«Τα λόγια είναι εύκολα, αλλά η Κύπρος, και μάλιστα με μια αριστερή κυβέρνηση, επιβεβαίωσε ότι τα περιθώρια αναζήτησης δανεισμού δεν μπορεί παρά να είναι μέσα από τους θεσμούς της ΕΕ, ότι υπάρχει μόνο σκληρή διαπραγμάτευση για αναθεώρηση όρων του μνημονίου. Η αριστερή κυβέρνηση της Κύπρου δεν καταγγέλλει μνημόνια αλλά «αγοράζει» μνημόνιο…», επισημαίνει η ΔΗΜΑΡ. Προφανώς το κόμμα του κ. Κουβέλη αξιολογεί ως θετική την ένταξη και της Κύπρου στο μηχανισμό στήριξης. Η κατάρρευση σαν τραπουλόχαρτα των χωρών του ευρωπαϊκού νότου οδηγεί τη ΔΗΜΑΡ στο συμπέρασμα όχι ότι η ακολουθούμενη σε όλη την Ευρώπη πολιτική λιτότητας οδηγεί στη διάλυση της ευρωζώνης, αλλά ότι υπεύθυνη στάση αποτελεί η διατήρηση του Μνημονίου, με απλή αναδιαπραγμάτευση των όρων αυτού. 

Το ερώτημα που τίθεται εν προκειμένω είναι απέναντι σε ποιους επιλέγει ο καθένας να είναι «υπεύθυνος»: απέναντι στην κοινωνία ή απέναντι στους δανειστές και τους τραπεζίτες; Η επέκταση της φτώχειας και της ανεργίας και στην Κύπρο δεν μπορεί να αποτελεί υπεύθυνη λύση, παρά τα όσα ισχυρίζεται η ΔΗΜΑΡ. Πραγματικά υπεύθυνη στάση απέναντι στην πληττόμενη κοινωνία δεν είναι η αναδιαπραγμάτευση των μνημονιακών όρων που ευαγγελίζεται ο κ. Κουβέλης, αλλά η άμεση ακύρωση της βάρβαρης κοινωνικά πολιτικής που ακολουθείται.

Επιπλέον, να υπενθυμίσουμε στο τρίτο κόμμα της συγκυβέρνησης ότι η Κύπρος δεν αφέθηκε αμαχητί στις αγκάλες του ΔΝΤ, όπως είχε πράξει η ελληνική κυβέρνηση. Αντίθετα, αναζήτησε και πέτυχε να διασφαλίσει δανεισμό εκτός αγορών, κάτι που προσπάθησε να κάνει και πριν την υπαγωγή της στους μηχανισμούς στήριξης της ΕΕ. Μάλιστα, όπως πολλοί αναλυτές επισημαίνουν, αν το κυπριακό τραπεζικό σύστημα είχε αποφύγει την έκθεση της κυπριακής οικονομίας στην ελληνική οικονομία, θα αρκούσε για τη διάσωσή της η λήψη κάποιων πρόσθετων δημοσιονομικών και διαρθρωτικών μέτρων και δεν θα απαιτούνταν η πλήρης υπαγωγή της στους μηχανισμούς στήριξης. Συνεπώς, οι καταστροφικές συνέπειες του Μνημονίου στην Ελλάδα συνετέλεσαν στην κατάρρευση της κυπριακής οικονομίας. Συν τοις άλλοις, μην ξεχνάμε ότι οι τελικές αποφάσεις στην Κύπρο δεν έχουν παρθεί ακόμη, οπότε δεν είναι "υπεύθυνη στάση" η εκ των προτέρων αξιολόγησή τους.

Η ΔΗΜΑΡ, όπως και τα άλλα κόμματα της συγκυβέρνησης, καλό θα ήταν αντί να ασκούν ανεδαφική κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ και να κομπάζουν για τη δήθεν επιβεβαίωση των θέσεών τους, να απαντήσουν στα ερωτήματα που θέτει καθημερινά η κοινωνία: Θα εφαρμοστούν τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα που προβλέπει το Μνημόνιο; Θα υπάρξει περαιτέρω μείωση μισθών και συντάξεων; Θα εφαρμοστούν οι νόμοι που εξαφανίζουν τις συλλογικές συμβάσεις και αφήνουν τους εργαζόμενους να είναι έρμαια των εργοδοτικών διαθέσεων; Θα προχωρήσει η συγκυβέρνηση στο προδιαγεγραμμένο ξεπούλημα του δημοσίου πλούτου; Τι θα γίνει με τους άστεγους, με τα παιδιά που λιποθυμούν από την πείνα; Έχουν βάση τα δημοσιεύματα περί προετοιμασίας για έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη, παρά την απαρέγκλιτη εφαρμογή του Μνημονίου;

Αυτό που χρειάζεται για να ανασάνει η κοινωνία δεν είναι η επιβεβαίωση των θέσεων του κ. Κουβέλη, ούτε η αναδιαπραγμάτευση των όρων του Μνημονίου, το οποίο μόνο σε βάθεμα της κρίσης οδηγεί. Ζητούμενο είναι η καταγγελία αυτού, η συνολική αλλαγή της αρχιτεκτονικής της ευρωζώνης και η χάραξη μιας εντελώς διαφορετικής κατεύθυνσης για την Ευρώπη, με προτεραιότητα τις ανάγκες των εργαζομένων και όχι του κεφαλαίου.