Για άλλο θέμα είχα σκοπό να γράψω σήμερα, κάτι προεκλογικό -αλλά δεν πειράζει, θα το διαβάσετε αύριο. Για άλλο, αλλά μ’ έπιασε από το μανίκι η κτηνωδία, που συνεχίζεται, το απόλυτο αίσχος που συνίσταται στο να δημοσιεύονται οι φωτογραφίες και τα ονοματεπώνυμα από τις εκδιδόμενες γυναίκες που βρέθηκαν οροθετικές. Αυτή η απάνθρωπη διαπόμπευση, που γίνεται καθαρά για λόγους πολιτικούς, πιστεύω, αφενός για κατατρομοκράτηση της κοινωνίας με την προβολή μιας αόρατης απειλής, με στόχο την πειθάρχηση, και αφετέρου για να μπορέσει να μερεμετίσει το στραπατσαρισμένο πολιτικό του γόητρο ένας υπουργός που είχε περιέλθει στην αρμοδιότητα των ευθυμογράφων, από τότε που δήλωσε ότι ψήφισε το μνημόνιο χωρίς να το έχει διαβάσει.
Το ιστολόγιο προτιμά να λεξιλογεί από το να πολιτικολογεί και δεν του πολυαρέσει η επικαιρότητα. Και το αστείο είναι πως η διαπόμπευση, σαν θέμα, αν εξεταστεί ιστορικά και λαογραφικά εννοώ, έχει ενδιαφέρον, έχει τροφοδοτήσει τη φρασεολογία μας με πάμπολλες παροιμίες και εκφράσεις -αλλά αυτό είναι ένα θέμα που θα το συζητήσουμε ίσως κάποιαν άλλη φορά, όχι πάντως τώρα.
Τώρα, αυτό που προέχει, είναι ότι η απερχόμενη κυβέρνηση και ειδικά ο αρμόδιος υπουργός επέλεξαν να βγάλουν στη δημοσιότητα φωτογραφίες άρρωστων ανθρώπων, δίνοντας λεπτομερή στοιχεία, ονοματεπώνυμο, ηλικία, τόπο γέννησης και τόπο κατοικίας. Βέβαια, πολλοί νομικοί φωνάζουν ότι δεν αρκεί η εισαγγελική διάταξη για τη δημοσιοποίηση πληροφοριών υγείας, ότι χρειάζεται και σύμφωνη γνώμη της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, αλλά ο υπουργός απάντησε ότι είναι “νομιμότατη” η δημοσίευση φωτογραφιών και χαρακτήρισε “φαρισαίους”, υποκριτές δηλαδή, όσους “κόπτονται” για ανθρώπινα δικαιώματα.
Ωστόσο, θα παρατηρήσατε ίσως, αν διαβάσατε την ανακοίνωση του υπουργού, μια κραυγαλέα ανακολουθία. Λέει ότι η δημοσίευση των φωτογραφιών ήταν αναγκαία, επειδή “προφανώς και οι πελάτες δεν θυμούνται ονόματα, ούτε οι ιερόδουλες συστήνονται”. Αναρωτιέμαι, τη στιγμή που ο ίδιος παραδέχεται ότι οι πελάτες δεν θυμούνται ονόματα και ότι οι κοπέλες δεν συστήνονται, το πολύ να αναφέρουν ένα όνομα που δεν θα είναι το αληθινό τους, ποιος τάχα είναι ο σκοπός της δημοσίευσης επωνύμων; Τόπου γέννησης; Τόπου κατοικίας; Να ικανοποιηθεί η νοσηρή περιέργεια; Να επιδείξει αμείλικτο προφίλ και να πάρει ψήφους; Διότι σκοπός προστασίας της υγείας δεν εξυπηρετείται, αφού, ο ίδιος ο υπουργός το ομολογεί, “δεν συστήνονται” οι πελάτες με τα θύματά τους.
Κατά τη γνώμη μου μάλιστα, ούτε η δημοσίευση των φωτογραφιών είναι αναγκαία για λόγους προστασίας της υγείας, αν και εξυπηρετεί σαφώς τη διαπόμπευση και τα ανθρωποφαγικά ένστικτα. Τι εννοώ; Η κοινή λογική λέει ότι οι φωτογραφίες που δημοσιεύτηκαν δείχνουν τις κοπέλες αυτές έτσι όπως βγαίνουν στη γειτονιά, έτσι όπως πάνε στο σουπερμάρκετ, στο περίπτερο. Στη δουλειά, αλλιώς βάφονται και ντύνονται, υποθέτω ότι θα είναι πολύ διαφορετικές. Περισσότερες πιθανότητες έχει να τις αναγνωρίσει η γειτόνισσα (και να ξεκινήσει εκστρατεία για να τη διώξει από τη γειτονιά, αν και τώρα με τη δημοσίευση του ονοματεπωνύμου για βεβαιότητα πρέπει να μιλάμε) παρά ο πελάτης.
