Η συμπλήρωση 50 χρόνων από τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη υπενθυμίζει, ανάμεσα στ' άλλα, ότι ο αγώνας για την ειρήνη είναι στο DNA της ελληνικής και της παγκόσμιας Αριστεράς.
Δεν υπάρχει ούτε ένα κίνημα ειρήνης στην Ιστορία που να μην πρωτοστάτησε η Αριστερά και οι εκάστοτε οργανωμένες εκφράσεις της. Με την ανάπτυξη του αντιπολεμικού κινήματος είναι συνυφασμένη και η εμφάνιση στο παγκόσμιο προσκήνιο από τις αρχές του 21ου αιώνα του κινήματος κατά της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, το οποίο διακήρυξε ότι «Ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός».
Ας θυμηθούμε ότι και στην Ευρώπη το αντιπυρηνικό κίνημα αποτέλεσε μια μεγάλη γέφυρα ανάμεσα στους λαούς της ανατολικής και δυτικής Ευρώπης σ' όλη τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου, αναδεικνυόμενο σ' ένα κίνημα πραγματικής ενοποίησης της Ευρώπης, με τις θέσεις του για «αποπυρηνικοποιημένη Ευρώπη από τον Ατλαντικό ως τα Ουράλια» και την αμοιβαία διάλυση των δύο στρατιωτικών μπλοκ, του ΝΑΤΟ και του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Η σημερινή παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, σε συνδυασμό με τους νέους οξύτατους διεθνείς ανταγωνισμούς, που βρίσκουν έντονα την έκφρασή τους και στην ευρύτερη περιοχή μας, εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους και για την υπόθεση της ειρήνης.
Συνεπώς, αγωνιζόμενες για φιλολαϊκές πολιτικές εξόδου από την κρίση, στη βάση ριζικών αλλαγών και ανατροπών, οι αριστερές δυνάμεις στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και στον κόσμο παλεύουν και για ειρηνικές λύσεις στα διεθνή προβλήματα, έχοντας πλήρη επίγνωση ότι το σύγχρονο κίνημα ειρήνης δεν μπορεί παρά να είναι «κίνημα των κινημάτων». Γι' αυτό και η εναλλακτική κυβερνητική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ είναι και πρόταση ειρήνης, εκτός από πρόταση κοινωνικής σωτηρίας. Αν θέλουμε να μιλήσουμε για μια νέα εθνική στρατηγική της Ελλάδας στον 21ο αιώνα, αυτή δεν μπορεί να είναι άλλη από στρατηγική της ειρήνης.
Ας επισημανθεί στο σημείο αυτό ότι η ελληνική κυβέρνηση απουσιάζει από πρωτοβουλίες για την αναβάθμιση της διαβαλκανικής συνεργασίας, μια ιδέα παλιά της Αριστεράς που παραμένει εξαιρετικά επίκαιρη. Απουσιάζει, επίσης, η ελληνική κυβέρνηση από τις διεθνείς πρωτοβουλίες για την ανακήρυξη της Μ. Ανατολής σε ζώνη ελεύθερη από πυρηνικά και άλλα όπλα μαζικής καταστροφής, που συνεπάγεται ότι και το Ισραήλ θα αρνηθεί το πυρηνικό οπλοστάσιο που αποδεδειγμένα διαθέτει.
Οφείλει και ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ να αναλάβει τις δικές του πρωτοβουλίες για τα παραπάνω ζητήματα, ενώ θα μπορούσε να καταθέσει σημαντικές προτάσεις, στο πλαίσιο της προσεχούς συνταγματικής αναθεώρησης. Να προτείνει, για παράδειγμα, ένα νέο άρθρο στο Σύνταγμα της χώρας μας ότι «πουθενά στην ελληνική επικράτεια δεν εγκαθίστανται πυρηνικά όπλα και πυρηνικά εργοστάσια».
Ας θυμηθούμε, τέλος, ότι η Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, στις 3/2/2013, είχε ψηφίσει την ακόλουθη απόφαση: «Τη χρονιά που διανύουμε συμπληρώνονται 50 χρόνια από τη δολοφονία του αγωνιστή της ειρήνης και βουλευτή της Αριστεράς Γρηγόρη Λαμπράκη, καθώς και 50 χρόνια από την ίδρυση της Δ.Ν. Λαμπράκη. Ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ θεωρεί ότι με αφορμή τις επετείους αυτές μπορεί να οργανωθεί μια μεγάλη πανελλαδική εκστρατεία σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο υπό τον τίτλο 'Έτος Λαμπράκη 2013', με πολύμορφες εκδηλώσεις για την ειρήνη, τη διεθνή αλληλεγγύη, τη δημοκρατία, την καταπολέμηση του ρατσισμού, τα δικαιώματα της νέας γενιάς, τον πολιτισμό. Να τιμηθεί ο Λαμπράκης ως σύμβολο ειρήνης, αλληλεγγύης, αλλά και ανυποχώρητου αγώνα και ενότητας της Αριστεράς. Να αξιοποιηθούν οι εμπειρίες από τα μεγάλα λαϊκά κινήματα της δεκαετίας του 1960 και το εξεγερτικό τους, πολιτικό και πολιτιστικό, μήνυμα».
Η απόφαση αυτή διατηρεί τη σημασία της στο ακέραιο και για τους επόμενους μήνες του 2013.
* Ο Πάνος Τριγάζης είναι συγγραφέας του βιβλίου «Ο Λαμπράκης και το Κίνημα Ειρήνης» (εκδ. Ταξιδευτής) και μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ
