«Γίνεται μια αναδιανομή πόρων υπέρ των εχόντων, προνομιούχων, κατεχόντων, των ισχυρών, των τραπεζών και αντίθετα επιβαρύνονται τα πιο χαμηλά εισοδήματα, οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι, οι ελεύθεροι επαγγελματίες και τα μεσαία στρώματα». Αυτό αναφέρει στη Mail και τον Θάνο Σιαφάκα το μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, κ. Γιάννης Μπαλάφας.

«Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι»

Η αντίληψη που έχουν οι Έλληνες για τη διαφθορά στη χώρα μας είναι ότι είμαστε στα επίπεδα της Κολομβίας. Συμφωνείτε;

Η υπόθεση της διαφθοράς δεν είναι κάτι καινούργιο. Ξεκίνησε μεταπολεμικά και μεταπολιτευτικά, με βασική ευθύνη των κυβερνώντων, γιατί το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. που κυβέρνησαν από τη μεταπολίτευση τη χώρα. Έχει επικρατήσει ένα καθεστώς διαφθοράς, διαπλοκής, πελατειακών σχέσεων. Επίσης παρακολουθούμε μίζες σε όλο το μήκος και το πλάτος των δεδομένων, που έχουν σχέση με προμήθειες  και γενικά χοντρές δουλειές. Θα περίμενε κανείς με την κατάσταση των τελευταίων χρόνων, με την κρίση, τις μνημονιακές πολιτικές, την άγρια λιτότητα, ότι όλα αυτά θα νουθετούσαν, θα ανάγκαζαν, θα οδηγούσαν τους κυβερνώντες  σε μια αποφασιστική, κάθετη αντιμετώπιση αυτού του φαινομένου. Θα μπορούσε να υπήρχε ακόμη και εξάλειψη της διαφθοράς. Αλλά κάθε άλλο, δυστυχώς, παρά την κρίση, η διαφθορά, με τη μια ή την άλλη μορφή, ζει και βασιλεύει. Και επαναλαμβάνω, τη βασική ευθύνη γι’ αυτό, την έχουν οι κυβερνώντες.

Απ’ ό,τι φαίνεται, υποθέσεις όπως η λίστα Λαγκάρντ αλλά και οι καταγγελίες του κ. Ρουμελιώτη παραπέμπονται στο αρχείο, για να μην πω ακόμη χειρότερα, στις καλένδες.

Είναι ακριβώς όπως τα λέτε. Δείτε για παράδειγμα το ζήτημα της εξεταστικής επιτροπής για το μνημόνιο, δεν είναι ανάγκη να κάνουμε υποθέσεις, αυτό είναι ένα καραμπινάτο φαινόμενο και δείγμα μιας τέτοιας γραφής. Τι πιο φυσικό, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ ως αξιωματική αντιπολίτευση, κάποιους μήνες μετά τις εκλογές, προώθησε και ζήτησε να συσταθεί μια εξεταστική επιτροπή, για να δούμε τι έγινε με αυτά τα μνημόνια, πώς εφαρμόστηκαν, γιατί προωθήθηκαν, αν ήταν αναγκαίο να προωθηθούν, ποιος έχει την ευθύνη, μήπως υπήρξαν παρανομίες ή υπερβάσεις καθηκόντων κ.λ.π. Να χυθεί δηλαδή φως, με μια προβλεπόμενη από το Σύνταγμα εξεταστική επιτροπή, σε ένα πράγμα που βασανίζει εδώ και 2-2,5 χρόνια τους Έλληνες. Με την κυβέρνηση Σαμαρά και των τριών, δε φαίνεται ότι πρόκειται να εξαλειφθεί η υπόθεση αυτή. Τι έκανε η κυβέρνηση των τριών; Απέρριψε την πρότασή μας. Παρά τις διαβεβαιώσεις και τις προεκλογικές υποσχέσεις του κ. Σαμαρά, ότι θα προωθούσε μια μόνο εξεταστική επιτροπή, που θα αφορούσε την εφαρμογή του μνημονίου. Για να μην αναφέρω και άλλα καραμπινάτα σκάνδαλα, όπως αυτό της Siemens, που κόστισε στο ελληνικό Δημόσιο πολύ μεγάλα ποσά. ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. κουκούλωσαν την υπόθεση των ευθυνών και των μιζών, που είχαν σχέση με τη Siemens και τους πολιτικούς, που είχαν εμπλακεί στην υπόθεση αυτή.

