"Ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάστηκε ο υποψήφιος της ΝΔ, πρόσβαλλε την ομάδα των αναπήρων στην πατρίδα μας", ανέφερε ο υπουργός Επικρατείας Χριστόφορος Βερναρδάκης, στην ομιλία του στη Βουλή, για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση.

Είπε ότι "μέσα από τη βολική εικόνα του υποψήφιου ευρωβουλευτή, η ΝΔ επιχειρεί να καλύψει όλα όσα πραγματοποίησε ενάντια στις ζωές των αναπήρων στη χώρα μας", προσθέτοντας "αυτά που πραγματικά πιστεύει ο Κυριάκος Μητσοτάκης για την αναπηρία, τα έκανε πράξη ως υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης όταν έκλεισε όλα τα γραφεία των ΑμΕΑ με τους νέους οργανισμούς των υπουργείων για τους οποίους ηταν αρμόδιος το 2014".

Αναφερόμενος σε δηλώσεις του κ. Μητσοτάκη είπε ότι σε αυτές "ταυτίζει την αναπηρία με ότι θεωρεί κακό, αντεθνικό και προσβλητικό", ενώ έκανε λόγο και για "ανάλογο παράδειγμα ρατσιστικού λόγου", με αφορμή δήλωση ευρωβουλεύτριας της ΝΔ για την αντιπαράθεση Πολάκη-Κιμπουρόπουλου και βουλευτή της ΝΔ για τον διορισμό του υποδιοικητή στον Ευαγγελισμό.

"Αυτά δεν χρηζουν πρόταση μομφής;", ανέφερε χαρακτηριστικά.

Είπε ότι πέραν της "εργαλειοποίησης της συγκεκριμένης υπόθεσης", οι δηλώσεις αυτές υποκρύπτουν "ένα κάκιστο πατερναλισμό, καθώς (σύμφωνα με την αντίληψη αυτή) ο υποψήφιος ευρωβουλευτής αξίζει μόνο προστασία, ακραίο ατομικισμό, καθώς σύμφωνα με την ίδια αντίληψη ο υποψήφιος ευρωβουλευτής διεξάγει ατομικό προσωπικό αγώνα. Προτρέπει λοιπόν, τους ανάπηρους συμπολίτες μας να αναζητήσουν τις ίσες ευκαιρίες, αποστρεφόμενοι τα μόρια, τα επιδόματα και τις χάρες".

Τόνισε ότι ο υποψήφιος ευρωβουλευτής της ΝΔ "αναμφισβήτητα είναι άξιος θαυμασμού για τις προσπάθειες υπέρβασης της αναπηρίας", προσθέτοντας "ωστόσο δεν εντάχθηκε στην αγορά εργασίας με ρυθμίσεις, δημόσιες πολιτικές, παρεμβάσεις του κράτους και των συντεταγμένων του οργάνων, χάρις δηλαδή σε όλα αυτά τα οποία αποστρέφεται;"

"Δεν υπάρχουν στη αντίληψη αυτή ίσα δικαιώματα, υπάρχουν μόνο ίσες ευκαιρίες. Αλλά το μεγάλο ερώτημα στη νεότερη ιστορία των κοινωνιών ήταν, είναι και θα είναι τι είναι οι ίσες ευκαιρίες σε δομικά άνισους ανθρώπους σε άνισες κοινωνίες. Πόσες ίσες ευκαιρίες θα χωρέσουν όταν η ιδεολογία της ΝΔ θεωρεί ότι οι ανισότητες είναι φυσικό φαινόμενο" πρόσθεσε ο Χ. Βερναρδάκης.

Είπε επίσης ότι η ΝΔ επιχειρει την "αποπολιτικοποίηση της αναπηρίας, ώστε μέσω της χειραγώγησης του δημοσίου διαλόγου, μείζονα κοινωνικά ζητήματα αντιμετώπισης της αναπηρίας να τεθούν σε ένα παραπολιτικό περιθώριο και τα λαμβανόμενα μέτρα να εκλαμβάνονται ως φιλανθρωπία ή να υπόκεινται σε παραοικονομικές συναλλαγές".

Ο υπουργός Επικρατείας κάλεσε την ΝΔ να τοποθετηθεί σχετικά με την άρνηση του ΕΛΚ να επικυρώσει την Ευρωπαϊκή Πράξη προσβασιμότητας.

