to top
  • βρείτε μας στο Twitter
  • βρείτε μας στο Facebook
  • βρείτε μας στο YouTube
  • στείλτε μας email
  • εγγραφείτε στο RSS feed
  • international version

Χιροσίμα, Ιράν και Ελλάδα

Σαν σήμερα, πριν από 70 χρόνια, ο κόσμος έμπαινε στην πυρηνική εποχή μέσα από την κόλαση της Χιροσίμα, την οποία μετέτρεψε σε σεληνιακό τοπίο το «μικρό αγόρι» (Little boy), όπως ονομάστηκε η πρώτη στην ιστορία ατομική βόμβα.


Μετά τη λήξη του ψυχρού πολέμου, ο κίνδυνος ενός παγκόσμιου πυρηνικού ολοκαυτώματος απομακρύνθηκε, αλλά δεν εξαλείφθηκε. Σε περιφερειακό επίπεδο έγιναν πολλοί πόλεμοι, με πρώτο θύμα την Γιουγκοσλαβία, με την σκυτάλη της βαρβαρότητας να περνάει στο Αφγανιστάν (2001), στο Ιράκ (2003), στο Λίβανο (2006) και στη Λιβύη (2011), ενώ και στην Ουκρανία και στη Συρία εξακολουθούν να γίνονται εξοντωτικοί πόλεμοι.

Περιοχή διάφορων πολέμων έχει αναδειχθεί η Μ. Ανατολή με πρόβλημα – κλειδί για την ειρήνη στην περιοχή το Παλαιστινιακό. Ευτυχώς, αποφεύχθηκε μια διεθνής στρατιωτική επέμβαση στο Ιράν, την οποία επιθυμούσαν διακαώς τα «γεράκια» του Ισραήλ.

Συνεπώς, η πρόσφατη συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν ορθώς χαρακτηρίστηκε ιστορική, με πολλαπλώς θετικά αποτελέσματα από την εφαρμογή τους, τόσο για την μεγάλη αυτή χώρα της Μ. Ανατολής όσο και για την παγκόσμια οικονομία μετά την άρση των κυρώσεων.

Η χώρα μας διατηρεί παραδοσιακά καλές σχέσεις με το Ιράν, τις οποίες και η σημερινή κυβέρνηση δεν υποτίμησε αλλά επιδίωξε την αναζωογόνησή τους, αναβαθμίζοντας το εθνικό συμφέρον.

Δεδομένου ότι το Ιράν προ των κυρώσεων υπήρξε κύριος προμηθευτής πετρελαίου στην Ελλάδα και μάλιστα με πίστωση, εύκολα γίνεται αντιληπτή η σημασία της πρόσφατης συμφωνίας και για τη χειμαζόμενη ελληνική οικονομία. Καλείται, λοιπόν, η κυβέρνηση να εκπονήσει ένα σχέδιο δράσης για το πώς τα οφέλη από τη συμφωνία αυτή θα μεγιστοποιηθούν, και προκαλεί εντύπωση η απουσία κοινοβουλευτικών παρεμβάσεων για το ζήτημα, από την πλευρά της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης.

Άλλο ζήτημα, που έρχεται στο προσκήνιο μετά τη συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, είναι ο στόχος μετατροπής της Μ. Ανατολής σε ζώνη ελεύθερη από πυρηνικά και άλλα όπλα μαζικής καταστροφής.

Η Μ. Ανατολή, κύριο θέατρο πολέμων στη μεταψυχροπολεμική εποχή, αποτελεί ίσως την πιο στρατιωτικοποιημένη περιοχή της Γης. Μπορεί, επιπλέον, να γίνει περιοχή υψηλού πυρηνικού κινδύνου, αν το Ισραήλ επιμείνει να κατέχει ένα αποδεδειγμένα ισχυρό πυρηνικό οπλοστάσιο. Θα συνιστούσα, λοιπόν, σε κάποιους – και στην αριστερά – αντί να ζητούν διακοπή των σχέσεων της Ελλάδας με το Ισραήλ, να παρέμβουν θετικά, ζητώντας από την κυβέρνηση να υποστηρίξει ενεργά τον προαναφερθέντα στόχο, αναλαμβάνοντας και τις αναγκαίες διπλωματικές πρωτοβουλίες για συμμετοχή στο σχέδιο του ΟΗΕ όλων των χωρών της Μ. Ανατολής, του Ισραήλ συμπεριλαμβανομένου. Ή μήπως κάποιοι δεν θέλουν το Ισραήλ σε μία δομή κοινής ασφάλειας στη Μ. Ανατολή, στην κατεύθυνση της αποστρατιωτικοποίησης και αποπυρηνικοποίησης; Πάντως, η Παλαιστινιακή Αρχή υπό την PLO και τον Μαχμούντ Αμπάς το θέλουν, διότι μόνο έτσι θα νικήσει και ο Παλαιστινιακός λαός, του οποίου ο αγώνας είναι πάνω από όλα αγώνας για την ειρήνη, με δικαιοσύνη.

*Ο Πάνος Τριγάζης είναι συντονιστής του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων και θεμάτων Ειρήνης του ΣΥΡΙΖΑ

2024 © left.gr | στείλτε μας νεα, σχόλια ή παρατηρήσεις στο [email protected]
§ Όροι χρήσης για αναδημοσιεύσεις Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση 3.0 Μη εισαγόμενο (CC BY-NC 3.0)