Ο Βασίλης Πάικος ανέπτυξε με μεγάλη ενάργεια στην Αυγή της 10-05-2020 (Εκλογο-παράνοια) γιατί, υπό συνθήκες υγειονομικής κρίσης και του συνακόλουθου ψυχολογικού κλίματος, ομαλή διενέργεια εκλογών δεν νοείται.
Βέβαια, οι προπαγανδιστές της κυβέρνησης χειρίζονται με μαεστρία το δίκτυο: κυκλοφορούν κάποιες απόψεις, αυτές κάνουν κύκλο, κάποιοι «τσιμπάνε» υπέρ το δέον, ακολουθούν επίσημες διαψεύσεις και δη από τον «σώφρονα» Μωυσή, που θα βάλει τα πράγματα στη θέση τους, ανυψώνοντας για άλλη μια φορά το προφίλ του. Και αποδίδοντας, βέβαια, την εκλογολογία στον ΣΥΡΙΖΑ.
Το ότι ο μηχανισμός της προπαγάνδας έτσι θα λειτουργήσει, πρέπει να το θεωρούμε δεδομένο, γι’ αυτό πρέπει οι αντιδράσεις μας να είναι πολύ προσεκτικές. Μια αντίδραση του τύπου «κακές μεν οι πρόωρες εκλογές, αλλά πάντως εμείς εδώ είμαστε, είμαστε έτοιμοι για εκλογές», θα ερμηνευθεί δίχως άλλο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ζητάει εκλογές. Άλλο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ετοιμοπόλεμος και άλλο ότι αποδέχεται την πρόκληση/πρόσκληση σε εκλογές.
Και τούτο διότι πρόωρες εκλογές υπό τις παρούσες συνθήκες αποτελούν εκτροπή της ομαλής λειτουργίας του πολιτεύματος, και όχι μόνο για τους λόγους που πολύ σωστά ανέπτυξε ο Βασίλης Πάικος. Και η εκτροπή αυτή πρέπει να απονομιμοποιηθεί. Αυτό όμως δεν θα συμβεί αν η εναντίωση στη διαδικασία (που κι αυτή έχει πολιτική ουσία) ανακατευτεί με την αντιπαράθεση πολιτικών προγραμμάτων.
Το ισχυρότατο αυτό επιχείρημα που έχουμε κατά των «ιδιοκτητών» του κράτους, θα αναλωθεί τότε μέσα στον ορυμαγδό της εκλογικής αντιπαράθεσης πολιτικών προγραμμάτων.
Άλλωστε, η κάθετη αντίθεση στη χειραγώγηση των κανόνων του παιχνιδιού, είναι ένα θέμα που μπορεί να αγγίξει ευρύτερο φάσμα φιλελεύθερων, δημοκρατικών πολιτών.
Γιατί η ΝΔ δεν έχει καμία δικαιολογία για πρόωρες εκλογές
Κάθε σύγκριση με τις πρόωρες εκλογές που προκάλεσε ο ΣΥΡΙΖΑ τον Σεπτέμβριο του 2015 είναι παραπλανητική. Καμία ομοιότητα δεν εμφανίζει η τωρινή κατάσταση με εκείνη του Σεπτεμβρίου 2015.
Τότε, μετά το βαρύ συμβιβασμό με τους δανειστές και τη σύναψη νέου μνημονίου, ανατράπηκε ο στόχος της κατάργησης των μνημονίων και έπρεπε η αναγκαστική προσαρμογή σ΄ αυτή τη νέα πραγματικότητα να υποβληθεί στην λαϊκή κρίση. Σωστά τότε ο ΣΥΡΙΖΑ έκρινε ότι δεν έπρεπε να αποδράσει από τις ευθύνες του, δίνοντας πίσω την κυβέρνηση της χώρας σε εκείνους που την είχαν χρεωκοπήσει. Εξ άλλου, η κυβέρνηση είχε χάσει τη στήριξη της Βουλής και η πολιτική αστάθεια ήταν πρόδηλη.
