Η δεκαετία του ’90 και οι βίαιες επιθέσεις εναντίον των επικριτών τους

Τη δεκαετία του 1990, οι μαχαιροβγάλτες της Χ.Α. πραγματοποιούν πολυάριθμες εγκληματικές ενέργειες, προσπαθώντας να μιμηθούν τους εγκληματίες της Κου Κλουξ Κλαν (που φορώντας τις λευκές κωνικές κουκούλες σκορπούσαν τον τρόμο στις ΗΠΑ). Ενδεικτικά αναφέρουμε μόνο μερικές από αυτές.

Οι επιδρομές κατά των γραφείων της αριστερής ΟΣΕ (Οργάνωση Σοσιαλιστική Επανάσταση) (9/3 & 20/4/92) ή η επίθεση εναντίον αριστερών φοιτητών στο προαύλιο της ΑΣΟΕΕ, αμέσως μετά το συλλαλητήριο για το Μακεδονικό (10/12/1992) αποτελούν ένα δείγμα μόνο των προθέσεών τους.

Τον Απρίλιο του 1996, μέλη της πολιτικής οργάνωσης ΟΣΕ (Οργάνωση Σοσιαλιστική Επανάσταση) δέχθηκαν βάρβαρη επίθεση από 6 νεοναζί της Χρυσής Αυγής στην Κυψέλη την ώρα που διένειμαν την εφημερίδα τους “Εργατική Αλληλεγγύη”. Από την επίθεση των Χρυσαυγιτών τραυματίστηκαν 5 από τα μέλη της ΟΣΕ και μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο. Μεταξύ των 6 τραμπούκων νεοναζί ήταν και οι Χ. Κουσουμβρής και Δ. Ζαφειρόπουλος. Ο Δ. Ζαφειρόπουλος είναι Εκδότης -Διευθυντής του «Ελεύθερου Κόσμου» (χουντική εφημερίδα που επανακυκλοφόρησε το 2003), διετέλεσε μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου της “Χρυσής Αυγής” και εκδότης του διμηνιαίου περιοδικού της ναζιστικής νεολαίας «Αντεπίθεση». Ο Ζαφειρόπουλος καταδικάστηκε σε ποινή 1 έτους για την επίθεση και τον τραυματισμό των μελών της ΟΣΕ.

Στις αρχές του Σεπτέμβρη του 1996, στα Χανιά, δύο Ελληνοπόντιοι και ένας Βορειοηπειρώτης δέχθηκαν επίθεση. Το γεγονός κατάγγειλε με ανακοίνωσή της στις 11/9, η Πανελλήνια Αγωνιστική Μαθητική Κίνηση (ΠΑΜΚ) Χανίων. Στην ανακοίνωση επισημαίνεται ότι πρόκειται για μέλη της ρατσιστικής οργάνωσης “Χρυσή Αυγή” τα οποία μετά την επίθεση άφησαν σε διπλανό τοίχο την ταυτότητά τους.

Στις 31 Ιανουαρίου 1997, δύο μέλη της αριστερής οργάνωσης ΟΑΚΚΕ δέχθηκαν επίθεση από μέλη της “Χρυσής Αυγής”. Την επίθεση κατάγγειλε με ανακοίνωση Τύπου η ΟΑΚΚΕ. Τα μέλη της που τραυματίστηκαν και μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο ήταν οι Γ. Ιωαννίδης, και Π. Γουρνάς, οι οποίοι κολλούσαν αφίσες. Την επίθεση κατάγγειλαν με ψηφίσματα ο Δήμος Κερατσινίου και ο Δήμος Δραπετσώνας με ονομαστική αναφορά στους “φασίστες της “Χρ. Αυγής”.

Στις ευρωεκλογές του 1996 μέλη της “Χρυσής Αυγής” έσπασαν το περίπτερο του εκλογικού συνδυασμού ΟΑΚΚΕ-“Ουράνιου Τόξου” το οποίο είχε στηθεί στην Ομόνοια.

Στις 24 Ιανουαρίου 1998, ο 34χρονος μεταφραστής και μέλος του συγκροτήματος Last Drive, περνούσε από τη συμβολή των οδών 3ης Σεπτεμβρίου και Χαλκοκονδύλη για να πάρει λεωφορείο όταν δέχθηκε ξαφνική επίθεση από τρεις ναζιστές που τον χτύπησαν με σιδερόβεργα στο πρόσωπο. Όταν αυτός έπεσε στο πεζοδρόμιο άρχισαν να χτυπούν με μανία το κεφάλι του στο μάρμαρο μπροστά στα μάτια δεκάδων θεατών. Ακόμα και όταν ο Α.Κ. κατάφερε και σύρθηκε στην είσοδο ενός καταστήματος για να γλυτώσει από τη δολοφονική επίθεση, αυτοί μπήκαν μέσα και συνέχισαν να τον χτυπούν μπροστά σε μια υπάλληλο. Ύστερα οι τρεις νεοναζί άφησαν το αιμόφυρτο θύμα τους και μπήκαν στην πολυκατοικία της 3ης Σεπτεμβρίου όπου στεγάζονται τα γραφεία της “Χρυσής Αυγής”. Ο Καλοφωλιάς μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, με άσχημο τραύμα στο πρόσωπο και προβλήματα όρασης στο δεξί μάτι.

Είναι προφανές πως ο 34χρονος μουσικός δεν είχε πληροφορηθεί τις διακηρύξεις των στελεχών της «Χρυσής Αυγής», εδώ κι ένα χρόνο, για το ρόλο που επιφύλασσαν στο κτίριο που τόσο γενναιόδωρα έσπευσε να τους νοικιάσει το ΠΙΚΠΑ(!), παρά τις διαμαρτυρίες των υπόλοιπων ενοίκων της πολυκατοικίας. Ο «φίρερ» της οργάνωσης, Νίκος Μιχαλολιάκος, ήταν πάντως σαφής: «Μεταφερόμαστε στα νέα γραφεία», δήλωνε στις 21.12.96, «με σκοπό να κυριαρχήσουμε στο πεζοδρόμιο του κέντρου των Αθηνών!».

Αυτή η προσπάθεια των Χρυσαυγιτών για «κυριαρχία στο πεζοδρόμιο» απέναντι σε κάθε λογής εχθρούς τους δεν είναι, φυσικά, κάτι καινούριο για τα κατά φαντασίαν Τάγματα Εφόδου του Μιχαλολιάκου: Μπορεί μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’80 η «Χρυσή Αυγή» να μην ήταν τίποτα περισσότερο από μια ολιγάριθμη γραφική παρέα, εδώ και κάμποσα όμως χρόνια έχει εξελιχθεί σε πραγματικά επικίνδυνη συμμορία με πλούσια εγκληματική δράση, η οποία παραμένει άγνωστη στο ευρύ κοινό.

Από το 1992 και μετά έχουν καταγγελθεί δεκάδες επιθέσεις Χρυσαυγιτών, κυρίως στην περιοχή της πρωτεύουσας, στη Θεσσαλονίκη, στην Πάτρα, στην Κομοτηνή και στα Χανιά. Η μεθοδολογία των χρυσαυγίτικων επιθέσεων ακολουθεί τα κλασικά πρότυπα των μουσολινικών squadristi: αστραπιαίες επιδρομές με μαχαίρια, ρόπαλα και σιδερολοστούς, σακάτεμα του θύματος (ή των θυμάτων) και εξαφάνιση. Όταν το συμβάν καταγγελθεί, η «Χρυσή Αυγή» συνήθως διαψεύδει και τις περισσότερες φορές γλυτώνει την τιμωρία, καθώς σπάνια τα μέλη της μπορεί να οδηγηθούν σε δίκη για κάποια εγκληματική ενέργεια.

Εξαίρεση αποτελούν ανάληψη της ευθύνης από το περιοδικό της οργάνωσης (τχ. 75) για την έφοδο (10/12/92) σε αριστερούς φοιτητές που μοίραζαν προκηρύξεις στο προαύλιο της ΑΣΟΕΕ και η γενική εξαγγελία, λίγο νωρίτερα, της εκστρατείας κατά των αριστερών «ζωντανών προδοτών» (τχ. 70).

Αν οι επίσημες διαψεύσεις προσπαθούν να θολώσουν τα νερά, το αντίθετο συμβαίνει με τα έντυπα της ναζιστικής οργάνωσης. Οι στήλες της εφημερίδας «Χρυσή Αυγή» είναι γεμάτες με ανοιχτές προτροπές προς τα μέλη και τους οπαδούς της για τέτοια δυναμικά ξεκαθαρίσματα, προτροπές που, αν μη τι άλλο, συνιστούν καραμπινάτη ηθική αυτουργία στις ναζιστικές επιθέσεις. Αναφέρουμε ενδεικτικά τα εξής :

**Στις 12.7.96, η εφημερίδα προστάζει: «Φωτιά και τσεκούρι στους νοθευτές της ράτσας».

**Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και η «Αντεπίθεση», «όργανο του Μετώπου Νεολαίας της Χρυσής Αυγής». Μάλιστα, η μόνιμη στήλη «Μέτωπο Νεολαίας» που εγκαινιάστηκε και υπογράφεται από το Γιώργο Μάστορα είχε κάνει σαφείς τις προθέσεις της :

«Είναι καιρός να αντιληφθείτε», γράφει στις 25.7.1997 απευθυνόμενος προς τους εν γένει αντιφασίστες, «ότι οι δρόμοι μάς ανήκουν πλέον ολοκληρωτικά, χωρίς κανένα ίχνος παραχώρησης. Μπορείτε να αλλάξετε μυαλά και να πορευθείτε στον δρόμο μας, τον δρόμο της Φύσης, της Δύναμης και της Ανθρώπινης Ιστορίας. Κάντε το, ειδάλλως εξαφανιστείτε από μπροστά μας γιατί ΕΜΕΙΣ, οι Δυνατοί, θα σας λιώσουμε σαν τα σκουλήκια». Αμέσως μετά, ακολουθεί η προτροπή προς τους Χρυσαυγίτες: «Τσακίστε με οποιοδήποτε τρόπο και μέσο, ό,τι κι αν χρειαστεί, τον κάθε βλάκα που θα τολμήσει να αμφισβητήσει εσάς και τις Ιδέες σας. Κάντε τους να μετανιώσουν για τις επιλογές τους...».

Οι επιθέσεις αυτές της ρατσιστικής “Χρυσής Αυγής” είναι εφαρμογή των διακηρύξεών της. Η πιο ουσιαστική και νομοτελειακή έκφραση της ρατσιστικής ιδεολογίας είναι η βία. Οι φορείς και υπερασπιστές των ρατσιστικών ιδεών αποτελούν απειλή για την πολιτική δημοκρατία, για τη ζωή, την τιμή και την ελευθερία των πολιτών. Το κράτος που δεν απαγορεύει τη δραστηριότητά τους, επιτρέπει την ατιμώρητη, ωμή παραβίαση του συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος της απόλυτης προστασίας της ζωής, της τιμής και της ελευθερίας όλων όσων βρίσκονται στην Ελληνική Επικράτεια, χωρίς διάκριση εθνικότητας, φυλής, γλώσσας και θρησκευτικών ή πολιτικών πεποιθήσεων.

