Ορισμένοι θέτουν το κρίσιμο για το ζήτημα της πολιτικής εξουσίας ερώτημα «ποιος θα πάρει το Κέντρο;». Ωστόσο, παραγνωρίζεται μια σημαντική εξέλιξη: το «Κέντρο» το καταλαμβάνει ήδη ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ. Αυτό προκύπτει αν αναλογιστούμε τις υπαρκτές σήμερα πολιτικές προτάσεις. Τρεις είναι αυτές: η μνημονιακή πολιτική, ο νεοναζισμός και η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ. Οι δύο πρώτες αποτελούν τα πραγματικά άκρα. Η δική μας πρόταση τη μόνη πραγματικά δημοκρατική δυνατότητα.
Για τον νεοναζισμό δεν χρειάζεται να πούμε τίποτε παραπάνω από το εξής: Δεδομένου ότι η αποτυχία και του τρίτου Μνημονίου είναι προδιαγεγραμμένη, ο νεοναζισμός αποτελεί υπαρκτή δυνατότητα, ιδιαίτερα αν ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ αποτύχει. Γι’ αυτό, εκείνοι στην Αριστερά (ηγεσία του ΚΚΕ και άλλοι) που ποντάρουν σε αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, αναμένοντας να δικαιωθούν για την απόρριψη της ενωτικής του πρότασης, κάνουν λάθος πολιτική εκτίμηση, ενώ εκ των πραγμάτων διευκολύνουν τη συνέχιση της μνημονιακής καταστροφής.
Για τη μνημονιακή λιτότητα και αναδιανομή προς τους πανίσχυρους αξίζει να επισημάνουμε τα εξής:
Α) Απέτυχε παταγωδώς στους στόχους που η ίδια έθετε. Αυτό αποδείχτηκε όχι μία, αλλά δύο φορές. Τη δεύτερη φορά, η αποτυχία διαπιστώθηκε ταχύτατα: μέσα σε μόλις 9 μήνες. Δηλαδή από το δεύτερο Μνημόνιο (Φλεβάρης 2012) έως τον Νοέμβριο με την απόφαση για τρίτο Μνημόνιο και νέο «κούρεμα».
Β) Παρά τις προεκλογικές εξαγγελίες και παρά την αποτυχία των Μνημονίων, η συγκυβέρνηση επέλεξε την ίδια ακριβώς πολιτική. Η εφαρμογή της, σημειωτέον, είναι επιθετικότερη καθώς επιβάλλεται σε μια ήδη καθημαγμένη κοινωνία και οικονομία. Πρόκειται για ακραία μορφή ανορθολογισμού, αν κρίνει κανείς από τη σκοπιά των αναγκών της συντριπτικής πλειοψηφίας της κοινωνίας.
Γ) Η αποτυχία της μνημονιακής πολιτικής είναι ολοσχερής. Οι φιλομνημιακοί μιλούν για επιμέρους επιτυχίες, όπως π.χ. τη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος. Προσπερνώντας τις δύο περικοπές δημόσιου χρέους, που το άφησαν μη εξυπηρετήσιμο, επισημαίνουμε την εξής επικίνδυνη τάση: το πρωτογενές έλλειμμα της γενικής κυβέρνησης το 2010 μειώθηκε κατά 5% του ΑΕΠ, το 2011 κατά 2,5% του ΑΕΠ και το 2012 λιγότερο από 1% του ΑΕΠ! Πράγματι, το έλλειμμα το 2011 ήταν 2,2% του ΑΕΠ (περίπου 4,6 δισ.) και, σύμφωνα με τις συνήθως αισιόδοξες εκτιμήσεις του ΔΝΤ, το 2012 διαμορφώνεται σε 1,5% του ΑΕΠ (περίπου 2,9 δισ.). Για τη μείωση αυτή χρειάστηκαν περικοπές μισθών και συντάξεων και χαράτσια αρχικού ύψους 7 δισ. (Μεσοπρόθεσμο το καλοκαίρι 2011), νέα μέτρα 5 δισ. (Νοέμβριος 2011 στον Προϋπολογισμό του 2012) και λήψη κι άλλων μέτρων (πάνω από 3 δισ.) τον Φεβρουάριο 2012 (προαπαιτούμενα του δεύτερου Μνημονίου). Απαιτήθηκαν δηλαδή μέτρα ύψους πάνω από 15 δισ. ευρώ για να μειωθεί το πρωτογενές έλλειμμα κατά λιγότερο από 2 δισ.! Αυτή η δημοσιονομική «επιτυχία» δείχνει σε τιί παταγώδη αποτυχία οδηγείται και το τρίτο μνημόνιο.
Δ) Δημιουργήθηκαν οξύτατα κοινωνικά προβλήματα. Οδεύουμε προς τα 2 εκατομμύρια πραγματικά άνεργους/ες, 450.000 νοικοκυριά δεν έχουν κανένα εισόδημα, μοναδική προοπτική για εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρήσεις είναι το λουκέτο, οι μισοί φορολογούμενοι δυσκολεύονται να πληρώσουν τα χαράτσια, οι απελπισμένοι δανειολήπτες αυξάνονται γεωμετρικά, συσσίτια, αυτοκτονίες, θάνατοι εξαιτίας ιατροφαρμακευτικών ελλείψεων (ανεπάρκειες σε ΜΕΘ, καρκινοπαθείς χωρίς θεραπεία κ.λπ.)
Ε) Αυτή η καταστροφική πολιτική προϋποθέτει τη συρρίκνωση της δημοκρατίας. Η κυβέρνηση Σαμαρά δεν διστάζει: άγρια καταστολή, ακόμη και σε βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης, επιστράτευση απεργών, σωρεία αντισυνταγματικών μέτρων, πλήρης υποβάθμιση της Βουλής και άλλων δημοκρατικών θεσμών, βασανισμοί σε αστυνομικά τμήματα και βεβαίως πολιτική αντιπαράθεση απίστευτα χαμηλής ποιότητας, έτσι όπως την οργανώνουν τα ΜΜΕ παλαιάς και νέας διαπλοκής, αλλά και το γραφείο του πρωθυπουργού με απαράδεκτα για ευνομούμενο κράτος επικοινωνιακά χαλκεία.
Τα παραπάνω αποδεικνύουν δύο πράγματα. Πρώτον, ότι το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, καθώς κινείται στον αντίποδα μιας αποδεδειγμένα καταστροφικής πολιτικής, είναι η μοναδική σήμερα ρεαλιστική πρόταση αντιμετώπισης της κρίσης. Δεύτερον, ότι η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ για αξιοπρεπή (δηλ. με βάση το πρόγραμμά του) επανένταξη στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι είναι η μοναδική σήμερα πραγματικά δημοκρατική προοπτική για την Ελλάδα. Με αυτή την έννοια, το «Κέντρο» το έχει ήδη καταλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ. Ας πείσουμε, λοιπόν, όσο το δυνατόν περισσότερους πολίτες, αξιώνοντας στήριξη του προγράμματός μας απ’ όλους τους δημοκράτες.
Πηγή: Αυγή
