Στην προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση του Δημοτικού Συμβουλίου, ο επικεφαλής της Ανοιχτής Πόλης Γαβριήλ Σακελλαρίδης έθεσε τα παρακάτω θέματα:
Όχι στον εγκλωβισμό των Σύρων προσφύγων. Ο Δήμος να δώσει λύση για τη σίτιση και τη στέγασή τους.
Στην πατρίδα μας εξελίσσεται αυτές τις μέρες μια ανθρωπιστική κρίση, την οποία η κυβέρνηση οφείλει να αντιμετωπίσει πριν να είναι αργά, και πριν εξελιχθεί σε τραγωδία. Από τις 19 Νοεμβρίου οι Σύροι πρόσφυγες (άνδρες, γυναίκες και παιδιά) είναι στο Σύνταγμα. Γλίτωσαν από τον πόλεμο, τώρα όμως αντιμετωπίζουν την αδιαφορία του ελληνικού κράτους.
Το αίτημά τους είναι δίκαιο, είναι υποχρέωση της Πολιτείας να το ικανοποιήσει και δεν μπορεί κανένα κώλυμα να επιστρατεύεται ως επιχείρημα για να εμποδίσει μια δίκαιη λύση.
Είναι καθήκον της Ελλάδας να πιέσει την Ευρωπαϊκή Ένωση για να ενεργοποιήσει τη δυνατότητα μετακίνησης των θυμάτων ένοπλων συρράξεων, ώστε να ζητήσουν άσυλο, όποιοι το επιθυμούν, σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, για να βρουν καταφύγιο και προστασία, αφού στην Ελλάδα της κρίσης η παραμονή τους δεν τους διασφαλίζει καμία προϋπόθεση ζωής με αξιοπρέπεια. Υποστηρίζουμε το αίτημα που λέει όχι στον εγκλωβισμό των Σύρων προσφύγων. Διεκδικούμε μαζί τους άσυλο στην Ε.Ε., ελεύθερη μετακίνηση στην Ευρώπη.
Αυτή τη στιγμή, όμως, και μέχρι την οριστική λύση, είναι άμεση και επιτακτική ανάγκη να εξασφαλίσει το κράτος για όλους τους Σύρους πρόσφυγες που κατέφυγαν στη χώρα μας, δραπετεύοντας από την φρίκη του πολέμου, τα βασικά για την επιβίωσή τους, όπως είναι στέγη, τροφή, ιατρική φροντίδα. Όπου υπάρχουν χώροι και δομές που μπορούν να τους φιλοξενήσουν πρέπει να διατεθούν, πριν να είναι αργά για τους ανθρώπους αυτούς και τις οικογένειές τους.
Η έμπρακτη αλληλεγγύη όλων μας προς στον συριακό λαό, αλλά και σε κάθε λαό που δοκιμάζεται από πολέμους και συρράξεις, θα έπρεπε να είναι δεδομένη και χωρίς προϋποθέσεις. Και στο Δήμο Αθηναίων μας αναλογεί μια μεγάλη ευθύνη και πρέπει να τη αναλάβουμε. Δεν αρκεί να εξαντλούμαστε σε ανακοινώσεις, αλλά μπορούμε και πρέπει να δώσουμε λύση για την στέγαση, τη σίτιση και την περίθαλψή τους. Αφού, άλλωστε, η Αθήνα διακρίθηκε ως μια από τι πιο ανθεκτικές πόλεις του κόσμου, ο Δήμος οφείλει να αποδείξει στην πράξη ότι αντέχει απέναντι στις προκλήσεις της εποχής, μια από τις οποίες είναι η ικανοποίηση των θεμελιωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων και αναγκών των προσφύγων πολέμου.
Κατάθεση πρότασης ψηφίσματος για τη χορήγηση εκπαιδευτικών αδειών στο Νίκο Ρωμανό
Ως Ανοιχτή Πόλη καταθέτουμε στο Δημοτικό Συμβούλιο το ακόλουθο ψήφισμα που αφορά το αίτημα του Νίκου Ρωμανού για τη χορήγηση εκπαιδευτικών αδειών, το οποίο έχει υπερψηφιστεί σε μια σειρά από Δημοτικά Συμβούλια σε όλη την Ελλάδα:
«Η άρνηση εκπαιδευτικών αδειών αποτελεί ακραία αυθαιρεσία για κάθε κρατούμενο που τη δικαιούται και δεν την λαμβάνει.
H άρνηση χορήγησης της εκπαιδευτικής άδειας στο Νίκο Ρωμανό φανερώνει ένα εκδικητικό πρόσωπο που δεν αντιπροσωπεύει και δεν αξίζει στην Ελληνική Δημοκρατία. Σε τι ωφελούν πρακτικές που παραπέμπουν σε αντεκδίκηση προς τον – επιτυχόντα στη διαδικασία των πανελληνίων εξετάσεων μέσα από το κελί του – κρατούμενο Νίκο Ρωμανό;
Έχουμε την πολυτέλεια να χάνουμε νέους ανθρώπους από τη ζωή;
Δεν υπάρχουν αναλώσιμοι άνθρωποι και περιττά δικαιώματα.
Η παραβίαση των δικαιωμάτων κάποιων ανοίγει το δρόμο στην καταρράκωση του δικαίου στο σύνολό του.
Σωφρονισμός δεν σημαίνει απόλυτη απομόνωση του ανθρώπου.
Η φυλάκιση και ο ποινικός εγκλεισμός, σε μια σύγχρονη και πολιτισμένη κοινωνία, δεν πρέπει να αποτελεί χώρο επιβολής εκδικητικών ποινών, αλλά χώρο ουσιαστικού σωφρονισμού και επανένταξης.
Σήμερα ο Νίκος Ρωμανός αναγκάζεται να υπερασπίσει το δικαίωμα που του χορηγήθηκε, πραγματοποιώντας απεργία πείνας, η οποία ήδη θέτει σε άμεσο και σοβαρό κίνδυνο την υγεία του, ή ακόμη και την ίδια του τη ζωή.
Η πολιτεία πρέπει να επιδείξει τόλμη και ανθρωπισμό, επαναχορηγώντας το δικαίωμα που του παρείχε και στη συνέχεια με τις πρακτικές της αναίρεσε.
Είναι μεγάλο λάθος η δημοκρατία να εκδικείται. Αντιθέτως, όταν τηρούνται ισότιμα οι νόμοι και τα δικαιώματα για όλους, η δημοκρατία ενισχύεται.
Ο Νίκος Ρωμανός έχει δικαίωμα, όπως και άλλοι συγκρατούμενοί του, να σπουδάσει, πάνω δε από όλα έχει δικαίωμα να υπερασπίσει το αναφαίρετο δικαίωμα κάθε ανθρώπου, ακόμη και μέσα στη φυλακή, να ζήσει με αξιοπρέπεια».
