Το 2021 βρήκε τη Λατινική Αμερική σε περίοδο έντονων κοινωνικών και πολιτικών διεργασιών.

Κοινωνικά κινήματα επηρέασαν βαθύτατα τις εκλογικές διαδικασίες και αποτύπωσαν τους κοινωνικούς – ταξικούς και ιδεολογικούς διαχωρισμούς, στη Χιλή (2019-2020), στην Κολομβία (2021) αλλά και στο Περού, όπου η χώρα στην κυριολεξία «χωρίστηκε στα δύο» ενόψει του δεύτερου γύρου των προεδρικών εκλογών (2021).

Στην τρέχουσα συγκυρία, η Βραζιλία μοιάζει να ψάχνει έναν «Μεσσία», ο οποίος θα την λυτρώσει από την καταστροφική διακυβέρνηση Bolsonaro, με τον πρώην πρόεδρο Lula da Silva να έχει αυτήν την φορά το momentum με το μέρος του, έχοντας ανακτήσει δυνάμεις και βλέποντας την επικράτηση στις προεδρικές εκλογές του ερχόμενου φθινοπώρου.

Θρυαλλίδα των εξελίξεων υπήρξε η ραγδαία μετάδοση της Cοvid-19 στον πληθυσμό της Λατινικής Αμερικής από το 2020, όταν και επανήλθαν στην επιφάνεια πολλές από τις εκφάνσεις των διαιρετικών τομών Αριστεράς – Δεξιάς με αφορμή την πανδημία.

Οι εξελίξεις αυτές άφησαν το στίγμα τους, προμηνύοντας νέες και στις υπόλοιπες χώρες για το 2022.

Διαβάστε αναλυτικά εδώ.

* Ανάλυση του Άρη Παπαδόπουλου, Πολιτικού επιστήμονα – επιστημονικού συνεργάτη ΕΝΑ