to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

18:46 | 19.09.2013

Διεθνή

Η ελληνική αριστερά μπροστά στις γερμανικές εκλογές

Της Σοφίας Κουσιάντζα


Οι γερμανικές εκλογές φαίνεται να μην συνεγείρουν τα πλήθη στη Γερμανία και μάλλον ο λόγος είναι ότι, ακόμα κι αν αλλάξει ο κυβερνητικός συνασπισμός, το διάδοχο κυβερνητικό σχήμα θα ακολουθήσει την ίδια ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική: επιβολή άγριας λιτότητας στο εξωτερικό, στον ευρωπαϊκό Νότο, όξυνση των κοινωνικών αντιθέσεων στο εσωτερικό. Για τους ίδιους λόγους, οι γερμανικές εκλογές δεν προκαλούν καθεαυτές το ζωηρό ενδιαφέρον των ελληνων πολιτών.

Εδώ και μήνες τα -πλέον μόνο ιδιωτικά- αστικά μίντια της Ελλάδας τεχνηέντως άφηναν να διαρρεύσουν οι φήμες ότι οι γερμανικές εκλογές θα σημάνουν χαλάρωση της λιτότητας στην Ελλάδα, ενώ ο ίδιος ο πρωθυπουργός Σαμαράς έλεγε λίγο πριν το καλοκαίρι ότι «αν βγάλουμε τον Ιούνιο, τον Σεπτέμβριο θα απογειωθούμε». Βέβαια στο μεταξύ έχει πάρει πίσω ακόμα και αυτές τις υποσχέσεις, ενώ οι δηλώσεις που έρχονται από την Ευρώπη περί νέου δανείου, νέου προγράμματος ή νέου κουρέματος, προετοιμάζουν το έδαφος για ακόμα πιο σκληρή λιτότητα τον επόμενο χρόνο. Ήδη από τώρα ο υπουργός Οικονομικών Στουρνάρας δηλώνει ότι οι επόμενες διαπραγματεύσεις με την τρόικα θα είναι σκληρές, προσπαθώντας έτσι να δικαιολογήσει:

1) τις απολύσεις και διαθεσιμότητες που μέχρι το τέλος του 2013 θα φτάσουν τις 25.000 και από αυτές οι 15.000 τουλάχιστον θα είναι απολύσεις, 

2) τη νέα φοροεπιδρομή με σκοπό να ικανοποιηθεί ο μνημονιακός κυβερνητικός στόχος άντλησης 10 δισ. € έως το τέλος του 2013, 

3) το κλείσιμο-συγχώνευση νοσοκομείων, τη διάλυση του ΕΟΠΠΥ, τη μείωση των παροχών υγείας και τη μεταφορά μεγάλου μέρους του κόστους της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης στους ασφαλισμένους.

4) Την κατάργηση και συγχώνευση σχολείων.

5) Τη σταδιακή άρση της αναστολής των πλειστηριασμών της πρώτης κατοικίας το οποίο θα έχει ως αποτέλεσμα εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες να μείνουν χωρίς σπίτι.

6) Τη νέα μείωση συντάξεων 

7) Τη μείωση του κατώτερου μισθού στον ιδιωτικό τομέα, την απελευθέρωση και των ομαδικών απολύσεων.

8) Τις ιδιωτικοποιήσεις με συνοπτικές διαδικασίες, ιδιαίτερα οργανισμών κερδοφόρων π.χ. ΟΠΑΠ (ουσιαστικά ξεπουλήθηκε) ή οργανισμών με μεγάλη στρατηγική ή κοινωνική σημασία, όπως ΕΥΔΑΠ, ΔΕΗ, ΕΑΣ, κ.ά.

9) Τις κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων σε βάρος των ελεύθερων επαγγελματιών και μικρομεσαίων για χρέη και υποχρεώσεις προς το Δημόσιο αδιάκριτα και ανεξάρτητα από τις δυνατότητές τους και την αντικειμενική αδυναμία τους λόγω εφαρμογής των μνημονιακών πολιτικών να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους.

10) Την καταστροφή των εκατοντάδων χιλιάδων μικρομεσαίων επιχειρηματιών από τη βάρβαρη πολιτική κυβέρνησης και τρόικα, που επιδεινώνει την ήδη τρομακτική ανεργία και υποσκάπτει τις δυνατότητες για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.

Μπροστά σε αυτή τη λαίλαπα, η ελληνική Αριστερά δεν τρέφει καμιά ελπίδα για οικειοθελή εκ μέρους των κυβερνώντων χαλάρωση της λιτότητας. Είναι αντιθέτως πεισμένη ότι αυτή η ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική διαρκώς θα εντείνεται και θα καταρρακώνει την αξιοπρέπεια και τη δημοκρατία στη χώρα, ξεπερνώντας κάθε όριο (βλέπε ΕΡΤ) και καταστρατηγώντας θεμελιώδεις προϋποθέσεις του δημοκρατικού πολιτεύματος: τη συνταγματική νομιμότητα, τη δημοκρατική κοινοβουλευτική πρακτική, και κυρίως τη διαρκή εναρμόνιση της πολιτικής με τη λαϊκή βούληση, με την έκφραση του λαϊκού παράγοντα είτε μέσω των εκλογών, είτε μέσω των κινηματικών εκδηλώσεών του. Η ελληνική αριστερά είναι πεισμένη ότι ο μόνος τρόπος να αναχαιτιστεί αυτός ο κατήφορος είναι η οργανωμένη αντίσταση του λαού και προς αυτή την οργάνωση προσπαθεί να διοχετεύσει όλες της τις δυνάμεις. 