Τώρα, αντίθετα, η κυβέρνηση ΝΔ έχει ασφαλή και σταθερή κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Η πολιτική σταθερότητα δεν φαίνεται να απειλείται, στη Βουλή τουλάχιστον, ούτε η έλλειψη «νωπής» λαϊκής εντολής εμποδίζει τη ΝΔ να εφαρμόσει επί τα χείρω τις αντιδραστικές της μεταρρυθμίσεις.
Η τωρινή σοβαρή επιδείνωση δεν οφείλεται σε πολιτικούς λόγους, αλλά σε συνθήκες ανωτέρας βίας, στην υγειονομική κρίση, η οποία αγκαλιάζει όλη την υφήλιο. Η ΓΔ ECFIN της Κομισιόν εκτιμά (6.5.2020) ύφεση στην ΕΕ -7,5% για το 2020. Κανείς δεν καταλογίζει, κατ΄ αρχήν, την ύφεση στη μια ή στην άλλη κυβέρνηση, ασχέτως βέβαια αν αυτή, με ευθύνη της ελληνικής κυβέρνησης, αποβεί ακόμα μεγαλύτερη, και αυτό θα κριθεί.
Το αν ο προγραμματισμός της κυβέρνησης έπεσε πίσω και οι προσδοκίες της για επενδύσεις κλπ δεν υλοποιήθηκαν, δεν αποτελεί ελληνική ιδιομορφία, ούτε είδαμε άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να «φιλοτιμούνται» να καταφύγουν σε νωπή λαϊκή εντολή λόγω κορωνοϊού.
Τα αληθινά ελατήρια που συνηγορούν υπέρ των πρόωρων εκλογών είναι άλλα, είναι γνωστά και έχουν αναλυθεί κατά κόρον: η αξιοποίηση του φερόμενου, κατά τις δημοσκοπήσεις, (εφήμερου) προβαδίσματος της ΝΔ, το φόβο ότι οι οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις θα λάβουν εκρηκτικές διαστάσεις και ο πάγιος εφιάλτης της ΝΔ, που είναι η απλή αναλογική, με την οποία θα διενεργηθούν οι επόμενες εκλογές.
Οι διαδοχικές εκλογές
Το ότι οι επόμενες εκλογές θα γίνουν με απλή αναλογική, ενώ οι μεθεπόμενες με bonus (βλ. Β. Σκλια, Εποχή 1-9-2019, Απλή αναλογική ή καλπονοθεία;) και το βαθύ μίσος που τρέφει η ελληνική δεξιά για την ισότητα της ψήφου, περιπλέκει ακόμα την κατάσταση.
Αν δεν ήταν αναγκασμένη να υπερπηδήσει αυτό το «εμπόδιο» της απλής αναλογικής, η ΝΔ θα είχε ξεπεράσει τους δισταγμούς της. Με δεδομένο αυτό το εμπόδιο, που θα αποτρέψει την αυτοδυναμία της, θα πρέπει, για δεύτερη κατά σειράν φορά, να εξηγήσει γιατί θέλει να διαλύσει τη νέα Βουλή για να προκαλέσει απανωτές εκλογές. Θα της είναι ακόμα πιο δύσκολο να εξηγήσει στο λαό γιατί τον τραβολογάει πάλι στις κάλπες. Αυτό θα γίνει αισθητό ως αλαζονεία και θα της γυρίσει μπούμερανγκ.
Θα υποχρεωθούν οι «Μένουμε Ευρώπη» να εξηγήσουν γιατί –σε αντίθεση με τους λαούς της προηγμένης Ευρώπης, που δεν συγχωρούν τέτοια τερτίπια, αλλά απαιτούν από τα κόμματα της Βουλής να συμμορφωθούν με τη λαϊκή βούληση και να σχηματίσουν κυβέρνηση συνεργασίας βάσει προγραμματικών συγκλίσεων – η Ελλάδα μιμείται το παράδειγμα του Ερντογάν, που επειδή δεν του βγήκε η αυτοδυναμία, έκανε νέες εκλογές για να του βγει.
