Αυθαίρετα και με χαρακτηριστική ταχύτητα δρομολογήθηκε το συντονισμένο διπλό “τέλος;” της επιχείρησης συγκάλυψης του σκανδάλου Νοβάρτις και της όψιμης κατασκευής της αντεπίθεσης, ώστε οι κατήγοροι να γίνουν κατηγορούμενοι.
Ταυτόχρονα, δύο κινήσεις. Από τη μια δρομολογείται πολιτική δίωξη της “σκευωρίας” με την παραπομπή του Δημήτρη Παπαγγελόπουλου που κατηγορείται για ηθική αυτουργία σε σειρά αδικημάτων. Από την άλλη, με τη δίωξη της εισαγγελέως Διαφθοράς Ελένης Τουλουπάκη, “εξασφαλίζεται” ότι και φυσική αυτουργό θα έχει ο πρώην αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης, αλλά και “ξεφορτώνονται” την εισαγγελέα Διαφθοράς!
Και τα δύο αυτά ζητήματα είναι κρίσιμα και για τη δικαστική διερεύνηση, αλλά και για τις πολιτικές εξελίξεις. Η κ. Τουλουπάκη, της οποίας η θητεία ανανεώθηκε για δύο χρόνια τον Απρίλιο 2019 με ψήφους 11 υπέρ και 3 κατά, είναι το “ιδανικό θύμα” για να πάρει σάρκα και οστά η μετατροπή του σκανδάλου σε σκευωρία. Εξάλλου, τόσα χρόνια όλοι οι εμπλεκόμενοι την υποδείκνυαν συστηματικά σαν σκευωρό και την απειλούσαν ανοικτά και ανενδοίαστα.
Πώς “ξεχνιέται” ένα σκάνδαλο
Επειδή ο έλεγχος στη δικαιοσύνη ασκείται από τη ΝΔ με σχέδιο και τεχνογνωσία, επιδιώκεται με τις μεθοδεύσεις που κάνουν να ξεχαστεί και να συγκαλυφθεί το σκάνδαλο. Οχυρωμένοι στο γεγονός ότι έχει παραγραφεί εξαρχής το αδίκημα της απιστίας για τους υπουργούς της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, σχετικά με την υπερτιμολόγηση των φαρμάκων της Νοβάρτις που πήρε τη μορφή συναλλαγής, επιχειρούν να κλείσουν την υπόθεση με την υπόδειξη ενόχων στην αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που η ίδια η πραγματικότητα αναδεικνύει.
Η καταδίκη της Νοβάρτις Ελλάς στις ΗΠΑ και η υποχρέωση καταβολής χρηματικής αποζημίωσης στο αμερικανικό δημόσιο ανατρέπει τη λογική των αρχιτεκτόνων της σκευωρίας από τη μεριά της σημερινής μειοψηφίας. Γιατί η υπερτιμολόγηση των φαρμάκων της Νοβάρτις είναι πολιτική απόφαση που κάποιοι οργάνωσαν και συναλλάχθηκαν με την εταιρεία, ενώ η υπερσυνταγογράφηση είναι, όντως, επιλογή των συνεργαζόμενων με την εταιρεία γιατρών.
Με την παραπομπή της κ. Τουλουπάκη για το κακούργημα της κατάχρησης εξουσίας (άραγε συμπεριλαμβάνουν σ’ αυτή την κατηγορία και την αρχειοθέτηση της υπόθεσης για τα επτά από τα δέκα πολιτικά πρόσωπα;) επιδιώκεται και να τη ξεφορτωθούν από το κρίσιμο πόστο της εισαγγελέως Διαφθοράς αλλά και να προκαλέσουν φόβο και αβεβαιότητα στους δικαστές, ώστε να μην έχουν το θάρρος να ερευνούν πολιτικά πρόσωπα. Η συνείδηση του δικαστή και ο νόμος, είναι τα όπλα της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης και τα επίδικα της δικαστικής κρίσης. Αυτά καταργούνται στην πράξη για να κλείσει το σκάνδαλο Νοβάρτις.
Η αξιοπιστία των δικαστών υπό δοκιμασία
Κρίσιμο επίσης ζήτημα για την αξιοπιστία των δικαστικών χειρισμών αναδεικνύει η απόφαση του προϊσταμένου της Εισαγγελίας, να συμψηφίσει τα δύο αντίθετα πορίσματα των εισαγγελέων Ζαχαρή και Σοφουλάκη και να παραπέμψει και την κ. Τουλουπάκη που προτείνει το ένα πόρισμα, αλλά και την κ. Ράικου, τον κ. Αγγελή, τον κ. Φρουζή, τον κ. Μανιαδάκη κ.ά. που προτείνει το άλλο πόρισμα! Αυτά μάλιστα σε ελάχιστο χρόνο, που δείχνει ότι προϊστάμενος δεν μελέτησε τα πορίσματα σε βάθος και δεν διαμόρφωσε δική του κρίση, απλώς συντονίστηκε χρονικά με το πόρισμα της προανακριτικής της Βουλής. Το γεγονός αυτό καταδεικνύει, δυστυχώς, μια βαθιά κρίση που διαπερνά και το χώρο της δικαιοσύνης όπως και το πολιτικό σύστημα.
Σε ένα κράτος δικαίου, η διαφθορά δεν συγκαλύπτεται, οι δικαστές περιφρουρούνται και δεν εκβιάζονται για τη δικαστική κρίση τους, το δε πολιτικό σύστημα οφείλει να κρατά αποστάσεις και από τα σκάνδαλα διαφθοράς και ευνοιοκρατίας και από τον επηρεασμό της δικαιοσύνης.
Αντίσταση των πολιτών στις μηχανορραφίες
Είναι πια απόλυτα αναγκαίο να ξεσηκωθούν και να αντιδράσουν οι δημοκρατικοί πολίτες. Έχουμε χρέος να ακυρώσουμε τη νομιμοφανή κατασκευή εναντίον του Δημήτρη Παπαγγελόπουλου και ταυτόχρονα να υπερασπιστούμε στο πρόσωπο της εισαγγελέως Διαφθοράς, την απαίτηση της ελληνικής κοινωνίας να φθάσει η δικαστική έρευνα για το σκάνδαλο Νοβάρτις μέχρι τέλος. Αντίσταση λοιπόν στις μηχανορραφίες του βαθέως κράτους της ΝΔ και της ηγεσίας του ΚΙΝΑΛ.
