Δυστυχώς, η χώρα εκτίθεται και πάλι, στους κρίσιμους τομείς του κράτους δικαίου, της ελευθεροτυπίας, των κοινωνικών και ατομικών δικαιωμάτων. Και μάλιστα, τη στιγμή που όλα τα παραπάνω, όπως και το διεθνές δίκαιο αποτελούν, εκτός από προϋπόθεση για την προστασία της ζωής και της αξιοπρέπειας σε μια σύγχρονη δημοκρατική κοινωνία, και «όπλο» της χώρας απέναντι σε όσους τα παραβιάζουν και εργαλειοποιούν τους πιο ευάλωτους.

Η ανακοίνωση της Επιτρόπου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Έυρώπης, Dunja Mijatović, όσο και η πρόσφατη Έκθεση του Human Rights Watch, καταδεικνύουν πως «η αυλαία του προσφυγικού», ενός διαρκούς και σύνθετου ζητήματος, δεν έχει πέσει και ούτε «όλα είναι καλώς καμωμένα», όπως φωνάζουν εν χορώ ο Υπουργός κος Μηταράκης, η κα. Βουλτεψη και τα κυρίαρχα ΜΜΈ.

Τα τελευταία τρία χρόνια η Ελλάδα δέχεται έντονες και συνεχείς συστάσεις από την αρμόδια Ευρωπαία Επίτροπο, κα. Γιοχανσον, την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, το Συμβούλιο της Ευρώπης, την Διεθνή Αμνηστία και άλλους, για το ξήλωμα θεμελιωδών δικαιωμάτων αιτούντων άσυλο, προσφύγων και μεταναστών, για παράνομες επαναπροωθήσεις που φτάνουν μέχρι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, για κατάργηση επιτυχημένων ευρωπαϊκών προγραμμάτων φιλοξενίας και ένταξης, όπως το ΕΣΤΙΑ, για τις διατάξεις ποινικοποίησης της αλληλεγγύης και την στοχοποίηση ανθρώπων του πεδίου που λειτουργούν στο πλαίσιο του Νόμου και της ανθρωπιάς, αλλά και την απαράδεκτη ταύτιση ακόμα και βουλευτών που κάνουν κριτική στην κυβέρνηση και ζητούν να τηρηθούν τα νόμιμα, με την τουρκική προπαγάνδα…

Μια Τουρκία του Ερντογάν που συστηματικά καταπατά τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις αρχές του κράτους δικαίου στο έδαφός της και εργαλειοποιεί το προσφυγικό-μεταναστευτικό, αλλά την ίδια στιγμή χαρακτηρίζεται ως ασφαλής τρίτη χώρα με απόφαση της κυβέρνησης της ΝΔ.

Η απάντηση της χώρας, όμως, πρέπει να είναι η απαρέγκλιτη τήρηση του διεθνούς δικαίου στη φύλαξη των συνόρων που είναι δικαίωμα και υποχρέωσή της, γιατί δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι μέτρο σύγκρισης η Τουρκία, αλλά και η πίεση με κάθε τρόπο και μέσο στην Ευρώπη για ένα Σύμφωνο Μετανάστευσης που θα προβλέπει υποχρεωτική αλληλεγγύη και αναλογική κατανομή στα κράτη μέλη με συγκεκριμένες κυρώσεις, και όχι χρηματοδότηση στις χώρες πρώτης υποδοχής για να γίνονται "κροκόδειλοι" και δεσμοφύλακες της Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης.

Η κυβέρνηση πρέπει να πιέσει και την Ευρώπη και την Τουρκία για τις υποχρεώσεις τους κι όχι να είναι η πιο πρόθυμη «ασπίδα της Ευρώπης» και να συντάσσεται με τις χώρες του Βίσεγκραντ, αντί να συνεχίσει τις συμμαχίες που ξεκίνησε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με τις χώρες του Νότου.

Καλούμε, λοιπόν, την κυβέρνηση να λάβει έστω και τώρα σοβαρά υπόψη τις παραπάνω ανακοινώσεις που εκθέτουν τη χώρα και τον ελληνικό λαό που έχει δείξει μεγάλη αλληλεγγύη στην πλειοψηφία του, γιατί το διεθνές δίκαιο και τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν είναι επιλογή του κάθε κράτους, όπως περίπου μας είπε η κα. Βούλτεψη από τη Λέσβο, αλλά κατακτήσεις του ανθρώπινου πολιτισμού και υποχρεώσεις από τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει διαχρονικά η χώρα.

Αλλά και για έναν άλλο λόγο.

Γιατί το να βρίσκονται αυτή τη στιγμή στη δομή της Ριτσώνας 800 άνθρωποι μεταξύ των οποίων 400 παιδιά χωρίς φαγητό λόγω της άρον άρον μεταφοράς τους από τον Ελαιώνα και τα διαμερίσματα του ΕΣΤΙΑ, το να είναι φυλακισμένοι σε Κέντρα Κράτησης διασωθέντες ναυαγίων αιτούντες άσυλο εδώ και μήνες, όπως στην Κόρινθο, ή να αποκλείονται από την ιθαγένεια χιλιάδες άνθρωποι που ζουν και εργάζονται νόμιμα στη χώρα λόγω εισοδηματικών κριτηρίων, αποτελεί ξήλωμα βασικών δικαιωμάτων των πιο ευάλωτων που σύντομα μεταφέρεται σε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία. Τους εργαζόμενους, τους φοιτητές, τους μικρομεσαίους, τους δημοσίους υπαλλήλους, τους νέους. Και αυτό πρέπει να το καταλάβει η ελληνική κοινωνία που ήδη χειμάζεται βλέποντας το εισόδημα της και το κοινωνικό κράτος να καταρρέουν και να αγωνιστεί για μια κοινωνία συνοχής, αλληλεγγύης και αξιοπρέπειας για όλους, απέναντι στο όραμα του «όποιος δεν προσαρμόζεται, πεθαίνει»…