Ας δεχτούμε όμως ότι κάποιοι θα αναγνωρίσουν φωτογραφίες και θα πάνε να εξεταστούν -κι αυτό ακόμα μπορεί να γίνει χωρίς διαπόμπευση. Τι εννοώ; Θα μπορούσε να βγει μια ανακοίνωση, ότι βρέθηκαν οροθετικές εκδιδόμενες, σε οίκο ανοχής της τάδε οδού (ή και στην τάδε περιοχή, για να καλύψουμε και τις άλλες περιπτώσεις, εκτός οίκων) και όσοι αρσενικοί έκαναν σεξ χωρίς προφυλαχτικό να μπορούν, ας πούμε, να επισκέπτονται μια κλειδωμένη με κωδικό ιστοσελίδα, όπου θα βλέπουν τις φωτογραφίες, αφού πρώτα πάρουν τον κωδικό από μια τηλεφωνική γραμμή (ή με ηλεμήνυμα). Έτσι θα έβλεπαν τις φωτογραφίες λίγες εκατοντάδες ή χιλιάδες, και μόνο όσοι είχαν βάσιμους λόγους ή όσοι θα είχαν πολύ νοσηρό μυαλό, και όχι όλη η Ελλάδα. Στο κάτω-κάτω, η εξέταση δεν είναι ούτε επίπονη, ούτε δαπανηρή, και μόνο η ανακοίνωση, χωρίς καθόλου φωτογραφίες, θα αρκούσε να παρακινήσει όσους είχαν κάνει σεξ με εκδιδόμενη χωρίς προφυλακτικό να πάνε να εξεταστούν.
Να σημειώσουμε επίσης ότι αν ακολουθήσουμε τη λογική του υπουργού, κι αν με τόση ευκολία δημοσιοποιούνται φωτογραφίες και ονοματεπώνυμα των οροθετικών εκδιδόμενων γυναικών, δεν θα πρέπει τάχα να δημοσιευτούν και οι φωτογραφίες των πελατών, τουλάχιστον εκείνων που τυχόν θα βρεθούν οροθετικοί; Οι περισσότεροι είναι παντρεμένοι, οι άλλοι θα έχουν σχέσεις -να μην το μάθουν οι γυναίκες τους να προφυλαχτούν; Εννοείται ότι αυτό δεν είναι λύση -το αναφέρω για να φανεί πόσο νοσηρή είναι η λογική του κ. υπουργού, αν και στα μάτια τα δικά μου πολύ μεγαλύτερη ευθύνη έχει ο πελάτης, που εκβιαστικά απαιτεί να βιάσει το θύμα του χωρίς προφυλακτικό. Και βέβαια να αναφέρουμε επίσης ότι η ίδια αστυνομία που δεν δίστασε να διαπομπεύσει διά βίου ίσως δέκα εξαθλιωμένα πλάσματα, φάνηκε ωστόσο υπερπροστατευτική με τον νεαρό που πρώτα χτύπησε με το αυτοκίνητο μεροκαματιάρηδες μετανάστες και ύστερα, όπως λένε, πήγε σπίτι, πήρε όπλο και σκότωσε έναν, τραυματίζοντας έναν άλλον.
Για μια χούφτα ψηφαλάκια λοιπόν διαπομπεύθηκαν έντεκα ως τώρα δυστυχισμένες -και μαζί, διαπομπεύθηκε πιστεύω ολόκληρη η κοινωνία μας, όλοι γυρίσαμε πολλά χρόνια πίσω. Και έρχονται στο νου οι στίχοι που έγραψε πριν από πολλές δεκαετίες μια θαρραλέα γυναίκα, η Γαλάτεια Καζαντζάκη:
Στη Σμύρνη Λέλα,
Ηρώ στη Σαλονίκη,
στο Βόλο Κατινίτσα έναν καιρό…
Τώρα στα Βούρλα με φωνάζουν Νίκη…
Ο τόπος μου ποιός ήταν; Ποιοί οι δικοί μου;
Αν ξέρω, ανάθεμά με!
Σπίτι, πατρίδα μου έχω τα μπορντέλα…
‘Ως κι οι αθώοι χρόνοι οι παιδικοί μου
θολές σβησμένες ζωγραφιές
κι είναι αδειανό σεντούκι η θύμησή μου!
Το σήμερα χειρότερο απ’ το χτες
και τ’ αύριο απ’το σήμερα θε νά’ναι…
Φιλιά από στόματα άγνωστα, βρισές
κι οι πολισμάνοι να με τραβολογάνε…
Γλέντια, καβγάδες ώς να φέξει,
αρρώστιες, αμφιθέατρο του Συγγρού
κι ενέσεις 606.
Πνιγμένου καραβιού σάπιο σανίδι
όλη η ζωή μου του χαμού…
Μ’ από την κόλασή μου στο φωνάζω:
εικόνα σου είμαι, Κοινωνία, και σου μοιάζω.
(Τα Βούρλα ήταν ένας συνοικισμός από πορνεία, στην τότε αραιοκατοικημένη Δραπετσώνα, περιφραγμένος και φυλασσόμενος από την αστυνομία, που λειτούργησε για πολλές δεκαετίες προπολεμικά και μεταπολεμικά μετατράπηκε σε φυλακή -έγινε και μια διάσημη απόδραση κομμουνιστών από εκεί. Κατατοπιστικό άρθρο υπάρχει εδώ. Στο αμφιθέατρο του Νοσοκομείου Αφροδίσιων Νόσων “Ανδρ. Συγγρός” γίνονταν οι υποχρεωτικές εξετάσεις για τις πόρνες. Οι ενέσεις 606 ήταν ενέσεις για τη θεραπεία της σύφιλης, με την ουσία σαλβαρσάν, μια οργανομεταλλική ένωση του αρσενικού, που ονομάστηκε 606 επειδή, στις δοκιμές που έγιναν, ήταν η έκτη ένωση στην έκτη ομάδα δοκιμών. Το 606 είχε βαριές παρενέργειες αλλά εφαρμόστηκε ελλείψει καλυτέρου έως ότου εμφανίστηκε η πενικιλλίνη).
προφανώς και οι πελάτες δεν θυμούνται ονόματα, ούτε οι ιερόδουλες συστήνονται