Ποια είναι η άποψή σας για το φορολογικό, και δεν περιμένω να ακούσω τα κοινότυπα ότι θέλετε ένα κοινωνικά δίκαιο φορολογικό σύστημα. Το θέμα είναι με ποιον τρόπο θα γίνει αυτό;

Παρόλο που θα προσπαθήσω να αποφύγω τις κοινοτοπίες όπως είπατε και τις γενικολογίες, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι στην υπόθεση του φορολογικού συστήματος, υλοποιείται η μία ή η άλλη πολιτική. Δηλαδή το φορολογικό σύστημα δεν είναι ένα τεχνικό ζήτημα. Δια της φορολογίας, ένα ευνομούμενο και πολιτισμένο κράτος συλλέγει πόρους, για να μπορεί μέσω μιας αναδιανομής εν συνεχεία, να μπορεί να εφαρμόζει την κοινωνική του πολιτική. Το κράτος δεν μπορεί να βρει χρήματα που θα πέσουν από τον ουρανό, από κάπου πρέπει να τα συλλέξει. Μια ευνομούμενη και πολιτισμένη κοινωνία, στα πλαίσια του ευρωπαϊκού κοινωνικού κράτους ,θα το πω λαϊκά, παίρνει από τους πιο προνομιούχους, τους πιο πλούσιους και δίνει δια των κοινωνικών παροχών, στους λιγότερο ευνοημένους. Τόσο απλά. Δηλαδή δεν είναι τεχνικό το ζήτημα, υπάρχει όμως η πολιτική βούληση για κάτι τέτοιο; Εμείς υποστηρίζουμε ότι δεκαετίες τώρα, δεν υπάρχει η πολιτική βούληση, δηλαδή οι προηγούμενες κυβερνήσεις αλλά και η παρούσα, έχει δώσει τέτοια δείγματα γραφής που η αναδιανομή την οποία προωθεί με τα μέτρα που υλοποιεί, έχει ως στόχο την αντίθετη αναδιανομή. Γίνεται δηλαδή μια αναδιανομή πόρων υπέρ των εχόντων, προνομιούχων, κατεχόντων, των ισχυρών, των τραπεζών και αντίθετα επιβαρύνονται τα πιο χαμηλά εισοδήματα, οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι, οι ελεύθεροι επαγγελματίες και τα μεσαία στρώματα. Δεν είναι τεχνικό το θέμα λοιπόν, για να σας πω ότι εμείς θα βάλουμε το συντελεστή στο 21,3% για παράδειγμα. Δεν πρόκειται περί αυτού. Όλοι μιλούν για ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα αλλά το θέμα είναι αν θα πληρώνει ο καθένας, ανάλογα με τα εισοδήματά του, τα οποία θα διαπιστώνονται και θα καταγράφονται με περιουσιολόγιο, κτηματολόγιο και άλλες τέτοιες διαδικασίες. Στην Ελλάδα, οι υποσχέσεις και οι δεσμεύσεις για τέτοιους θεσμούς, όπως το περιουσιολόγιο, γίνονται εδώ και 100 χρόνια αλλά ποτέ δεν υλοποιείται κάτι τέτοιο. Ο καθένας, λοιπόν, πρέπει να πληρώνει ανάλογα με το εισόδημά του αλλά λείπει αυτή η πολιτική βούληση από τους κυβερνώντες και αυτή πολιτική βούληση πρέπει να υλοποιηθεί από μια κυβέρνηση αντιμνημονιακή, ευρύτερων λαϊκών προοδευτικών δυνάμεων.

Το δημοσκοπικό ποσοστό του 30% του ΣΥΡΙΖΑ σας εφησυχάζει; Πώς αυτή η σχέση με τους πολίτες μπορεί να λάβει πιο μόνιμα χαρακτηριστικά;

Όλες οι δημοσκοπήσεις των τελευταίων ετών έχουν δύο χαρακτηριστικά. Πρώτον ότι βγάζουν το ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ πρώτο κόμμα και δεύτερον, του δίνουν ποσοστά που υπερβαίνουν, έστω και λίγο, τα ποσοστά του Ιουνίου. Δηλαδή 5-6 μήνες μετά τις εκλογές, κρατάει και αυξάνει τα ποσοστά του. Σε μια φάση που η κυβέρνηση είναι στην αρχή, έχει δώσει πολλές υποσχέσεις και ο κόσμος ήλπιζε ότι κάτι θα κάνει. Υπάρχουν ακόμη κάποιοι, που ελπίζουν ότι θα γίνει κάποιο θαύμα με την κυβέρνηση Σαμαρά. Άρα φυσικά δεν υπάρχει κανένας εφησυχασμός, μιλάμε ασφαλώς για δημοσκοπήσεις, οι οποίες επιβεβαιώνονται και με την επαφή μας με τον κόσμο.

Τι όμως πρέπει να κάνετε για να αναπτύξετε μια πιο μόνιμη πλειοψηφιακή δυναμική; Εσείς εκτιμάτε ότι έχετε πείσει τους πολίτες ή αποτελείτε, ας το πούμε μια αντανάκλαση της κατάρρευσης του μεταπολιτευτικού μοντέλου;