Ανέφερε ότι "πίσω από την φράση του Στέλιου Κιμπορούπουλου "δεν χρειάζομαι χάρες και επιδόματα", όση αθωότητα κι αν διακρίνει κανείς στον ίδιο προσωπικά, και έτσι είναι, θα θυμηθούμε τις αφόρητες πιέσεις του ΔΝΤ να στηρίξει το 2017 τις προτάσεις του περί "λειτουργικής αναπηρίας", με τις οποίες θα εξασφάλιζε τεράστιο δημοσιονομικό πλεόνασμα, αλλά που θα έριχνε στον Καιάδα, μόνο στην Ελλάδα, την αναπηρία, τους ανάπηρους και το κοινωνικό κράτος".

Τέλος, κάλεσε την ΝΔ να τοποθετηθεί αν συμφωνεί με τις προτάσεις του ΔΝΤ περί "λειτουργικής αναπηρίας, επί της ουσίας δηλαδή στην απόλυτη συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους και των προστατευτικών του δικτύων".

Αναλυτικά η ομιλία του Υπουργού Επικρατείας Χριστόφορου Βερναρδάκη στη Βουλή:

Αγαπητοί Βουλευτές,

Αγαπητές Βουλεύτριες,

Θα ξεκινήσω από την αφορμή της σημερινής συζήτησης, που ήταν η προσχηματική πρόταση μομφής της ΝΔ στον Παύλο Πολάκη. Και αυτό γιατί η διαχείριση του θέματος και η εργαλειοποίηση τόσο της αναπηρίας όσο και του υποψηφίου ευρωβουλευτή της ΝΔ αποτελεί πρωτοφανή πρακτική «θεσμικού ρατσισμού» λόγω και έργω. Και αυτό θα υποστηρίξω αρχικά.

Ο Πρόεδρος της ΝΔ χρησιμοποιεί συνεχώς τον στιγματιστικό όρο «Μαχητής της ζωής», προσβάλλοντας κατάφωρα τον υποψήφιό του, αλλά και το σύνολο των αναπήρων.

Οι βλάβες που έχουν οι ανάπηροι στα σώματα τους δεν τους κάνουν μαχητές. Αυτή είναι η άκρως ιατροκεντρική προσέγγιση, που θεωρεί ότι οι δυσκολίες των αναπήρων προέρχονται από τους δικούς τους ατομικούς περιορισμούς.

Ο τρόπος με τον οποίο η κοινωνία ανταποκρίνεται στις ανάγκες τους, τους καθιστά ανάπηρους και όχι η ατομική σωματική τους κατάσταση.

Το έχουμε επικυρώσει με νόμο του κράτους 4488/17.

Ορισμός της Διεθνούς σύμβασης για τα δικαιώματα των αναπήρων:  Διαβάζω επί λέξει: “Στα ΑμεΑ συμπεριλαμβάνονται άτομα με μακροχρόνιες σωματικές, νοητικές, πνευματικές ή αισθητηριακές βλάβες, οι οποίες σε αλληλεπίδραση με διάφορα εμπόδια δύνανται να παρεμποδίσουν την πλήρη και αποτελεσματική συμμετοχή τους στην κοινωνία σε ίση βάση με τους άλλους”.

Ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάστηκε ο υποψήφιος της ΝΔ πρόσβαλε την ομάδα των αναπήρων στην πατρίδα μας. Ο «άριστος απέναντι στον Κόκκαλη».

Προσβάλει τους 4 ανάπηρους υποψήφιους του ΣΥΡΙΖΑ (Παναγιώτη Κουρουμπλή, Κωνσταντίνα Κούνεβα, Γιώργο Χρηστάκη, Αντώνη Ρέλλα), αλλά και τους ανάπηρους υποψήφιους όλων των κομμάτων.

Επικαλέστηκε τη θεωρία της «προσωπικής τραγωδίας», προβάλλοντας τις προσωπικές δυσκολίες του υποψήφιου Στέλιου Κυμπουρόπουλου, λέγοντας ανακριβέστατα ότι θέλει να στείλει για πρώτη φορά στο ευρωκοινοβούλιο έναν άνθρωπο με πολύ βαριά αναπηρία (εννοεί «βλάβη»), ενώ στο ευρωκοινοβούλιο είναι 5 ανάπηροι μεταξύ αυτών ο Marek Plura από την Πολωνία με βαριά κινητική βλάβη.

