Έχει συγκλονίσει η είδηση του θανάτου της σπουδαίας ηθοποιού Ειρήνης Παπά. Μιας σπουδαίας ηθοποιού, που στην σταδιοδρομία της αναμετρήθηκε με σημαντικούς γυναικείους ρόλους του θεάτρου και του κινηματογράφου, ενσαρκώνοντας πλήρως τη δύναμη τής αρχαίας τραγωδίας.

Με αφορμή τον θάνατό της, θυμόμαστε μια συνέντευξή της στον Φρ. Γερμανό, όπου είχε αναφέρει: 

«Ήμουν 20 χρονών κοριτσάκι, πολύ προς τα αριστερά, πολύ δεν ήμουν καθόλου με τους διαδόχους, που δεν πολεμάνε για να κερδίσουνε τον τίτλο, ήμουνα δηλαδή ένα τσακαλάκι, πάω εκεί πέρα και ξαφνικά βρίσκομαι σε αυτή την  πισίνα που ο κύριος Αλή Χαν καλούσε τους ηθοποιούς, ήταν μια πισίνα κι είχε μια ζωντανή ορχήστρα, τότε ήταν το cheek to cheek, και βρίσκομαι εγώ cheek to cheek να χορεύω με τον Άλη Χαν,

Ήταν και λίγο λιγδιάρης, όχι μη γελάς, γιατί αυτό με έχει πληγώσει πάρα πολύ! Λοιπόν, τι καλύτερο από μία Σταχτοπούτα από μία φτωχή χώρα να θέλει αυτό το κοριτσάκι να αναρριχηθεί και να γίνει πριγκίπισσα.
Με ρωτήσανε εμένα; Αν είμαι εγώ Σταχτοπούτα και αν θέλω να γίνω ποτέ πριγκίπισσα; Εγώ ήθελα να τα κερδίσω όλα με τη δική μου την αξία και με το σπαθί μου!

Λοιπόν, πληγώνομαι ξαφνικά γιατί βουτάει ο Τύπος όλο αυτό το πράγμα και σε σπαράζουνε, και λένε δεν μπορεί έτσι θα είναι κι αυτή. Εγώ θεωρώ το παραμύθι της Σταχτοπούτας το πιο ανήθικο που υπάρχει. Να το πω να τελειώνουμε!

Δηλαδή δεν χρειάζεται τίποτα παρά να περάσει η μοίρα να σε χρίσει βασίλισσα; Για όνομα του Θεού! Τα πανεπιστήμια, οι σχολές, τα βιβλία, οι διδασκαλίες, δεν πιάνουνε τίποτα; Τι είμαστε εμείς δηλαδή;»

Δείτε το απόσπασμα