιάσουν περισσότερο. Μόνο ένας άνδρας με αναπηρικό μηχανάκι κατάφερε να τους ξεφύγει και να μπει στην απαγορευμένη περιοχή. Οι σφαίρες περνούσαν από δίπλα του, αλλά δεν τον πέτυχαν. «Δεν θέλουν να σκοτώσουν άλλον έναν ανάπηρο ακτιβιστή», σχολίασε ένας δημοσιογράφος, αναφερόμενος στον Ιμπραήμ Αμπού Τουράγια, που έχασε τα πόδια του το 2008 σε μια ισραηλινή επιδρομή και τον περασμένο Δεκέμβριο πυροβολήθηκε στο κεφάλι στη διάρκεια διαδήλωσης στη Γάζα.

Ακούστηκαν τότε κι άλλες βολές, ξαφνικές και δυνατές. Οι διαδηλωτές έπεσαν κάτω. Όταν κατάλαβαν ότι ήταν δακρυγόνα, σηκώθηκαν ξανά. Ένα σύννεφο κάλυψε τον ανάπηρο ακτιβιστή στο μηχανάκι του. Οι νοσηλευτές έτρεξαν να τον βοηθήσουν. Σύμφωνα με το υπουργείο Υγείας της Γάζας, έντεκα άνθρωποι τραυματίστηκαν την Κυριακή σε διάφορες διαδηλώσεις.

Μια από τις γυναίκες που τραγουδούσαν, με τα μάτια της κόκκινα από τα δακρυγόνα, είπε: «Η πορεία αυτή τουλάχιστον μας ενώνει. Ανδρες και γυναίκες κάθε προέλευσης». Πράγματι, οι άνθρωποι που είχαν συγκεντρωθεί μπροστά στους ισραηλινούς ελεύθερους σκοπευτές φαίνονταν να διακατέχονται από ένα αίσθημα ομαδικότητας.

«Δεν είναι μια πορεία με στόχο να γυρίσουμε αυτή τη στιγμή στη γη μας», είπε η γυναίκα. «Είναι ένας τρόπος να μιλήσουμε και να υψώσουμε τις φωνές μας». Πίσω από τους διαδηλωτές, τρία αγόρια ηλικίας 10 ως 13 ετών έπαιζαν ποδόσφαιρο, πετώντας την μπάλα ψηλά στον ουρανό. Οι ελεύθεροι σκοπευτές τα παρακολουθούσαν με ετοιμότητα.

Οι διαδηλωτές που είχαν συγκεντρωθεί κάτω από τον καυτό ήλιο έμοιαζαν να μην έχουν πολλές ελπίδες. Ηταν σαν να λένε: «Δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε, ας έρθουμε λοιπόν εδώ να εκτονωθούμε». Μερικοί ήξεραν ότι δεν κινδύνευαν μόνο να καούν από τον ήλιο: είχαν ήδη τραυματιστεί την Παρασκευή.

Εφυγα με τη σκέψη μου στην υπόλοιπη Γάζα: αποκλεισμένη για χρόνια, με κλειστά σύνορα και με την υποδομή της σε κατάρρευση. Σκέφτηκα τα παιδιά στη γειτονιά μου που παίζουν ποδόσφαιρο σε κάτι που μοιάζει με αυλή ενός ψηλού κτιρίου, με σιδεριές να αποτελούν τους μοναδικούς τους θεατές. Και συλλογίστηκα: για μια ακόμη φορά, η τραυματισμένη Γάζα βγήκε να διαδηλώσει και να βγάλει μια κραυγή απόγνωσης για τη ζωή.

(*) Η Ραουάν Γιάγκι είναι μια συγγραφέας με έδρα τη Γάζα

(Πηγή: The New York Times - μετάφραση: ΑΠΕ - ΜΠΕ)

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)