Ο πυρήνας του παιχνιδιού της χειραγώγησης από την ΝΔ  δεν είναι άλλος από την προσπάθεια ελέγχου του κοινωνικού αντίλογου. Την οριοθέτηση των επιτρεπτών ορίων της αμφισβήτησης. Διότι μέσα από τη βολική εικόνα του Στέλιου Κυμπουρόπουλου η ΝΔ επιχειρεί να καλύψει όλα όσα πραγματοποίησε ενάντια στις ζωές των αναπήρων στην χώρα μας. Οριζόντιες περικοπές στα αναπηρικά βοηθήματα και στις συντάξεις, άρνηση επικύρωσης της Διεθνούς Σύμβασης του ΟΗΕ για τα δικαιώματα, νομοθεσία αποκλεισμού από δημόσια δικαιώματα, όπως ο νόμος της αρτιμέλειας για την είσοδο στις Δραματικές Σχολές, άρνηση νομοθέτησης του πάγιου αιτήματος του αναπηρικού κινήματος για το 15% των προσλήψεων στο δημόσιο, άρνηση εφαρμογής των οδηγιών για τις προσβάσιμες πόλεις, συγκοινωνίες, παραλίες, και τόσα και τόσα άλλα.

Αυτά που πραγματικά πιστεύει ο Κυριάκος Μητσοτάκης για την αναπηρία τα έκανε πράξη ως Υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης (Εσωτερικών) όταν έκλεισε όλα τα Γραφεία των ΑμεΑ με τους νέους οργανισμούς των υπουργείων για τους οποίους ήταν αρμόδιος, τον Οκτώβριο του 2014.

Ο Πρόεδρος της ΝΔ στη συζήτηση για την συμφωνία των Πρεσπών έλεγε: «όποιος ψηφίζει ναι, γίνεται δεκανίκι ενός ανάπηρου συστήματος εξουσίας που θέλει να σέρνει μαζί του και τη χώρα».

Αυτό δεν χρειάζεται πρόταση μομφής; Δεν είναι το τυπικό υπόδειγμα ρατσιστικού λόγου, όταν η αναπηρία ως έννοια ταυτίζεται με ό,τι θεωρεί «κακό», αντεθνικό, προσβλητικό;

Ανάλογο παράδειγμα ρατσιστικού λόγου αποτελεί η προσβλητική δήλωση ευρωβουλεύτριας της ΝΔ: «Ας επιτεθεί σε έναν άνθρωπο που στέκεται στο ίδιο ύψος με αυτόν». Σύμφωνα με υποκριτική αντίληψη που έχει για την ισότητα η ευρωβουλεύτρια, ο Π. Πολάκης προκαλεί, ασχημονεί και προσβάλλει έναν άνθρωπο με τον οποίο τον διαφοροποιούν τα σωματομετρικά τους χαρακτηριστικά, λες κι ο Π. Πολάκης προκάλεσε τον Κυμπουρόπουλο σε αγώνα ελληνορωμαϊκής πάλης.

Αλλά και η τοποθέτηση σημερινού βουλευτή της ΝΔ όταν εν τη ρύμει του (αυθόρμητου) λόγου του δήλωνε για το διορισμό του υποδιοικητή του Ευαγγελισμού, αναπαράγοντας το πιο στυγνό στερεότυπο: «Ξέρετε τι σημαίνει 92% αναπηρία; Σημαίνει ότι δεν πρέπει να βγαίνει από το σπίτι του ο άνθρωπος», δεν χρήζει πρόταση μομφής;

Από τις δηλώσεις αυτές προκύπτει χαρακτηριστικά η ιδεολογικοπολιτική πρόσληψη της Αναπηρίας από την Νέα Δημοκρατία. Οι δηλώσεις αυτές πέρα από την εργαλειοποίηση της Αναπηρίας υποκρύπτουν:

1. Έναν κάκιστο πατερναλισμό, όπου ο ενήλικος και συνεπώς υπεύθυνος για τις επιλογές του και πολιτικά ενεργός κ. Κυμπουρόπουλος δεν συνιστά ικανό πολιτικό αντίπαλο, αλλά είναι άξιος μόνο για προστασία. Για ποιο λόγο τότε η ΝΔ τον επέλεξε σαν υποψήφιο Ευρωβουλευτή; Γιατί έχει πολιτικό λόγο και όραμα για την αντιμετώπιση των βαρών της Αναπηρίας και την εκπροσώπηση των ψηφοφόρων του (ΑμεΑ και μη) στους Ευρωπαϊκούς θεσμούς ή γιατί θα πρέπει να προξενεί τον οίκτο ή άλλα συναισθήματα στον ψηφοφόρο; Και πόσο συναινεί σε αυτή την εικόνα ο Σ. Κυμπουρόπουλος;

2. Έναν ακραίο ατομικισμό. Ο Σ. Κυμπουρόπουλος κατά την αντίληψη αυτή διεξάγει ατομικό – προσωπικό αγώνα για το ξεπέρασμα των συνεπειών της αναπηρίας, και ανάγεται σε ήρωα χάρη στην ατομική του προσπάθεια. Προτρέπει λοιπόν τους ανάπηρους συμπολίτες μας να αναζητήσουν τις «ίσες ευκαιρίες» αποστρεφόμενοι τα μόρια, τα επιδόματα και τις χάρες. Αναμφισβήτητα ο Σ. Κυμπουρόπουλος είναι άξιος θαυμασμού για τις προσπάθειες υπέρβασης της αναπηρίας του, ωστόσο ο ίδιος εντάχθηκε στην αγορά εργασίας με ρυθμίσεις, με δημόσιες πολιτικές, με παρεμβάσεις του κράτους και των συντεταγμένων του οργάνων, χάρη σε όλα αυτά δηλαδή που «αποστρέφεται».

Δεν υπάρχουν στην αντίληψη αυτή ίσα δικαιώματα. Υπάρχουν μόνον ίσες ευκαιρίες. Αλλά το μεγάλο ερώτημα στη νεότερη ιστορία των κοινωνιών ήταν, είναι και θα είναι πάντα τι σημαίνουν οι ίσες ευκαιρίες σε δομικά άνισους ανθρώπους, σε άνισες κοινωνίες; Πόσες ίσες ευκαιρίες θα χωρέσουν όταν η ιδεολογία σας λέει ότι οι ανισότητες είναι φυσικό φαινόμενο;

Και όπως ειπώθηκε στα χρόνια της Γαλλικής Επανάστασης, τότε που η ισότητα και οι ελευθερίες τέθηκαν στον πάγκο της κοινωνίας, τι αξία έχει για κάποιον που δεν γνωρίζει γραφή και ανάγνωση η «ευκαιρία» της ελευθερίας της έκφρασης;

 

3. Μια προσπάθεια αποπολιτικοποίησης της Αναπηρίας. Η ανάδειξη του ζητήματος της Αναπηρίας για τη νεοφιλελεύθερη Δεξιά έγκειται στην αποπολιτικοποίησή του στην πράξη! Η Αποπολιτικοποίηση δηλαδή η απόκρυψη του πολιτικού προσήμου στην ιδεολογική πρόσληψη, είναι συνήθης αντιμετώπιση των πολιτικών διακυβεύσεων εκ μέρους του νεοφιλελευθερισμού σε πλείστους όσους τομείς. Στην περίπτωσή μας, γίνεται προσπάθεια ώστε με την χειραγώγηση του δημόσιου διαλόγου, μείζονα κοινωνικά ζητήματα αντιμετώπισης της Αναπηρίας να τεθούν από το πεδίο του πολιτικού γίγνεσθαι σε ένα παραπολιτικό περιθώριο και συνεπώς, τα θέματα αντιμετώπισης της Αναπηρίας να διευθετούνται με αποφάσεις που κινούνται στο πλαίσιο πελατειακών σχέσεων με αντίστοιχα πολιτικά οφέλη, τα λαμβανόμενα μέτρα να εμφανίζονται σαν φιλανθρωπία ή να υπόκεινται σε παραοικονομικές συναλλαγές.