Ειδικά τώρα ενόψει των γερμανικών εκλογών η ελληνική αριστερά, και συγκεκριμένα ο σύριζα, θεωρεί ότι τα μέτρα που έχουν διαρρεύσει από γερμανικής πλευράς και αφορούν την Ελλαδα – νέο κούρεμα χρέους και το πιθανότερο πλέον ένα νέο πακέτο «στήριξης» – κινούνται στο πλαίσιο της ως τώρα εφαρμοζόμενης σκληρά νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Ωστόσο, ο σύριζα δεν πιστεύει ότι αυτή η πολιτική εκπορεύεται από τη Γερμανία και έχει ως στόχο αποκλειστικά την Ελλάδα ή τον ευρωπαϊκό νότο: κάθε άλλο. Η πολιτική που επιβάλλεται αυτή τη στιγμή στον ελληνικό λαό, με τη σύμφωνη γνώμη της ελληνικής κυβέρνησης, θεωρείται από τους έλληνες αριστερούς στρατηγική που έχει στόχο να αποδομήσει το κοινωνικό κράτος και να περιστείλει τα δημοκρατικά δικαιώματα στο σύνολο της Ευρώπης. Θεωρείται δηλαδή η νεοφιλελεύθερη στρατηγική για την Ευρώπη, η οποία επιδιώκεται να επιβληθεί, με διαφορετικές ταχύτητες, στο σύνολο των χωρών της, και η οποία έχει εκπονηθεί και επιβάλλεται αντίστοιχα από το σύνολο των ευρωπαϊκών ελίτ, της ελληνικής συμπεριλαμβανομένης. Προάγγελος αυτής της πολιτικής εντός της ίδιας της Γερμανίας θα μπορούσε να θεωρηθεί η πολιτική που επιβλήθηκε στην πρώην ανατολική Γερμανία μετά την ένωση, καθώς και η απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων με την ατζέντα 2010: άγριες ιδιωτικοποιήσεις δημόσιας περιουσίας, κατεδάφιση εργασιακών δικαιωμάτων και απορρύθμιση εργασιακών σχέσεων. Με άλλα λόγια, το νέο αυτό μοντέλο που επιδιώκεται να επιβληθεί στην Ευρώπη δεν είναι άλλο από την εκθεμελίωση του ίδιου του ευρωπαϊκού πολιτισμού, και γι’ αυτό θεωρείται από την ελληνική αριστερά ως η μεγαλύτερη απειλή για τη συνοχή και τη διατήρηση της Ευρώπης του ανθρωπισμού, των δημοκρατικών κατακτήσεων και των δημόσιων θεσμών όπως τα πανεπιστήμια και τα συνδικάτα.

Στο πλαίσιο της παραπάνω ανάλυσης, η Γερμανία θεωρείται υπεύθυνη για την κατάσταση στην Ελλάδα όχι επειδή η νεοφιλελεύθερη πολιτική εκπορεύεται τάχα από το βερολίνο, αλλά επειδή το βερολίνο ηγείται αυτής της στρατηγικής. Ταυτόχρονα όμως για την ελληνική αριστερά αλλά και για μεγάλο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας, ακόμα και μέσα στη γερμανική βουλή ακούστηκε τα τελευταία χρόνια μια (και μοναδική) φωνή της λογικής: ήταν η φωνή της Λίνκε, η οποία με τη συνεπή αντίθεσή της σε όλα τα «προγράμματα στήριξης» έσωσε την τιμή της γερμανικής κοινωνίας, δείχνοντας στους έλληνες ότι δεν ταυτίζονται όλοι οι γερμανοί με την κυβέρνηση Μέρκελ. Η Λίνκε ήταν το μόνο κόμμα στη γερμανική βουλή που κατέκρινε τον παραλογισμό των μνημονίων, και ανέδειξε τη σύνδεση μεταξύ σκληρής λιτότητας και ανθρωπιστικής κρίσης, καθώς και των μνημονίων με την άνοδο του φασισμού στην Ελλάδα. Υπό αυτή την έννοια λοιπόν, αν και η αριστερά στην Ελλάδα δεν έχει μεγάλες προσδοκίες από αυτό καθεαυτό το αποτέλεσμα των γερμανικών εκλογών, ευελπιστεί εντούτοις σε μια ενισχυμένη παρουσία της Λίνκε στην επόμενη βουλή, καθώς θεωρεί ότι ο αγώνας ενάντια στην νεοφιλελεύθερη λαίλαπα, θα δοθεί μεν σε κάθε χώρα ξεχωριστά, αλλά οι φωνές που την αντιμάχονται πρέπει να ακούγονται συντονισμένα σε πανευρωπαϊκό επίπεδο ακριβώς επειδή η επίθεση διεξάγεται συντονισμένα.

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)