Χιλιάδες πορτορικανοί ετοιμάζονται να βγουν και πάλι στους δρόμους το Σάββατο, ενώνοντας τις φωνές και την οργή τους για να ζητήσουν την άμεση απελευθέρωση του Oscar Lopez Rivera, που βρίσκεται για 32 χρόνια φυλακισμένος σε διάφορες φυλακές των ΗΠΑ.
 
Η κινητοποίηση γίνεται από δεκάδες κοινωνικές οργανώσεις και υποστηρίζεται από το αριστερό ΜΙΝΗ, το Κόμμα για την Ανεξαρτησία του Πουέρτο Ρίκο. Θα είναι μια ακόμα διαδήλωση αλληλεγγύης, από τις δεκάδες που έχουν γίνει όλα αυτά τα χρόνια, για τον άνθρωπο που έχει καταδικαστεί σε 70 χρόνια φυλάκιση, την μεγαλύτερη ποινή που έχει επιβληθεί σε πολιτικό κρατούμενο στο δυτικό ημισφαίριο.

 Ο Oscar έχει καταδικαστεί για ανατρεπτική συνομωσία, αφού σύμφωνα με την ετυμηγορία του εισαγγελέα «προσπάθησε να ανατρέψει την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών στο Πουέρτο Ρίκο με τη βία», ενώ οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων αναφέρουν ότι η κατηγορία της ανατρεπτικής συνομωσίας ήταν εξαιρετικά νεφελώδης. Στη  δίκη του, που ο ίδιος αρνήθηκε να συμμετέχει, δήλωσε αιχμάλωτος πολέμου και για λόγους αρχής αρνήθηκε να καταγγείλει τον ένοπλο αγώνα ως νόμιμο μέσο για την ανεξαρτησία. Το FBI τον περιγράφει ως έναν από τους ηγέτες της FALN (Ένοπλες Ομάδες Εθνικής Απελευθέρωσης), μιας οργάνωσης μαρξιστικής/λενινιστικής προέλευσης που δημιουργήθηκε την δεκαετία του 1960 και θεωρούσε ότι η ανεξαρτησία του Πουέρτο Ρίκο, που βρίσκεται υπό την κυριαρχία των ΗΠΑ μετά την εισβολή που έγινε στο νησί το 1898, θα έρθει με την ανάπτυξη του ένοπλου.

 Οι αμερικανοί συνδέουν την FALN με περισσότερες από 100 βομβιστικές υποθέσεις και 5 θανάτους την δεκαετία του 1970, ωστόσο κανείς δεν έχει κατηγορήσει τον Oscar, που δεν επιβεβαίωσε ούτε αρνήθηκε την συμμετοχή του στην οργάνωση, για άμεση συμμετοχή σε κάποιο από αυτά τα περιστατικά. Στη δίκη του που έγινε το 1981 στο Σικάγο, μαζί του καταδικάστηκαν και άλλα 12 μέλη της FALN, που όλοι δήλωσαν ότι είναι μαχητές του αντιαποικιακού αγώνα και ότι αγωνίζονται για την απελευθέρωση του Πουέρτο Ρίκο από την κυριαρχία των ΗΠΑ. Παράλληλα υποστήριξαν ότι το συγκεκριμένο δικαστήριο δεν έχει δικαιοδοσία, και ζήτησαν να δικαστούν από ένα διεθνές δικαστήριο, κάτι που η κυβέρνηση των ΗΠΑ το αρνήθηκε. Να σημειωθεί, ότι σύμφωνα με την σύμβαση της Γενεύης του 1949, σε όσους συμμετέχουν σε αγώνες ενάντια σε αποικιακή κατοχή, σε αγώνες για την αυτοδιάθεση των λαών τους, ή ενάντια σε κατοχή από ρατσιστικά καθεστώτα, τους αναγνωρίζονται όλα τα δικαιώματα που ισχύουν για τους αιχμαλώτους πολέμου, ενώ η παραπάνω αναφορά έχει επικυρωθεί και από την γενική συνέλευση του ΟΗΕ.

