Δεν φαίνεται να τον απασχολούν οι συνέπειες των ενεργειών του στην εσωτερική ή εξωτερική πολιτική. Ούτε αν χρησιμοποιεί θεσμικούς φορείς, όπως ο νυν Έλληνας Επίτροπος στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή ή ο πρώην Επίτροπος της Κύπρου, ωσάν να θέλει να συγκροτήσει ή να διευρύνει την φράξιά του μέσα στην ΝΔ.
Ποιος ήταν ο στόχος της μεταγραφής ενός Κύπριου πολιτικού, ο οποίος στο Κυπριακό πιστεύει ότι η λύση έπρεπε να δοθεί “εδώ και χθες” και ενδεχομένως σ΄ αυτό να συμπίπτει με τον Έλληνα πρωθυπουργό; Αν συμβαίνει αυτό, τότε τί νόημα έχει και οι δύο συμβαλλόμενοι εν προκειμένω, αντί να εμμένουν και εμπράκτως σε λύση ενιαίου κράτους, να συμπεριφέρονται ωσάν να ισχύει το αντίθετο; Ας πούμε ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν συναισθάνεται τις συνέπειες παρόμοιων ενεργειών και απλώς θέλει “να την φέρει” στον κ. Αναστασιάδη, ο οποίος ήρθε σε κόντρα με τον κ. Στυλιανίδη. Ο τελευταίος ποιά ακριβώς αντίληψη έχει επ’ αυτού, πέραν από το να υπηρετήσει το ιδανικό της πυροπροστασίας;
Είναι όμως ώρα να αντιληφθεί ο Χρήστος Στυλιανίδης τί σημαίνει να μετατρέπεται η εξωτερική πολιτική σε εσωκομματικό παίγνιο, καθυστερώντας π.χ. την επικύρωση των μνημονίων συνεργασίας που προβλέπονται στην Συμφωνία των Πρεσπών και δίνοντας τον χώρο στην Τουρκία να κάνει ανέλπιστα παιγνίδι.
Ναι μεν θα πει κανείς ότι οι αμοραλιστές ακροδεξιοί υπουργοί δεν έχουν πρόβλημα να κάνουν οποιαδήποτε κυβίστηση και να συνεργασθούν με τον οποιονδήποτε δεν απειλεί την θέση τους, διότι αν την απειλήσει, τότε όντως υπάρχει κίνδυνος να χυθεί αίμα ελληνικό. Από την άλλη όμως υπάρχουν σοβαροί εσωκομματικοί παράγοντες, οι οποίοι βρίσκονται στον αντίποδα όσων πρέσβευε μέχρι τώρα ο Χρήστος Στυλιανίδης σ’ αυτά τα θέματα, ανεξαρτήτως του αν οι θέσεις του ήταν σωστές ή όχι. Μπορεί να πει κανείς: ΟΚ, αυτό που τον καίει κυρίως, είναι η πολιτική προστασία, οπότε ερχόμαστε στην λειτουργία του επιτελικού κράτους. Εκεί όπου όλα τα γρανάζια δουλεύουν για τον CEO της “Μαξίμου Α.Ε.”, όπως θάλεγε και η κ. Γεννηματά. Μένει ν’ αποδειχθεί αν σ΄ αυτόν τον ρόλο ο νέος υπουργός θα αποδειχθεί κατάλληλος. Εκεί όμως που ο Χρήστος Στυλιανίδης δεν θα συναντήσει πρόβλημα στην συναντίληψή του με τον Έλληνα πρωθυπουργό είναι στον τομέα της Οικονομίας. Ο Κύπριος πολιτικός ήταν φανατικός υπέρμαχος των μνημονίων εκ πεποιθήσεως και χωρίς, κατά την γνώμη μου, να υποψιάζεται τις συνέπειες που το μνημόνιο θα είχε για τους καταθέτες, στην Κύπρο και όχι μόνο.
Όλα τα παραπάνω μπορεί και να μην έχουν ιδιαίτερη σημασία αν ισχύει ότι, όπως στο ελληνικό πρωτάθλημα έπαιξαν κατά καιρούς Κύπριοι ποδοσφαιριστές, το ίδιο επιχειρείται τώρα και στην πολιτική. Η τάση για ποδοσφαιροποίηση φαίνεται να εδραιώνεται, με την μετατροπή των ανασχηματισμών σε μεταγραφικές περιόδους και σε προσπάθεια εκλογικής εκμετάλλευσης της αποπολιτικοποίησης στρωμάτων της κοινωνίας.
Κάποια στιγμή όμως το παιγνίδι αυτό γίνεται “εν ού παικτοίς” διότι επηρεάζει τις τύχες της χώρας σε τομείς της εσωτερικής ή εξωτερικής πολιτικής και αυτό κάποιος θα έπρεπε να το ψιθυρίσει στον σημερινό ένοικο του ανακαινισμένου Μαξίμου.
ΥΓ: Η λέξη party στον τίτλο να διαβασθεί με την τριπλή σημασία: 1. Το Κόμμα, 2. Το ξεφάντωμα και 3. Την πάρτη…
* Ο Γ. Βαρεμένος είναι βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας και αναπληρωτής τομεάρχης Υγείας του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ.
