Η εμμονή και η στοχοποίηση της επαγγελματικής εκπαίδευσης από τη ΝΔ διαχρονικά είναι κάτι που βρίσκεται και πάλι στο προσκήνιο. Θυμόμαστε το 2013, όταν η ΝΔ είχε καταργήσει με το έτσι θέλω 54 ειδικότητες των ΕΠΑΛ και είχε πετάξει -στην κυριολεξία- από τα σχολεία 2.500 καθηγητές.
Θυμόμαστε επίσης την στοχοποίηση των καθηγητών γενικότερα και ειδικότερα της επαγγελματικής εκπαίδευσης από την ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και τα αντικειμενικά ΜΜΕ -που σήμερα δεν βγάζουν άχνα και τα βρίσκουν όλα καλά- , ότι είναι αμόρφωτοι και τεμπέληδες και δεν χρειάζονται στα σχολεία. Στόχος τους τότε ήταν να χειραγωγήσουν την κοινή γνώμη για να αποδεχτεί ως φυσιολογική και αναγκαία εξέλιξη το κλείσιμο των ειδικοτήτων στα ΕΠΑΛ. Όλα βέβαια γίνονταν για να χαριστούν όλες οι ειδικότητες «φιλέτα» -και όχι μόνο-, στα ιδιωτικά ΙΕΚ και στους ολίγους και εκλεκτούς, φίλους της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, μεγαλοσχολάρχες. Νομίζαμε όμως ότι αυτές οι μαύρες μέρες πέρασαν και ότι ήταν ένα «κακό όνειρο». Απ’ ό,τι φαίνεται τίποτα δεν πέρασε και ξαναγινόμαστε στο ίδιο έργο θεατές. Θεατές σε ένα έργο που το ξαναεπέλεξαν κάποιοι και έχουν ευθύνες.
Η λατρεία της ΝΔ σε οτιδήποτε ιδιωτικό ξεπερνά τα όρια και τη φαντασία. Γνωρίζουμε ότι πρόκειται για μια νεοφιλελεύθερη παράταξη με ακροδεξιά στοιχεία αλλά τα πρώτα δείγματα της διακυβέρνησης της χώρας από τη ΝΔ ξεπερνούν και τα πιο άσχημα όνειρα μας. Ξεκίνησαν με την επίθεση στα δικαιώματα, στο πανεπιστημιακό άσυλο, με την κατάργηση της τέταρτης Νομικής σχολής στην Πάτρα και τώρα με δικαιολογίες βρέφους αναστέλλουν την λειτουργία των δωρεάν διετών προγραμμάτων των αποφοίτων των ΕΠΑΛ.
Η Επαγγελματική εκπαίδευση όπως και η ειδική αγωγή αντιμετωπίσθηκαν ως παρίας της εκπαίδευσης και λίγο-πολύ ως δεύτερη και μικρότερης σημασίας επιλογή. Επιλογή που δεν αξίζει να επενδύσουν γιατί απευθύνεται σε κατηγορίες πληθυσμού που δεν αφορούν την ΝΔ. Η επιλογή της ΝΔ να επιτίθεται στην επαγγελματική εκπαίδευση είναι άκρως ταξική και επικίνδυνη. Ο διαχωρισμός και οι κατηγοριοποιήσεις που θέλουν να μας επιβάλουν σε όλα τα επίπεδα της καθημερινότητας είναι ξεκάθαρος. Γιατί δεν μπορεί να ερμηνευτεί διαφορετικά η στέρηση της δυνατότητας που θα είχε ένα παιδί από τα ΕΠΑΛ, να φοιτήσει σε ένα από τα 60 διετή τμήματα των 11 πανεπιστημίων της χώρας για να έχει παραπάνω εφόδια που θα το βοηθήσουν στην επαγγελματική του σταδιοδρομία και στην ζωή του γενικότερα. Αναρωτιέμαι ποια είναι η εναλλακτική που η νέα ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας προτείνει σε αυτά τα παιδιά; Τι απαντά σε αυτά τα παιδιά που είχαν ήδη κάνει την επιλογή τους να φοιτήσουν σε ένα από αυτά τα τμήματα;
Τα χρόνια της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ έγιναν τόσα πολλά και ενισχυτικά της επαγγελματικής εκπαίδευσης και κατάρτισης και στην ουσία πήρε τη θέση που της άνηκε στη δευτεροβάθμια και μεταδευτεροβάθμια εκπαίδευση και κατάρτιση. Μάλλον όλα αυτά τίθενται εκ νέου υπό σκέψη για την νέα ηγεσία του υπουργείου που έδειξε τα πρώτα δείγματα και τον προσανατολισμό της Παιδείας μας επί ΝΔ. Τέτοια είναι και η μετακίνηση της Γενικής Γραμματείας Έρευνας και Τεχνολογίας από το Υπ. Παιδείας στο Υπ. Ανάπτυξης και Επενδύσεων και τόσα άλλα που προμηνύουν τι θα επακολουθήσει. Έτσι αντιλαμβάνονται τη δημόσια παιδεία, την έρευνα και την μόρφωση γενικότερα.
Η διαφορά αντίληψης, προτεραιοτήτων και άσκησης πολιτικής προς όφελος όλων των παιδιών είναι ορατή. Ελπίζω η εκπαιδευτική κοινότητα να επιδείξει την ίδια μαχητικότητα και διεκδίκηση όπως διεκδικούσε επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ, η οποία είχε δείξει έμπρακτα ποιους και τι στήριζε.
Η Ευ. Μανιτσούδη είναι εκπαιδευτικός