Δεν θα κρυφτεί η ΝΔ πίσω από προσχήματα. Μια και βρισκόμαστε προ των ευρωεκλογών είναι ευκαιρία να μας πει ποια είναι η γνώμη της για την άρνηση του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, αναφορικά με την επικύρωση της Ευρωπαϊκής Πράξης Προσβασιμότητας, που αποτελεί κομβικό τμήμα της θεσμικής αλυσίδας για την επίτευξη της ανεξάρτητης διαβίωσης, που μεταξύ άλλων χρειάζεται ο κ. Κυμπουρόπουλος.

Το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα αρνήθηκε την ένταξη της Πράξης στο δομημένο περιβάλλον, στον τομέα των οπτικοακουστικών και των ΜΜΕ, στα μέσα μεταφοράς, στα προϊόντα όπως οι οικιακές συσκευές, ενώ επέμεινε στην πλήρη εξαίρεση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων από τις υποχρεώσεις της Πράξης στο όνομα του «δυσανάλογου κόστους» και αρνήθηκε τη διεύρυνση της Πράξης Προσβασιμότητας εκτός των αναπήρων και στα εμποδιζόμενα άτομα.

Αγαπητές Βουλεύτριες και Βουλευτές,

Είναι μια ευκαιρία όλες αυτές οι αφορμές που μας δίνονται, για να εκτυλίσσονται μπροστά στην ελληνική κοινωνία – και κυρίως μπροστά στις λαϊκές τάξεις – τα πραγματικά πολιτικά σχέδια. Όχι μόνο για την Αναπηρία, αλλά συνολικά για την εργασία, τα δικαιώματα, τις πολιτικές και ατομικές ελευθερίες.

Πίσω από τη φράση του Στέλιου Κυμπουρόπουλου ότι δεν χρειάζομαι χάρες και επιδόματα, όση αθωότητα και αν διακρίνουμε στον ίδιο προσωπικά, θα θυμηθούμε τις αφόρητες πιέσεις του ΔΝΤ να στηρίξει το 2017 τις προτάσεις του περί «λειτουργικής αναπηρίας» με τις οποίες θα εξασφάλιζε τεράστιο δημοσιονομικό πλεόνασμα, αλλά που θα έριχνε στον Καιάδα – μόνο στην Ελλάδα και κατ’εξαίρεσιν όλης της ευρωπαϊκής πραγματικότητας – την αναπηρία, τους ανάπηρους και το κοινωνικό κράτος.

Και είναι μια ευκαιρία σήμερα στη συζήτηση αυτή να δηλωθεί επισήμως από την ΝΔ. Συμφωνεί ή όχι με τις προτάσεις και τις μελέτες του ΔΝΤ περί λειτουργικής αναπηρίας, επί της ουσίας δηλαδή στην απόλυτη συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους και των προστατευτικών του δικτύων εφόσον ο ανάπηρος μπορεί να «λειτουργήσει» (δηλαδή να εργαστεί, να προστατευθεί με ίδια μέσα ή πόρους, κοκ);

Αλλά και γενικότερα, επειδή η Αναπηρία είναι μια «μελέτη παραδείγματος» θα λέγαμε για το τι κοινωνία και τι εργασία θέλουμε, είναι ευκαιρία να μάθουμε και να απαντήσουμε σε μερικά κομβικά ερωτήματα. Ερωτήματα που πλανώνται πίσω από «κρυφά προγράμματα» και συμβουλές διαφόρων δήθεν επιστημονικών κέντρων:

• Το αναπτυξιακό μας σχέδιο θα στηριχθεί στο νέο ανθρώπινο δυναμικό και σε συνθήκες και αμοιβές εργασίας υψηλές, όπως δικαιούται, ή θα εξακολουθήσουμε να μιλάμε για «υψηλό μισθολογικό κόστος» και ανάγκη μείωσης του μισθού;

• οι εργαζόμενοι θα παρέχουν την εργασία τους κάτω από σταθερούς όρους ωραρίου ή θα επικρατήσει η «απασχόληση-λάστιχο», όπου οι εργαζόμενοι θα καλούνται να δουλέψουν à la carte χωρίς να τους αναγνωρίζονται υπερωρίες;

• Θα εξακολουθήσουν οι εργαζόμενοι να απολαμβάνουν ημέρες αργίας και να πληρώνονται σε περίπτωση απασχόλησης κατά τη διάρκειά τους ή θα γίνουν οι Κυριακές βορά της εργοδοτικής αυθαιρεσίας;

• Οι εργαζόμενοι θα προφυλάσσονται από τις απολύσεις σκοπιμότητας και τις εκδικητικές πρακτικές ή θα ισχύουν κανόνες ενίσχυσης της θέσης τους και του δικαιώματος στην εργασία;

• Θα μπορούν οι εργαζόμενοι να ασκήσουν τα συνδικαλιστικά τους δικαιώματα ή θα βρίσκονται στο έλεος εκβιασμών και εμποδίων που θα καθιστούν δυσχερή την άσκηση των δικαιωμάτων τους;

• Και τι θα γίνει με την απεργία, θα μπορούν οι εργαζόμενοι να προσφεύγουν σε αυτήν όταν απειλούνται βασικά δικαιώματά τους ή θα πρέπει να περάσουν πρώτα από καυδιανά δίκρανα; Θα επανέλθουν σε πλήρη και διευρυμένη ισχύ οι συλλογικές συμβάσεις ή θα επικρατήσει η λογική της λεοντείου νομής υπέρ της εργοδοσίας;

• Οι εργαζόμενοι που περατώνουν τον εργασιακό τους βίο θα μπορούν να διεκδικούν αξιοπρεπείς συντάξεις ενός δίκαιου αναδιανεμητικού συστήματος ή θα αναμένουν τα ψίχουλα ενός ιδιωτικοποιημένου ασφαλιστικού που θα περικόπτει τις συντάξεις και θα προωθεί τα συμφέροντα των ασφαλιστικών εταιρειών;

• Ο συντάξιμος χρόνος θα ανήκει στον απόμαχο της εργασίας σαν κοινωνική αναγνώριση της εργασιακής προσφοράς του ή θα πρέπει να διαθέτει και την τελευταία ικμάδα των δυνάμεών του σε βεβιασμένη και εκβιαστική επιστροφή στην εργασία για την επιβίωσή του; Ο συντάξιμος χρόνος θα πρέπει να είναι οριοθετημένος και να ανταποκρίνεται στη γενικότερη βελτίωση των συνθηκών ζωής ή θα πρέπει να «απελευθερωθεί» με τρόπο ώστε να προκύπτουν μειώσεις της σύνταξης με τεχνικές διαχείρισης – διαιρέσεις και αφαιρέσεις - του προσδόκιμου ζωής και κεφαλαιοποίησης του θανάτου;

• Τι Δημόσιο τομέα προτείνουν τα δύο σχέδια, Σύγχρονο, λειτουργικό Δημόσιο με κοινωνικό πρόσημο που να ανταποκρίνεται στις αυξημένες ανάγκες του κοινωνικού κράτους και με σοβαρούς μισθούς – σε ένα δημόσιο που έχει το χαμηλότερο μέσο όρο αμοιβών στην Ευρώπη-, ή συρρίκνωση στο μνημονιακό 1:5 και την ιδιωτικοποίηση των κρίσιμων λειτουργιών του που προτείνει ο νεοφιλελευθερισμός;

• Και ως προς το αναπτυξιακό πρότυπο, ιδιωτικοποίηση των πάντων, φυσικών πόρων, υποδομών, πλουτοπαραγωγικών δομών ή ισχυρός παραγωγικός δημόσιος τομέας, και ιδιωτικός τομέας κοινωνικά και περιβαλλοντικά ισχυρός παραγωγικά και όχι εξαρτημένος από το κράτος;

• Δημόσιες Παιδεία, Υγεία, Κοινωνική Ασφάλιση προσβάσιμες από όλους τους πολίτες ή αφαίμαξη από την Παραπαιδεία, τα κυκλώματα ιδιωτικής περίθαλψης και εμπορίας φαρμάκου σε συμπαιγνία με τις Ασφαλιστικές Εταιρείες;

 

Τα πολιτικά σχέδια είναι ενώπιόν μας και βεβαίως ενώπιον του ελληνικού λαού. Κανείς και καμία δεν θα κρυφτεί πίσω από προσχήματα, ή από άγνοιες.

Σε αυτό το σχέδιο ζητά η Κυβέρνηση την εμπιστοσύνη της Βουλής και κυρίως, με αυτό το σχέδιο σε λίγους μήνες θα ζητήσει και θα λάβει πανηγυρικά την εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού.