Είχαμε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια στις εξαμηνιαίες συνόδους της Παγκόσμιας Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου να βλέπουμε την “ελληνική τραγωδία” να πρωταγωνιστεί. Με τους πιο... φιλικά διακείμενους να πιέζουν την Αθήνα για πολλά σκληρά μέτρα και τους πιο αυστηρούς για ακόμη περισσότερα μέτρα. Και η κόντρα να γίνεται κυρίως μεταξύ Αμερικανών και Ευρωπαίων για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, με τους πρώτους να ζητούν δραστική απομείωσή του και τους δεύτερους - που έχουν βάλει και τα λεφτά- να αποδέχονται προ εξαμήνου με τα χίλια ζόρια απομείωση διά της... διολισθήσεως.

Η κόντρα αυτή, που ήταν έντονη στην εαρινή σύνοδο του ΔΝΤ -και κατέληξε με μια δεσμευτική συμφωνία σε τρία στάδια για την Ελλάδα- επανέρχεται και στη φθινοπωρινή. Αλλά δεν είναι πλέον η κυρίαρχη. Όπως φάνηκε από τα προεόρτια της συνόδου -τις ομιλίες κορυφαίων αξιωματούχων στα γειτονικά πανεπιστήμια, τις συνεντεύξεις που έδωσαν, τις... διαρροές στα οικονομικά πρακτορεία ειδήσεων-, άλλο θέμα “καίει” τον Οκτώβριο του 2016. Κι από μια άποψη είναι ωραίο να μην πρωταγωνιστεί μια χώρα σε τέτοιες συνάξεις.

Τώρα όλοι συζητούν για τον “σημαντικότερο κίνδυνο για το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα”, όπως χαρακτηρίζουν στελέχη του ΔΝΤ την Deutsche Bank, η οποία προφανώς... δεν έχει κάνει τα μαθήματά της. Και συζητούν καυγαδίζοντας, με τη διευθύντρια του Ταμείου Κριστίν Λαγκάρντ να επιμένει ότι “Η Deutsche Bank, όπως και άλλες τράπεζες, πρέπει να ξαναδούν το επιχειρηματικό τους μοντέλο” και τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε να απαντά ουσιαστικά “Μην ανακατεύεστε”.

Ωστόσο, για πρώτη φορά ο χαλκέντερος Σόιμπλε είναι ξεκάθαρα σε θέση άμυνας. Κάτι που μπορεί να μην τον εμποδίζει να είναι επιθετικός - ειδικά σε σχέση με το ελληνικό χρέος, που είναι ένα “αγκάθι” τόσο για την κοινοβουλευτική ομάδα όσο και για τον προεκλογικό σχεδιασμό του κόμματος της Μέρκελ-, αλλά δεν του επιτρέπει να δίνει μαθήματα στους άλλους.

Την άνοιξη που ο Σόιμπλε είχε περισσότερους άσους στα χέρια του δεν κατάφερε να κερδίσει. Έκανε μια υποχώρηση για το ελληνικό χρέος, προφανώς θεωρώντας ότι τα συμφωνηθέντα ισχύουν μόνο για τους άλλους. Το ερώτημα είναι εάν τώρα, που είναι πιο ζορισμένος με τον “ελέφαντα” της Deutsche Bank, θα αποδεχθεί ότι τα συμφωνηθέντα ισχύουν και για τη Γερμανία. Ένα δείγμα πρώτης απάντησης θα έχουμε στο αυριανό Eurogroup. Αλλά μόνο ένα δείγμα...