Τον Ιανουάριο του 1990 Χρυσαυγίτες έκαψαν τα παλιά κεντρικά γραφεία του ΣΕΚ (Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα) στην οδό Μενάνδρου. Το 1992 επιτέθηκαν κι έσπασαν τα τζάμια στα νέα γραφεία στην οδό Αναξαγόρα. Τον Ιούνη του 2000 ομάδα από 8 τραμπούκους της Χρυσής Αυγής έκανε επιδρομή και προκάλεσε μεγάλες καταστροφές στο Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο κραδαίνοντας μαχαίρια. Δύο από αυτούς αναγνωρίστηκαν.

Οι μαθητές που ανήκουν σε αριστερές παρατάξεις ή αντιφασιστικούς, αντιρατσιστικούς φορείς ανήκουν κατά κόρον στις προτιμήσεις των χρυσαυγιτών. Το 1993, στις 25 Μαΐου, ο μαθητής Δ. Παπαράς καταγγέλλει ότι τον ξυλοκόπησαν χρυσαυγίτες. Τον Νοέμβριο του ’93 και ενώ βρίσκονται σε εξέλιξη μαθητικές καταλήψεις, δεκάδες είναι οι καταγγελίες μαθητών που κάνουν λόγο για επιθέσεις χρυσαυγιτών που καραδοκούσαν έξω από τα σχολεία.

Η Χρυσή Αυγή στις ευρωεκλογές του 1994 πήρε 7264 ψήφους.

Η Φωκίωνος Νέγρη ήταν ένα από τα αγαπημένα πεδία δράσης τους. Εκεί ξυλοκόπησαν το μέλος της ΚΝΕ και πρόεδρο του 15μελούς συμβουλίου του 39ου ΓΕΛ Κυψέλης στις 21 Ιουνίου του ’96, εκεί και έναν Aφρικανό μετανάστη δύο ημέρες αργότερα. Τον Μάιο του ’97 επιτίθενται στο Πολυκλαδικό της Αθήνας, ξυλοκοπούν έναν αντιφασίστα μαθητή και κουρεύουν ένα φίλο του.

Από τότε, λοιπόν, που άρχισαν να κυκλοφορούν στους δρόμους, μέχρι τις πέτρες στους έγκλειστους του Πολυτεχνείου τον Νοέμβριο του 1995 και την προστασία που απόλαυσαν από τα ΜΑΤ μέχρι σήμερα και την απόπειρα δολοφονίας των Κουσουρή, Καραμπατσόλη και Φωτιάδη πολλά άλλαξαν. Ουσιαστικά άρχισαν να δραστηριοποιούνται έντονα και, εννοείται, επικίνδυνα. Συμμετέχουν σε προβοκατόρικες ενέργειες και ξυλοκοπούν τους πολιτικούς τους αντιπάλους.

Τον Ιανουάριο του 1996, μήνα που οι χρυσαυγίτες έκαναν τα εγκαίνια των γραφείων τους στην οδό Ηρώων Πολυτεχνείου, στο κέντρο του Πειραιά, την ίδια μέρα πέταξαν μπογιές από τον όροφο των γραφείων τους σε αντιφασίστες της πόλης που έκαναν συγκέντρωση διαμαρτυρίας από κάτω, ενώ παράλληλα έκαναν και προγραφές, τσεκάριζαν φάτσες. Όταν τελείωσε η συγκέντρωση, ξαμολήθηκαν στον Πειραιά με ξυράφια και μαχαίρια. Χτύπησαν σε διαφορετικά σημεία δύο αδέρφια φοιτητές, τον Κώστα και τον Θύμιο Κατσούλη. Τον Σεπτέμβριο του 1996 στην Αθήνα, μια πολυάριθμη ομάδα χρυσαυγιτών επιτέθηκε σε μουσουλμανικές οικογένειες που ζουν στο Γκάζι. Στις 10 Ιανουαρίου 1997, δημοσιεύεται στη «Χρυσή Αυγή» με την υπογραφή του Γ. Γιαννόπουλου ένα κείμενο-κάλεσμα σε μαζικές βιαιοπραγίες ….

