Το πρώτο που θέλω να θυμίσω είναι το ζήτημα της ρατσιστικής βίας και των επιθέσεων στις οποίες πρωτοστάτησαν βουλευτές της Χρυσής Αυγής (όχι μόνο του Δ. Κουκούτση εναντίον μου, αλλά και οι επιθέσεις στη Ραφήνα και στο Μεσολόγγι, με επικεφαλής Χρυσαυγίτες βουλευτές) συζητήθηκε στην Επιτροπή Δεοντολογίας έπειτα από αίτημα του ΣΥΡΙΖΑ: ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν αυτός που έφερε, στο αρμόδιο όργανο του Κοινοβουλίου, το ζήτημα των επιθέσεων αυτών και της ρατσιστικής βίας.
Η απόφαση της Επιτροπής Δεοντολογίας, όπως εξηγείται αναλυτικά στο Δελτίο Τύπου του Γραφείου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν καταρχήν αναμφισβήτητα θετική, αφού «το Κοινοβούλιο, διά του οργάνου του, καταδικάζει την πρακτική της Χρυσής Αυγής». Γι’ αυτό ακριβώς και ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε «Ναι» στα τρία από τα τέσσερα σημεία (είναι τα εξής: Η Επιτροπή α) ζητάει από τον πρόεδρο της Βουλής, εφόσον συνεχιστεί η αντικοινοβουλευτική και παράνομη συμπεριφορά βουλευτών της Χρυσής Αυγής, να ζητήσει προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση, β) να επισημαίνει τις ευθύνες της ηγεσίας της Χρυσής Αυγής και γ) καλεί την εκτελεστική εξουσία και τη Δικαιοσύνη να επιταχύνουν τις διαδικασίες απόδοσης ευθυνών). Ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε και στα τρία αυτά σημεία «Ναι», παρόλο που θα ήθελε να είναι πιο άμεσα και κατηγορηματικά (λ.χ., στο πρώτο σημείο, να μην παραπέμπεται η προ ημερησίας διάταξη συζήτηση στο μέλλον, αλλά να γίνει αμέσως).
Ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε λευκό σε ένα σημείο: σε αυτό που η Επιτροπή αρνήθηκε να χαρακτηρίσει τη βία της Χρυσής Αυγής ως «ρατσιστική». Και ήταν αναγκασμένος να πράξει έτσι. Γιατί η άρνηση αυτή δεν είναι απλώς μια ανεξήγητη υστέρηση, τη στιγμή που διεθνείς οργανισμοί (όπως ο Επίτροπος του Συμβουλίου του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα) και υπουργοί (Α. Ρουπακιώτης, Ν. Δένδιας) κάνουν λόγο σαφώς για «ρατσιστική» βία». Είναι κρίσιμο πολιτικό ζήτημα, γιατί, αν δεν πούμε αυτή τη βία με το όνομά της, δηλαδή «ρατσιστική» και «φασιστική» και μιλάμε γενικά για «βία» κλείνουμε τα μάτια και αρνούμαστε να δούμε την ουσία του θέματος -- πράγμα που, ιστορικά, αποτελεί βασική επιδίωξη της ακροδεξιάς.
Αυτά είναι τα πραγματικά περιστατικά. Από εκεί και πέρα, δεν ξέρω αν έχει νόημα να σχολιάσω δημοσιεύματα, ακόμα και σε μεγάλες εφημερίδες, που παραποιούν πλήρως την πραγματικότητα, λέγοντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε συνολικά λευκό και ξετυλίγουν, σε αυτή την ψευδή βάση, ένα χαλκευμένο κατηγορητήριο, ότι «αθωώνει» έτσι τη Χρυσή Αυγή», με υποδείξεις και «παραινέσεις» που φτάνουν ως τον Μεσοπόλεμο, τον Χίτλερ κλπ. κλπ. Γιατί πιστεύω ότι δεν οφείλονται σε λανθασμένη πληροφόρηση, αλλά, δυστυχώς, υπηρετούν τη χειραγώγηση, την παραπληροφόρηση και την ευτελή προπαγάνδα εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμα και έτσι όμως, οφείλουν, για λόγους στοιχειώδους δημοσιογραφικής δεοντολογίας και δημοκρατικής ευπρέπειας, να αποκαταστήσουν τουλάχιστον τα πραγματικά περιστατικά. Η πολιτική αντιπαράθεση δεν μπορεί να βασίζεται σε ψεύδη.