Οι πολίτες έχουν πειστεί για ένα πράγμα και υπάρχει κενό και έλλειμμα στο δεύτερο πράγμα. Το πρώτο που έχουν πειστεί, είναι ότι οι πολιτικές που υλοποιούνται από την κυβέρνηση Σαμαρά είναι αντικοινωνικές, αντιλαϊκές, καταστροφικές και αναποτελεσματικές. Ο ΣΥΡΙΖΑ εκπροσωπεί μια ελπίδα στην κατεύθυνση να αλλάξουν τα πράγματα, γι’ αυτό ο κόσμος έχει πειστεί. Ο κόσμος δεν έχει πειστεί ακόμα, ότι οι πολιτικές που υλοποιούνται δεν είναι μονόδρομος και οι πολιτικές που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ, συνιστούν πολιτικές που θα χρειαστεί ζόρι, αποφασιστικότητα και υπευθυνότητα για να προωθηθούν αλλά είναι ρεαλιστικές πολιτικές. Δεν είναι μονόδρομος οι πολιτικές Σαμαρά, σε αυτό δεν έχει πειστεί ο κόσμος. Πιστεύει δηλαδή ότι κάτι μπορεί να γίνει και κάποιες ελπίδες υπάρχουν ακόμα, κάτι μπορεί να προκύψει ξαφνικά, παρόλο που ξέρει ότι αυτά που υλοποιούνται τώρα, είναι καταστροφικά. Πρέπει να γίνουμε πιο πειστικοί, με την παρουσία μας, τον αγώνα μας, με τα δείγματα γραφής που δίνουμε καθημερινά και να πείσουμε ότι δεν είναι μονόδρομος οι πολιτικές τους και υπάρχει μια άλλη πολιτική που συνιστά ελπίδα για τον καθένα και αυτή την πολιτική μπορεί να την υλοποιήσει μια κυβέρνηση με πυρήνα τον ΣΥΡΙΖΑ.

Θέμα εκλογικού νόμου τίθεται, στην κατεύθυνση ενός αναλογικότερου συστήματος ή μήπως η συζήτηση «ακουμπά» το ενδεχόμενο της αυτοδυναμίας του ΣΥΡΙΖΑ;

Εμείς είμαστε πάντα και θα παραμείνουμε υπέρ της απλής αναλογικής. Ανεξάρτητα αν ορισμένοι ευαισθητοποιήθηκαν ξαφνικά, υπέρ ενός αναλογικού συστήματος για να ανακόψουν την αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί δε μπορεί ξαφνικά, κόμματα και πολιτικοί, οι οποίοι μέχρι πριν από λίγο ήταν οι κύριοι υπερασπιστές των ισχυρών κυβερνήσεων και είχαν καταγγείλει ότι η απλή αναλογική κατακερματίζει το πολιτικό σύστημα και ότι χρειάζονται ισχυρές κυβερνήσεις, σήμερα να εμφανίζονται υπερασπιστές μιας άλλης λογικής. Δεν μπορώ να πιστέψω δηλαδή, ότι ξαφνικά, αυτοί οι άνθρωποι, στα 60 τους, γίνανε υπερασπιστές της απλής αναλογικής.

Γιατί χρειάστηκαν 20 χρόνια για τον ΣΥΡΙΖΑ; (αναφορά στο νέο βιβλίο του Γ. Μπαλάφα ««20 χρόνια χρειάστηκαν… Το χρονικό του εγχειρήματος του Συνασπισμού»)

Χρειάστηκαν 20 χρόνια για να μπορέσει ένα εγχείρημα που ξεκίνησε πριν από 20 χρόνια, ο Συνασπισμός και πέρασε πάρα πολλές δυσκολίες, βρέθηκε εκτός Βουλής, είχε πολύ χαμηλά ποσοστά, αμφισβητήθηκε, κατηγορήθηκε κ.τ.λ. Αυτό το εγχείρημα, λοιπόν, επειδή ακριβώς είχε βάση και εκπροσωπούσε τις ιδέες και τη θέληση ενός σημαντικού τμήματος της αριστεράς και ευρύτερα της κοινωνίας, μπόρεσε να ανοίξει καινούργιους δρόμους από τη μια μεριά και να φτάσει μέσα από το συμμαχικό σχήμα του ΣΥΡΙΖΑ- Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο, να φτάσει στο 27% των τελευταίων εκλογών και να είναι σήμερα  ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, με βασική συνιστώσα τον Συνασπισμό, να φτάσει να είναι αξιωματική αντιπολίτευση. Και με τη θέληση και την ψήφο του ελληνικού λαού, αύριο να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας. Για να γίνει αυτό, χρειάστηκαν 20 χρόνια και εκτιμώ, εμείς που παλέψαμε και αγωνιστήκαμε προς αυτή την κατεύθυνση, πρέπει να νιώθουμε μια ικανοποίηση και να αισθανόμαστε ότι είμαστε τυχεροί.

Αναφορικά με το μνημόνιο, εσείς τι θα κάνετε; Θα το καταγγείλετε; Θα είστε συνεπείς στις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει το κράτος;

Το μνημόνιο δεν σηκώνει τίποτα άλλο πέρα από ακύρωση. Ακύρωση με τον τρόπο που ψηφίστηκε, με νόμο που θα φέρουμε στην ελληνική Βουλή με την αντιμνημονιακή πλειοψηφία που θα δώσει ο λαός και το μνημόνιο θα ακυρωθεί. Θα διαπραγματευτούμε με τους εταίρους μας, σε ισότιμη βάση, το χρέος. Το ένα θα το ακυρώσουμε, το άλλο θα το διαπραγματευτούμε.

Πηγή: ecoleft.wordpress.com