Στις 16 Ιουνίου 1998 έξω από τα δικαστήρια της πρώην Σχολής Eυελπίδων έγινε μια από τις αγριότερες επιθέσεις της Χ.Α. Η δολοφονική επίθεση ροπαλοφόρων τραμπούκων της Χρυσής Αυγής σε 3 μέλη του ΝΑΡ (Νέο Αριστερό Ρεύμα), 100 μέτρα από τα δικαστήρια της οδού Ευελπίδων ενώ βρίσκονταν σε καφετέρια, προκάλεσε οργή και αγανάκτηση. Η επίθεση έγινε σε βάρος των φοιτητών Δημήτρη Κουσουρή και Ηλία Φωτιάδη, καθώς και του εκπαιδευτικού Ιωάννη Καραμπατσώλη. Οι 8 τραμπούκοι της Χ.Α. τους πλησίασαν και τους ξυλοκόπησαν άγρια, στέλνοντας μάλιστα τον 24χρονο Δ. Κουσουρή στο χειρουργείο του Ιατρικού Κέντρου με βαριές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις και τρία εσωτερικά αιματώματα. Μόνο από καθαρή τύχη, ο Δ. Κουσουρής γλύτωσε το θάνατο. Μόλις μία ώρα πριν την αιματηρή επίθεση, η ομάδα των νεοναζιστών είχε εγκαταλείψει τα δικαστήρια συνοδευόμενη από διμοιρία των ΜΑΤ. Βρίσκονταν εκεί ως κατηγορούμενοι για τον ξυλοδαρμό 4 μελών του ΣΕΚ το 1996.

Την ίδια ώρα, δικάζονταν 9 από τους συλληφθέντες του διαγωνισμού του ΑΣΕΠ και ο κόσμος που βρισκόταν στα δικαστήρια για συμπαράσταση μόλις αντιλήφθηκε την παρουσία των φασιστών τους γιουχάισε. Οι τραμπούκοι της Χρυσής Αυγής προφανώς έστησαν καρτέρι στη γύρω περιοχή επιλέγοντας τελικά ως θύματά τους, τα 3 μέλη του ΝΑΡ.

Η αγριότητα της δολοφονικής επίθεσης έξω από τα δικαστήρια της Ευελπίδων, η αναγνώριση των πρωτεργατών της από πλήθος αυτοπτών μαρτύρων, η δημόσια κατακραυγή και η συνακόλουθη πίεση που ασκείται -για πρώτη φορά σε τέτοια έκταση- εναντίον κάθε απόπειρας για συγκάλυψη του εγκλήματος, έχουν σαν αποτέλεσμα το σπάσιμο της σιωπής που κάλυπτε παλιότερα παρόμοια «ανδραγαθήματα» των ένοπλων εγκληματιών της Χ.Α. .

Στις 20-6-2000, οκτώ μέλη της Χρυσής Αυγής κραυγάζοντας φασιστικά συνθήματα εισβάλλουν στο «μαρξιστικό βιβλιοπωλείο» του ΣΕΚ (Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα) στην οδό Αναξαγόρα στην Ομόνοια. Προκαλούν υλικές ζημιές και απειλούν τον ταμεία.

Το 2002 η Αντιναζιστική Πρωτοβουλία καταγγέλλει την επίσημη συμμετοχή στο Συνδυασμό του Γ. Καρατζαφέρη για τις νομαρχιακές εκλογές της ίδιας χρονιάς τεσσάρων μελών της ναζιστικής και δολοφονικής "Χρυσής Αυγής" : τους Βασίλειο Κολιό, Μιχαήλ Παπαδημητρίου, Νικόλαο Σκάντζο και Ηλία Παναγιώταρο. Τον Παναγιώταρο που είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της "Χ.Αυγής" και Πρόεδρος της Γαλάζιας Στρατιάς, ο Γ. Καρατζαφέρης τον πριμοδοτεί στην εφημερίδα του σαν "εκλεκτή υποψηφιότητα".

