to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

15:26 | 15.10.2012

πηγή: https://left.gr/91

Πολιτική

Η επίσκεψη της Μέρκελ και η στάση του λαού

Του Αλέξη Π. Μητρόπουλου


Οι κινητοποιήσεις πολιτών και φορέων στις 9-10-2012, κατά την επίσκεψη της κυρίας Μέρκελ στην Αθήνα, ήταν μεγάλες, αλλά όχι οι προσδοκώμενες. Και αυτές οι κινητοποιήσεις, όπως όλες οι προηγούμενες, δεν ήταν αντίστοιχες και ανάλογες της έκτασης και της έντασης της κοινωνικής καταστροφής στη σχεδόν τρίχρονη εφαρμογή του Μνημονίου. Γι' αυτό δικαιολογημένα σε Ελλάδα και (κυρίως) σε Ευρώπη εκτιμούν ότι ο ελληνικός παράγοντας δεν αποτελεί (ακόμη) αποτρεπτικό εμπόδιο στη συνέχιση της μνημονιακής πολιτικής.

Στην περίπτωσή μας, όπως και σε άλλες περιπτώσεις αποικιοκρατίας ή εφαρμογής ή επιβολής προγράμματος των δανειστών, και σε όλη την ιστορία του προοδευτικού και εργατικού κινήματος, η αναποτελεσματικότητα των κινητοποιήσεων και τα αίτιά της δεν πρέπει να αποδοθούν στην κοινωνία και στα στρώματα που κακουχούν.

Η ευθύνη βαρύνει τη διάταξη, τη δράση και τη δυνατότητα ηγεμονίας του/των πολιτικών υποκειμένων. Πρώτα, ως εκ τούτου, πρέπει να ανιχνευθεί το πρόβλημα, να ερμηνευθεί ορθολογικά και να αποδοθεί στη δυνατότητα (ικανότητα) του πολιτικού υποκειμένου να εμπνεύσει, να κινητοποιήσει, να καταρτίσει και να υλοποιήσει ένα σχέδιο ιδεολογικής ηγεμονίας και ένα πρόγραμμα απελευθέρωσης πάνω στην κοινωνία που λεηλατείται.

Το καθήκον αυτό βαρύνει τα πολιτικά υποκείμενα, πολύ περισσότερο τώρα που τα συνδικάτα βρίσκονται σε βαθιά κρίση αναξιοπιστίας και σε πλήρη αδυναμία να συλλάβουν και να σχεδιάσουν μια κοινωνική, ενωτική και πετυχημένη δράση κατά των εξόφθαλμα και προκλητικά δυνάμεων του Μνημονίου.

Βεβαίως εκτιμούμε ότι η συγκυρία δεν προσφέρεται για αποτίμηση και απόδοση των ευθυνών για την κρίση και την αποτυχία ενεργοποίησης και συγκρότησης αποτελεσματικού κοινωνικού μετώπου. Ούτε η επικέντρωση στις αφανείς ή εμφανείς γραμμές επικοινωνίας με τμήματα της συνδικαλιστικής ή κομματικής γραφειοκρατίας, μπορεί να οδηγήσει πουθενά. Ζητούμενο σήμερα είναι, μετά την τελευταία κινητοποίηση, ο γενικευμένος, εξεγερτικός, εμπνευσμένος και ενωτικός πολιτικός λόγος που θα ενοποιεί το διάσπαρτο κοινωνικό μέτωπο και θα δίνει προοπτική ενωτικής -υπερβατικής του Μνημονίου- πολιτικής δράσης, αφού αυτό αποτελεί το μόνιμο πλέον υπερΣύνταγμα του επιθετικού και γενικευμένου νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού, που υιοθέτησε πλήρως η ευρωπαϊκή τεχνοδομή.

Ένα συνδικαλιστικό κίνημα που τα έχασε όλα...

Μια κοινωνία που τα υπέστη όλα, σαν να βρίσκεται σε περίοδο πολεμικής ήττας...

Μια νεολαία που της έχουν στερήσει το δικαίωμα στο όνειρο και στην ελπίδα για το ορατό μέλλον...

Ένας λαός ζαλισμένος από τα απανωτά χτυπήματα και κυρίως προδομένος από τις κάποτε κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις…

Όλοι τους, περιμένουν πολιτικό κάλεσμα, που μπορεί να τους εμπνεύσει και να τους οδηγήσει μπροστά!

Αυτό είναι το κατεπείγον χρέος ενός ηγεμονικού στην κοινωνία πολιτικού υποκειμένου.

Αυτή είναι και η μεγαλύτερη πρόκληση για τον ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ σήμερα.

Δικαιολογημένα σε Ελλάδα και (κυρίως) σε Ευρώπη εκτιμούν ότι ο ελληνικός παράγοντας δεν αποτελεί (ακόμη) αποτρεπτικό εμπόδιο στη συνέχιση της μνημονιακής πολιτικής

* Ο Αλέξης Π. Μητρόπουλος είναι βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ και πρόεδρος της Ένωσης για την Υπεράσπιση της Εργασίας και του Κοινωνικού Κράτους (ΕΝΥΠΕΚΚ, www.enypekk.gr).

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)