Οι κρατούμενοι υποβλήθηκαν σε αισθητηριακή στέρηση, βασανίστηκαν άγρια και κρατήθηκαν σε υπόγεια κελιά, ενώ η Διεθνής Αμνηστία κατήγγειλε την αμερικανική κυβέρνηση για την συστηματική παραβίαση των δικαιωμάτων τους. Μέχρι το 1998 ο Oscar βρισκόταν στις περιβόητες φυλακές υψηλής ασφαλείας Marion του Ιλινόις σε πλήρη απομόνωση, με τις διανοητικές ικανότητές του και την αίσθηση του χιούμορ να παραμένουν σε μεγάλο βαθμό ανέπαφες. Από τότε μεταφέρθηκε σε φυλακές με «κανονικό» όριο ασφαλείας, αλλά του επιβλήθηκε ένας ειδικός όρος που τον υποχρεώνει κάθε δύο ώρες να παρουσιάζεται στους δεσμοφύλακες για έλεγχο, με αποτέλεσμα να βρίσκεται σε μόνιμη στέρηση ύπνου.

 Σε διάφορες διαδικτυακές πρωτοβουλίες, περισσότεροι από 500.000 άνθρωποι έχουν υπογράψει για την απελευθέρωσή του, ενώ για τον ίδιο λόγο εδώ και πολλά χρόνια εκατοντάδες γυναίκες κάνουν καθιστική διαμαρτυρία κάθε τελευταία Κυριακή του μήνα στην κεντρική πλατεία της πρωτεύουσας Σαν Χουάν. Στις 29 Μαΐου, την ημέρα συμπλήρωσης 32 χρόνων από την φυλάκισή του, στην εθνική ημέρα δράσεων αλληλεγγύης στον Oscar, χιλιάδες διανοούμενοι, ακτιβιστές, καλλιτέχνες (όπως ο Ρίκι Μάρτιν) και άλλοι, φυλακίστηκαν συμβολικά μέσα σε λευκά κελιά που είχαν τοποθετηθεί σε πολλές πόλεις της χώρας, και ζήτησαν από τον Ομπάμα, που ακόμα δεν έχει απαντήσει, να του δοθεί χάρη. Να σημειωθεί, ότι το 1999, μετά από το τεράστιο κίνημα αλληλεγγύης που αναπτύχθηκε, τα 12 μέλη της FALN αποφυλακίστηκαν και τέθηκαν σε κατ΄ οίκον περιορισμό με απόφαση του Κίντον, ωστόσο ο Oscar αρνήθηκε να αποφυλακιστεί λέγοντας ότι η ελευθερία υπό όρους είναι μια φυλακή έξω από την φυλακή.                                                                             


ΥΓ. Το Πουέρτο Ρίκο βρίσκεται υπό την πολιτική και οικονομική κυριαρχία των ΗΠΑ. Σύμφωνα με το  Σύνταγμα του1952, που έγινε δεκτό από το Κογκρέσο των ΗΠΑ, είναι ελεύθερο κράτος ενωμένο με τις ΗΠΑ. Οι κάτοικοί του έχουν την αμερικανική ιθαγένεια, αλλά δεν εκπροσωπούνται κανονικά στο κογκρέσο των ΗΠΑ, ούτε καταβάλλουν ομοσπονδιακούς φόρους. Ανά 4 χρόνια εκλέγεται αντιπρόσωπος του Πουέρτο Ρίκο, ο οποίος δίχως δικαίωμα ψήφου εκπροσωπεί τους κατοίκους στο αμερικανικό κοινοβούλιο. Στην πολιτική ζωή της χώρας κυριαρχούν δύο μεγάλα κόμματα, που εκφράζουν αντίστοιχα και διαφορετικά ρεύματα της πορτορικανικής κοινωνίας ως προς το ζήτημα των σχέσεων με τις ΗΠΑ. Πρόκειται για το Λαϊκό Δημοκρατικό Κόμμα που υποστηρίζει το σημερινό καθεστώς της κοινοπολιτείας, και το Νέο Προοδευτικό Κόμμα που τάσσεται υπέρ της πλήρους ενσωμάτωσης στις ΗΠΑ. Μειοψηφική είναι η εκλογική παρουσία του ΜΙΝΗ, που υποστηρίζει την ολοκληρωτική αποδέσμευση από τις ΗΠΑ. (Πηγή: Βικιπαίδεια)