Στις 16 Νοέμβρη 2002, κατά την διάρκεια του εορτασμού του Πολυτεχνείου, ομάδα νεοναζί της Χρυσής Αυγής επιτέθηκε σε παρέα Ελλήνων και Μπαγκλαντέζων. Οι φασίστες την είχαν στήσει έξω από τα γραφεία τους και επιτίθονταν σε όποιον θεωρούσαν μετανάστη ή αριστερό… Από την επίθεση μαχαιρώθηκε ο φοιτητής Πάρης Χρυσός και ξυλοκοπήθηκε η εκπαιδευτικός Χρυσάνθη Τσιμπίδου.

Αξίζει να αναφέρουμε ότι με απόφαση της Χρυσής Αυγής ιδρύθηκε η «Πατριωτική Συμμαχία» (Π.Σ.) το 2004, πολιτικός σχηματισμός που δεν είχε μικρή διάρκεια ζωής. Ορισμένα σημαντικά μέλη της Π.Σ. ήταν και οι Δημήτρης Ζαφειρόπουλος, Βασίλειος Κολιός, Ηλίας Παναγιώταρος και Σπυρίδων Ζουρνατζής (αρχηγός της ΕΠΕΝ και υπουργός της Χούντας). Ο Ζαφειρόπουλος καυχιέται ότι στην Π.Σ. είχαν προσχωρήσει πολλά στελέχη της ΕΠΕΝ. Ωστόσο η εκλογική δύναμη της Π.Σ. ήταν ιδιαίτερα μικρή.Στις Ευρωεκλογές του 2004 (οι οποίες ήταν η πρώτη εκλογική αναμέτρηση στην οποία πήρε μέρος η Π.Σ.), συγκέντρωσε το 0,17 % των ψήφων.

Οι χρυσαυγίτες έχουν γραφεία σε διάφορες πόλεις. Τα προηγούμενα χρόνια έκαναν συστηματική προσπάθεια να μετατρέψουν την Τρίπολη σε προπύργιο της οργάνωσής τους. Γέμισαν τους τοίχους της πόλης με εμετικά συνθήματα όπως : «θα το ξανάκοβα και πάλι, του Βελουχιώτη το κεφάλι», «Ζήτω ο Μεταξάς» κ.α. Στις 3-5-2005, ομάδα μελών της Χ.Α. επιτέθηκε και τραυμάτισε σοβαρά σπουδαστή (του ΤΕΙ Πειραιά) έξω από το σπίτι του στην Τρίπολη όπου του είχε στήσει ενέδρα. Τον χτύπησαν με σιδερογροθιές και κλωτσιές στο κεφάλι και ολόκληρο το σώμα, με αποτέλεσμα να μεταφερθεί αιμόφυρτος στο νοσοκομείο, όπου έκανε 8 ράμματα.

Το 2004 σε έκθεση της Κρατικής Ασφάλειας που είχε αποκαλύψει η εφημερίδα «Τα Νέα» σημειωνόταν ότι «τα περισσότερα μέλη της Χρυσής Αυγής οπλοφορούν παράνομα, προμηθευόμενοι όπλα από βουλευτές (σύμφωνα με την έκθεση οι βουλευτές προέρχονται από τη Ν.Δ.) και παρουσιάζονται ως συνοδοί τους» αλλά και ότι «η Χρυσή Αυγή διατηρεί ακόμη και σήμερα πολύ καλές σχέσεις και επαφές με εν ενεργεία αξιωματικούς και μόνιμους υπαξιωματικούς του στρατού, αλλά και με απόστρατους».

Τον Οκτώβριο του 2005 ακροδεξιοί πυρπόλησαν τα γραφεία του ΣΕΚ στο Ηράκλειο Κρήτης.

Πληροφορίες από exthrostoumalaka.blogspot.gr