to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

Η διπλωματία μπορεί και πρέπει να υπερισχύσει της βίας, πριν να είναι αργά

Άρθρο του πρώην υφυπουργού Εξωτερικών και βουλευτή Α΄ Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, Γιάννη Αμανατίδη, στο ieidiseis.gr


Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία προκαλεί δεινά σε όλο τον πλανήτη και κυρίως στον Ουκρανικό λαό. Έτσι, το πρώτο μέλημα όλων πρέπει να είναι οι άμαχοι, που τώρα αντιμετωπίζουν την βία, τον τρόμο και τον εκτοπισμό. Η πρώτη μας έκκληση πρέπει να είναι για άμεση κατάπαυση του πυρός, με απόσυρση των ρωσικών στρατευμάτων από την Ουκρανία και στη συνέχεια οι διαπραγματεύσεις με σκοπό την ειρήνη, με την επισήμανση πως δεν πρέπει να ξεκινήσει μια εκ νέου κούρσα εξοπλισμών με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Όσον αφορά την πολιτική επίλυση της σύγκρουσης, αυτό απαιτεί την κατανόηση των αιτιών της - κάτι που έχει να κάνει με το πότε ξεκινάμε να μετράμε.

Από το παρελθόν μέχρι σήμερα. Αν ξεκινήσουμε από τον Φεβρουάριο του 2022, το κύριο πρόβλημα είναι η επίθεση της Ρωσίας στην Ουκρανία. Αν ξεκινήσουμε από το 1997, στις τρέχουσες εξελίξεις, συνέβαλε η μη ένταξη της Ρωσίας σε μία νέα αρχιτεκτονική ασφαλείας στην Ευρώπη, με έλεγχο των εξοπλισμών και που θα παρείχε εγγυήσεις τόσο στην ίδια όσο και στις γειτονικές της χώρες.

Όμως οι προειδοποιήσεις δεν εισακούστηκαν. Το αποτέλεσμα ήταν η Ρωσία να βλέπει την επέκταση - και την ενσωμάτωση γειτονικών της χωρών σε στρατιωτικές συνεργασίες υπό την ηγεσία του σκληρού πυρήνα της Βορειοατλαντικής συμμαχίας - ως υπαρκτή και αυξάνουσα απειλή. Η Ουκρανία κρατήθηκε εκτός ΝΑΤΟ γι’ αυτό ακριβώς τον λόγο. Αν και θα μπορούσε να γίνει μέλος, όπως και οι χώρες του Καυκάσου, τελικά επικράτησε το σενάριο της «μη πρόκλησης» απέναντι στη Μόσχα.

Προχωρώντας και λίγο παρακάτω, ο κορυφαίος διανοούμενος Νόαμ Τσόμσκι, ενώ χαρακτήρισε τη ρωσική εισβολή ως «ένα σημαντικό έγκλημα πολέμου, που κατατάσσεται στο ίδιο επίπεδο με την εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ και την εισβολή του Χίτλερ στην Πολωνία τον Σεπτέμβριο του 1939» εξαπέλυσε σφοδρή κριτική στη Δύση, επισημαίνοντας ότι: «ίσως ο Πούτιν εννοούσε αυτό που ο ίδιος και ο οι συνεργάτες του έλεγαν δυνατά και καθαρά εδώ και χρόνια για την επέκταση του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά».

Να ξεκαθαρίσουμε εδώ, ότι τίποτα από αυτά δεν καθιστά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία νόμιμη ή αναγκαία. Παραβιάζει κατάφωρα το διεθνές δίκαιο και την ανεξαρτησία και κυριαρχία της Ουκρανίας και έχει απαράδεκτα στοιχεία αναθεωρητισμού.

Ποια λύση και πώς;

Αυτή τη στιγμή χρειαζόμαστε μια άμεση κατάπαυση του πυρός και διαπραγματεύσεις με τη χρήση του «βαρέως πυροβολικού» της διεθνούς διπλωματίας, ειδικά ισχυρές και στοχευμένες κυρώσεις εις βάρος της Ρωσίας.

Αυτό σημαίνει επείγουσα διπλωματία για να τερματιστεί, αυτός ο πόλεμος. Γιατί κάθε πόλεμος σκοπών τελειώνει τελικά με διπλωματία. Το ερώτημα είναι πόσο θα συνεχιστούν οι μάχες, οι δολοφονίες και οι εκτοπισμοί αμάχων μέχρι να μπορέσουν οι διπλωμάτες να τις σταματήσουν.

Νέες διαπραγματεύσεις, υπό την αιγίδα του Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών και του ευρύτερου Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (που περιλαμβάνει τη Ρωσία, την Ουκρανία, τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες και τις Ηνωμένες Πολιτείες) θα μπορούσαν να προχωρήσουν περαιτέρω, μακροπρόθεσμα, προς την ανανέωση των ευρωπαϊκών συνθηκών ελέγχου των όπλων, που έχουν λήξει και τελικά προς την πλήρη πυρηνικό αφοπλισμό σε όλη την Ευρώπη.

Προτεραιότητα, λοιπόν, στη διπλωματία, την ανθρωπιστική βοήθεια και τις κυρώσεις για τον τερματισμό της βίας. Παροχή έμπρακτης βοήθειας στους Ουκρανούς, που υποφέρουν και στήριξη για την προώθηση της μακροπρόθεσμης ειρήνης.

Επανακαθορισμός της ασφάλειας

Επειδή η ασφάλεια περιφρουρείται καλύτερα μέσω της συνεργασίας των λαών, δεδομένο που το ζήσαμε (και ζούμε) επί του πρακτέου στην πανδημική κρίση, θα πρέπει να είναι ζητούμενο και για την αντιμετώπιση μελλοντικών κρίσεων και να μας οδηγήσει σε νέα σκέψη για τον ορισμό της ασφάλειας.

Μπορεί άραγε αυτός ο πόλεμος να μας οδηγήσει τελικά να σκεφτούμε πιο σοβαρά στο πώς να οικοδομήσουμε την ειρήνη στην Ευρώπη αντί να μας παρακινήσει να κατασκευάσουμε ή να αγοράσουμε περισσότερα όπλα;

Εν κατακλείδι, είναι πλέον ξεκάθαρο στην γηραιά ήπειρο, με τον πόλεμο να είναι μέσα στην αυλή της, ότι έφτασε η ώρα της Ε.Ε. να λειτουργήσει ως μια οντότητα με ισχυρό διπλωματικό λόγο, έχοντας σαν σκοπό την εδραίωση της ειρήνης και τον έλεγχο οποιουδήποτε μπορεί να καταστρέψει την ανθρωπότητα.

Δύο Παγκόσμιοι Πόλεμοι ξεκίνησαν από την Ευρώπη. Αν ξεκινήσει και Τρίτος, να είμαστε σίγουροι ότι αυτή η μικρή γαλάζια κουκίδα στην απεραντοσύνη του σύμπαντος, θα γίνει μια μουντή, γκρίζα, παγωμένη κουκίδα με μόνη ύπαρξη τα μνημεία της αλαζονείας των ανθρώπων - να θυμίζουν πως κάποτε κατοικούσε εδώ ένα «έξυπνο είδος».

tags: άρθρα

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)