Η αρχή έγινε κάπου εδώ
H «Ζούγκλα», «Ημερησία» και άλλα μέσα το προχώρησαν ακόμα περισσότερο, γράφοντας ότι το Συμβούλιο της Ευρώπης «απεφάνθη ότι το ελληνικό δημοψήφισμα είναι άκυρο»:
Όλα αυτά θα ήταν σωστά και ιδιαίτερα ανησυχητικά, αν παρουσιαζόταν και η γραπτή απόφαση του Συμβουλίου της Ευρώπης, σύμφωνα με την οποία το δημοψήφισμα είναι «άκυρο» ή καταδικάζεται. Κάτι τέτοιο δεν συνέβη ποτέ, γιατί πολύ απλά, κάτι τέτοιο δεν υπάρχει.
Πηγή της είδησης είναι μια τηλεφωνική επικοινωνία του Γενικού Γραμματέα του Συμβουλίου της Ευρώπης, Thornbjorn Jagland με το διεθνές ειδησεογραφικό πρακτορείο Associated Press. Η άποψη του Jagland δεν αντικατοπτρίζει την άποψη του Συμβουλιου της Ευρώπης, όπως ακριβώς μια άποψη του προέδρου του Eurogroup, Γερούν Ντάισελμπλουμ, μπορεί να μην αντιπροσωπεύει το Eurogroup. Ο Jagland αναφέρει ενστάσεις του, κυρίως πάνω στο χρόνο το ασαφές ερώτημα του δημοψηφίσματος και την απουσία διεθνών παρατηρητών. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. «Είναι μεγάλο πρόβλημα το γεγονός ότι μεσολαβεί τόσο λίγος χρόνος μεταξύ της προκήρυξης και της διεξαγωγής του δημοψηφίσματος», τόνισε, ενώ σχετικά με το ερώτημα δήλωσε ότι «δεν είναι πολύ σαφές».
Το δημοσίευμα του Associated Press
Η αλήθεια λοιπόν είναι κάπως διαφορετική. Στα δημοσιεύματα παρουσιάζονται τρεις ψευδείς πληροφορίες:
1) Δεν υπάρχει καμία απόφαση του Συμβουλίου της Ευρώπης πάνω στο ελληνικό δημοψήφισμα. Υπάρχει μόνο ένα σχόλιο σε επίπεδο προσωπικής άποψης από τον Γενικό Γραμματέα, Thornbjorn Jagland με παρατηρήσεις.
2) Το δημοψήφισμα δεν κρίθηκε πουθενά «άκυρο»
3) Αρμόδιο όργανο του Συμβουλίου της Ευρώπης για να κρίνει κάποιο δημοψήφισμα δεν είναι ο Γενικός Γραμματέας, αλλά η Επιτροπή της Βενετίας, ένα σύνολο ανεξάρτητων εμπειρογνωμόνων που συνεδριάζει κι αποφασίζει πάνω στο συνταγματικό δίκαιο. H Eπιτροπή της Βενετίας μάλιστα ήταν αυτή που είχε καταδικάσει το 2009 το δημοψήφισμα στο Αζερμπαϊτζάν.
Φυσικά αυτό δεν διαγράφει τις σαφείς και δικαιολογημένες ενστάσεις που εκφράζει ο Jagland. Στο δημοψήφισμα της ελληνικής κυβέρνησης, αξίζει να το τονίσουμε, υπάρχουν ζητήματα που προκαλούν προβληματισμό, κυρίως το περιορισμένο χρονικό περιθώριο που δόθηκε στους πολίτες να αποφασίσουν και σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα θα έπρεπε να είναι τουλάχιστον δύο εβδομάδες. Ακόμη, ο περιορισμένος χρόνος δεν έφτανε για να υπάρξει διεθνής παρατήρηση στη χώρα, ενώ το ερώτημα δεν είναι εντελώς κατανοητό, κάτι που φαίνεται από τις αντιδράσεις ψηφοφόρων και των δύο πλευρών. Η κυβέρνηση θα έπρεπε να βρει λύσεις σε αυτά, προκειμένου αυτές οι προϋποθέσεις να πληρούνται.
Ωστόσο τα ΜΜΕ επέλεξαν για μία ακόμη φορά να προβάλουν το ζήτημα προπαγανδιστικά, αντί να επικεντρωθούν στις εύλογες ενστάσεις ενός ειδικού. Δυστυχώς στα περισσότερα είναι δύσκολο να μην καταλογιστεί δόλος και ότι προσπαθούν να ενισχύσουν τον μύθο της «φασιστεράς» που τα ίδια έχουν δημιουργήσει. Στη συνέχεια αναφέρθηκαν στην τελευταία απόφαση του Συμβουλίου της Ευρώπης, όταν απέβαλε την Ελλάδα λόγω της χούντας το 1969. Η σύνδεση είναι ιδιαίτερα γοητευτική για ένα κοινό που διαβάζει αυτά που θέλει να διαβάζει. Το ότι όλος αυτός ο συλλογισμός βασίζεται πάνω σε ένα ψέμα δεν φαίνεται να ενοχλεί κανέναν.
Μάλιστα δεν έμειναν μόνο σε μια δημοσίευση για το θέμα. Αφού το ψέμα «πούλησε», έκριναν σωστό να το συνεχίσουν. Σε νέα ανάρτηση του «Πρώτου Θέματος» διαβάζουμε:
«Για πρώτη φορά η Ελλάδα, επί συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, κατάφερε να καταρρίψει ένα ακόμα ρεκόρ. Να συμπεριληφθεί η χώρα μας, σε ένα κατάλογο μαζί με την Αλβανία και το Αζερμπαϊτζάν στις χώρες που σύμφωνα με Συμβούλιο της Ευρώπης, εντοπίζονται σημαντικά προβλήματα ως προς τη διεξαγωγή ενός δημοψηφίσματος το οποίο δεν ανταποκρίνεται στα διεθνή πρότυπα και προτείνει την αποστολή διεθνών παρατηρητών ώστε να διασφαλιστεί η ομαλή διεξαγωγή του δημοψηφίσματος.»
Η σύγκριση αυτή δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα και στοχεύει στην προώθηση της ιδέας ότι ο Αλέξης Τσίπρας επιθυμεί να μετατρέψει την Ελλάδα σε «Αλβανία του Χότζα». Είναι μια καλή ευκαιρία όμως, για να δούμε τι συμβαίνει όταν πραγματικά το Συμβούλιο καταδικάζει ένα δημοψήφισμα. Στις περιπτώσεις των άλλων δύο χωρών, υπήρξε συγκεκριμένη απόφαση του Συμβουλίου της Ευρώπης, όχι ένα σχόλιο ενός μέλους του.
Ενδεικτικά, εδώ η έκθεση για το αλβανικό δημοψήφισμα, που οδήγησε και σε (πραγματική) απόφαση του Συμβουλίου της Ευρώπης: http://www.osce.org/odihr/elections/albania/13835?download=true
Όσον αφορά το Αζερμπαϊτζάν, το δημοψήφισμα του 2009 στη χώρα καταδικάστηκε από την Επιτροπή της Βενετίας, όπως αναφέρθηκε και παραπάνω. Ολόκληρη η απόφαση: http://www.venice.coe.int/webforms/documents/?pdf=CDL-AD(2009)010-e
Κάτι που "χάθηκε": Η δήλωση εμπειρογνωμόνων του ΟΗΕ
Παράλληλα, κάτι που λογικά δεν θα προβληθεί καθόλου από τα μέσα που «πανηγύρισαν» με μια απόφαση που δεν συνέβη ποτέ, είναι η ανακοίνωση ανεξάρτητων εμπειρογνωμόνων του ΟΗΕ, του αρμόδιου για την προώθηση μιας δημοκρατικής και δίκαιης διεθνούς τάξης πραγμάτων, Alfred de Zayas, και για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη διεθνή αλληλεγγύη, Virginia Dandan, πάνω στο ελληνικό δημοψήφισμα.
Ένα κομμάτι της δήλωσης:
«Όλα τα θεσμικά όργανα και οι μηχανισμοί για τα ανθρώπινα δικαιώματα θα πρέπει να υποδεχθούν το ελληνικό δημοψήφισμα ως εύγλωττη έκφραση της αυτοδιάθεσης του ελληνικού λαού, σύμφωνα με το άρθρο 1 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα και κατ’ εφαρμογή του άρθρου 25 για τη συμμετοχή του κοινού. Πράγματι, μια δημοκρατική και δίκαιη διεθνής τάξη απαιτεί τη συμμετοχή όλων των ενδιαφερομένων μερών στη διαδικασία λήψης αποφάσεων και το σεβασμό των προβλεπόμενων διαδικασιών, που μπορούν να εξασφαλισθούν με διεθνή αλληλεγγύη και μια προσέγγιση για την επίλυση όλων των προβλημάτων συμπεριλαμβανομένων των οικονιμικών κρίσεων με σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα.»
Η πλήρης δήλωση στα αγγλικά από την ιστοσελίδα του Γραφείου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ: http://www.ohchr.org/EN/NewsEvents/Pages/DisplayNews.aspx?NewsID=16170&LangID=
Διαβάστε ακόμα:
