Το μειλίχιο ύφος των καλά προετοιμασμένων και χιλιο-προβαρισμένων πρωθυπουργικών διαγγελμάτων κατ’ εξακολούθηση μόνο προσωρινά κρύβει ή θα κρύψει μια ζέουσα πραγματικότητα, που για τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων συνοψίζεται στα εξής:

Φόβος για την πανδημία και την επόμενη ημέρα, καθώς τα νοσοκομεία ήδη βρίσκονται λίγο πριν «κρασάρουν». Με τα λεωφορεία και το μετρό να είναι βασικά κέντρα μετάδοσης του ιού τις ώρες αιχμής. Αλήθεια, κ. Καραμανλή Γ΄ ή Δ΄ (πού να θυμάμαι…), εσείς που είστε σίγουρος για την… άνεση των ΜΜΜ, έχετε μπει ποτέ σε λεωφορείο;

Φόβος για το οικονομικό αύριο, καθώς τα λουκέτα μπαίνουν το ένα μετά το άλλο. Η Σταδίου, η Πατησίων, η Αχαρνών, η Σόλωνος σε μεγάλο μέρος τους εμφανίζουν εικόνα χειρότερη από το 2015.

Φόβος για τη δουλειά, καθώς οι θέσεις εργασίας χάνονται μαζικά. Τουρισμός, εστίαση, ακρόαμα και θέαμα παραπαίουν. Ο φροντιστής ή η μακιγιέζ σε ένα θεατράκι, οι χιλιάδες οδηγοί ταξί, οι καμαριέρες αλλά και οι «ρεσεψιονίστ» των ξενοδοχείων, οι σερβιτόροι και τόσοι άλλοι έχουν, δυστυχώς, ως κοινή μοίρα την ανεργία.

Φόβος για τους νέους που βρίσκουν δουλειές των 550 ευρώ οι πιο τυχεροί, των 200 ευρώ οι λιγότερο τυχεροί και καθόλου δουλειές οι περισσότεροι. Το brain drain, η φυγή στο εξωτερικό, με την πρώτη υποχώρηση της πανδημίας θα πάρει διαστάσεις πέραν πάσης λογικής.

Και εν μέσω όλων αυτών η κυβέρνηση ψήφισε τον Πτωχευτικό, προσθέτοντας στους «φόβους» κι αυτόν για το σπίτι του καθενός, ενώ καταθέτει και νόμο για τα εργασιακά που μαυρίζει ακόμη περισσότερο το τοπίο…