to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

13:04 | 23.06.2022

Νίκος Τόσκας

πηγή: avgi

Πολιτική

Η Γαλλία ξεκίνησε, η Ελλάδα συνεχίζει

Η σημαντική άνοδος της Αριστεράς στη Γαλλία σήμανε της έναρξη της καθολικής συνειδητοποίησης


Η Γαλλία της μεγάλης Επανάστασης του 1789, των εξεγέρσεων του 1848, της βραχύβιας λαϊκής διακυβέρνησης του 1871 απέναντι στον διπλό αντίπαλο (στους Γερμανούς στα προάστια του Παρισιού και στην κυβέρνηση Θιέρσου στις Βερσαλλίες), η Γαλλία των λαϊκών μετώπων της δεκαετίας του 1930, η διχασμένη Γαλλία της κατοχής, της αυτόνομης εθνικής πορείας του Ντε Γκολ αλλά και των κοινωνικών προγραμμάτων του Μιτεράν. Η Γαλλία της αυθόρμητης εξέγερσης του Μάη του 1968, που τόσο άδοξο τέλος είχε. Η Γαλλία που ψηφίζει τα τελευταία χρόνια Δεξιά για να μην έρθει όχι η Αριστερά, αλλά η Ακροδεξιά. Αυτή που θυμήθηκε επιτέλους τα ιστορικά αριστερά μέτωπα για να αντιπαραταχθεί και στη Δεξιά του Μακρόν και στην Ακροδεξιά της Λεπέν. Η Γαλλία όπου «όλα εκεί ξεκινούν και ποτέ δεν τελειώνουν», για να θυμηθούμε τη γεμάτη απογοήτευση ιστορική φράση.

Οι νέες ελπίδες

Η Ελλάδα της απελευθερωτικής Επανάστασης του 1821, της πάλης με τον ξενόφερτο βασιλιά, της διάστασης Βενιζελικών και βασιλικών. Της εθνικής καταστροφής της Μικρασίας. Των ξεριζωμένων προσφύγων που υπήρξαν η καρδιά της δημοκρατικής παράταξης. Των δικτατοριών, της νίκης του ’40, της τριπλής κατοχής, της Εθνικής Αντίστασης, του Εμφυλίου και των εξοριών, της επταετούς δικτατορίας και της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, της μεταπολίτευσης, της νίκης του Α. Παπανδρέου και των ελπίδων. Της κατάρρευσης της σοσιαλδημοκρατίας. Των Μνημονίων, της νίκης και ελπίδας του ΣΥΡΙΖΑ. Των λαθών, της παραπληροφόρησης και της γενικευμένης επίθεσης της ολιγαρχίας. Της ήττας. Της οπισθοδρόμησης της Δεξιάς. Των αδιεξόδων, της ακρίβειας, του ρεύματος. Των νέων ελπίδων...

Έγραφε ένας σοφός: «Οι άνθρωποι δημιουργούν την ίδια τους την Ιστορία, τη δημιουργούν όχι όμως όπως τους αρέσει, όχι μέσα σε συνθήκες που οι ίδιοι διαλέγουν, μα μέσα σε συνθήκες που υπάρχουν άμεσα, που είναι δοσμένες και κληροδοτήθηκαν από το παρελθόν. Η παράδοση όλων των νεκρών γενεών βαραίνει σαν βραχνάς στο μυαλό των ζωντανών».

Η πολιτική ήταν πάντοτε ενσωματωμένη στην Ιστορία και μάλιστα τα κινήματα που ήταν στενά δεμένα με την Ιστορία αποδείχτηκαν πιο σταθερά. Ο Γκαριμπάλντι έδωσε το χέρι στον Γκράμσι και αυτός στον Μπερλινγκουέρ. Ο Ρήγας στον Κολοκοτρώνη και αυτός στον  Άρη και στο ΕΑΜ. Το ίδιο και οι πολιτικές θεωρίες. Ο Ηράκλειτος στον Χέγκελ και αυτός στον Μαρξ. Αρκεί να μην προσπαθήσουν κάποιοι να αντιγράψουν μηχανιστικά το παρελθόν, αλλά να σχεδιάσουν το μέλλον. Δεν κινούνται τα πράγματα γραμμικά, εκτός αν οι ανάγκες το προετοιμάσουν και η βούληση των ανθρώπων το επιβάλλει.

Η κυβέρνηση της Δεξιάς με σημαία τον «νόμο και τάξη», και ας έχει το έγκλημα χτυπήσει κόκκινο, κρυφή ατζέντα την ανακατανομή του πλούτου υπέρ της οικονομικής ολιγαρχίας και των φίλιων συμφερόντων, και με εργαλείο τον ασφυκτικό έλεγχο των μέσων ενημέρωσης, τις προσωπικές επιθέσεις και τα ρουσφέτια αναδιατάσσει συνειδήσεις, επενδύσεις και πολιτικές. Η φανταχτερή και διεφθαρμένη πολυτέλεια γίνεται πρότυπο. Η αντιστροφή της πραγματικότητας έγινε καθημερινή συνήθεια. Οι δημοκρατικές πρακτικές, βορά στα συμφέροντα. Η κριτική συκοφαντείται. Η ελευθερία του Τύπου στα τάρταρα.

Η ώρα του φρένου

Και το ζητούμενο;  Όχι ο ουρανός με τ’ άστρα. Δεν είναι η ώρα του γαλλικού 1871. Δεν είναι η ώρα των μεγάλων κοινωνικών επαναστάσεων. Είναι όμως η «ώρα του φρένου» στην καταστροφή του κοινωνικού κράτους, στην ιδιωτικοποίηση του ρεύματος, του νερού, της Υγείας και της Παιδείας, στην καταστροφή των παραλιών, στην έλλειψη ελέγχου στις τιμές των τροφίμων, της ενέργειας και των καυσίμων. Είναι η ώρα της αγροτικής και βιομηχανικής παραγωγής. Είναι η ώρα της πάλης προς τα έξω και προς τα μέσα. Στα συμφέροντα της Γερμανίας έξω και της οικονομικής ολιγαρχίας μέσα. Της πάλης για να αναπνεύσουν και να παράγουν οι πραγματικοί επιχειρηματίες και οι αγρότες μέσα.  Όχι οι ιδιοκτήτες ποδοσφαιρικών ομάδων και καναλιών.

Θέλει συμμαχίες έξω και μέσα. Τα πράγματα δειλά δειλά αλλάζουν έξω. Δεν πρέπει όμως να τα αφήσουμε ούτε στην τύχη ούτε στο αυθόρμητο. Το πρώτο είναι αστάθμητο, το δεύτερο είτε καταρρέει εύκολα ή σε πηγαίνει όπου θέλει, ακόμη και ακροδεξιά.

Η σημαντική άνοδος της Αριστεράς στη Γαλλία σήμανε της έναρξη της καθολικής συνειδητοποίησης. Στην Ελλάδα η καθολική συνειδητοποίηση των προβλημάτων σημαίνει την ελπίδα επιστροφής της Αριστεράς.

Μακάρι ο γαλατικός «φωνακλάς» κόκορας να ξυπνήσει τον ευρωπαϊκό και τον ελληνικό πιο μετρημένο κόκορα και αυτός να φωνάξει στον κόσμο: «Η νίκη μας είναι η ελπίδα σας». Και ο κόσμος να ανταποκριθεί φωνάζοντας: «Η ελπίδα είναι δική μας και κανενός άλλου».

* Ο Νίκος Τόσκας είναι πρώην υπουργός και υποστράτηγος ε.α.

tags: άρθρα

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)