to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

Η ανθρωπιά διώκεται ποινικά

Κινδυνεύουν με φυλάκιση η Χάνιν και ο Φρέντρικ.


Είχα τη χαρά και την τιμή να δουλέψω μαζί τους σε ένα μεγάλο ρεπορτάζ – ντοκυμαντέρ που έκαναν για τις ακροδεξιές οργανώσεις και τους πρόσφυγες σε τέσσερις ευρωπαϊκές χώρες. Εγώ δούλεψα στην Ελλάδα περίπου 9 μήνες, για να βγουν 20 λεπτά προγράμματος, και μια σημαντική συνέντευξη-πορτραίτο.

Και ποιους δεν βρήκα, και με ποιους δεν μίλησα, πόσες μπύρες ήπια, που δεν την αντέχω τη ριμάδα, με κουδουνιάζει, οι δικοί μου απορούσαν, όχι για τις μπύρες αλλά για τους ανθρώπους που συναντούσα.
Διακριτικά, μόνο έναν άνθρωπο δεν με άφησαν να δω, «για να μην έχω προβλήματα» μου είπαν αργότερα. Τον πήραν μαζί τους φεύγοντας και τον πήγαν στο Μάλμε, ένα παιδί 12-13 ετών. 
Κινδύνευε!

Το ντοκυμαντέρ βραβεύθηκε.
Κάποιος υπέβαλε μήνυση διότι «με χρήματα του δημοσίου έκαναν μία παράνομη πράξη. Βοήθησαν έναν ανήλικο, χωρίς χαρτιά να μπει παράνομα στη Σουηδία». Γαμώ «το γράμμα» του νόμου που δεν αφήνει το «πνεύμα του» να λειτουργήσει!

Πριν από πολλά χρόνια είχα ζήσει μια συγκλονιστική ιστορία στην οποία ίσως μπορούσα να κάνω κάτι. Επικαλέστηκα στον εαυτό μου τη «δεοντολογία» «την απόσταση που κρατάμε από το θέμα μας» και άλλες παπαριές. Η αλήθεια είναι άλλη: κιότεψα!

Είχα ορκιστεί στον εαυτό μου να μην την πω ποτέ σε κανέναν, να μην την γράψω ποτέ. Όχι γιατί ντρέπομαι ή γιατί θα με έπαιρναν τα ζουμιά και θα έτρεμαν τα χέρια μου αλλά για την ψυχική ηρεμία των ακροατών, των αναγνωστών. 
Την είπα στον Φρέντρικ πριν από λίγο καιρό για να του ενισχύσω τη θέση του, να του τονίσω ότι η απόφαση που πήρε ήταν σωστή, ότι δεν θα έρχονται νύχτες που θα βλέπει στον ύπνο του δυό παιδικά μάτια να τον κοιτάν με προσμονή, απελπισμένα.

Κάναμε μερικά λεπτά να ξανανοίξουμε το στόμα μας, όταν τελείωσα την περιγραφή μου. Αυτός το άνοιξε πρώτος. «Μπορώ να το πω αυτό στο δικαστήριο;» με ρώτησε.

Γιατί τα γράφω σε σας όλα αυτά; Διότι εδώ και δυό μέρες το «υιοθετημένο μου» που εξαφανίζεται και μια το βρίσκω σε κάποια πλατεία, μια στο Plaza, μια στην Πάτρα, ζητάει χρήματα για να πληρώσει διακινητή να τον βγάλει από την Ελλάδα. Δεν θα δώσω βέβαια λεφτά σε διακινητή αλλά δεν μπορώ να αποφασίσω τι άλλο πρέπει και μπορώ να κάνω.
Και για τις αντιμαχόμενες δυνάμεις στη Σούδα και στη Χίο.

Υ.Γ. Η Χάνιν κατάγεται από την Παλαιστίνη, πριν από μερικούς μήνες έγραψε σε ρεπορτάζ της: "Μιλάω με φίλη στη Γάζα. Δεν συμφωνεί με τον άνδρα της αν θα πρέπει να μαζευτεί όλη η οικογένεια σε ένα δωμάτιο ή αν θα πρέπει να πιάσει το καθένα από τα παιδιά, μιά γωνιά σε κάθε δωμάτιο του σπιτιού τους. Να ζήσουν ή να πεθάνουν όλοι μαζί ή κάποιοι απ´ ολους να καταφέρουν να επιζήσουν, όταν η βόμβα θα χτυπήσει και το δικό τους σπίτι."

tags: άρθρα

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)