Μεταξύ άλλων λοιπόν, η, αποκαμωμένη στην εποχή μας, Ελλάδα και η διεθνής απήχηση της κοινωνικής πίεσης λειτούργησε και ως διαβατήριο για την απόφασή του να ξεχάσει για... λίγο πως απεχθάνεται τις συνεντεύξεις και ν' απαντήσει στα ερεθίσματα της «Εφ.Συν.» για την ιστορική επίσκεψη του Ομπάμα στην Αβάνα.
«Ανάγκη», λοιπόν, «ν' ακούσει και να μιλήσει σε λαό που ανασαίνει δύσκολα» χαρακτηρίστηκε η απόφαση του αθλητή-σύμβολο να μας... κεράσει πιπεράτο, γλυκό μοχίτο με ρούμι, ποτό-σήμα κατατεθέν του νησιού της Κεντρικής Αμερικής.
Με άλλα λόγια, η θέλησή του να μας μιλήσει... Οχι βέβαια με τον κοινό τρόπο που υπαγορεύει ο συνεχής διάλογος.
Ούτως ή άλλως τόσο ως αθλητής, συνώνυμος του άλματος σε ύψος, όσο και ως πολίτης του κόσμου, ποτέ δεν είχε συμβατική συμπεριφορά...
Παραμένει κάτοχος των παγκόσμιων ρεκόρ στον ανοιχτό (2,45 μ. από το 1993) και στον κλειστό (2,43 μ. από το 1989) στίβο, η παρουσία του έχρηζε και... μεταφυσικής εξήγησης: Περνούσε τον πήχη και δεν έπεφτε αμέσως αλλά έμενε σταθερός, θαρρείς πως έκανε ιδιαίτερη αιώρηση μετά τα πετυχημένα άλματα και προκαλούσε έκσταση! Ετσι και τώρα.
Πέρασε πάνω από τον... πήχη του ερεθίσματός μας απ' την Αθήνα και από ψηλά, «αιωρήθηκε» πάλι και κοίταξε παντού!
Μίλησε, λοιπόν, τόσο για την πατρίδα του όσο και για την «ανθρώπινη ζωή που έχει χάσει την αξία της στις μέρες μας».
Αυτόβουλα, λοιπόν, σε μια από τις σύντομες αλλά ουσιαστικές επαφές μας, αυτό ήταν το σχόλιο του, 49χρονου πλέον, συνειδητοποιημένου πολίτη της εποχής μας για το ξεκλήρισμα στις Βρυξέλλες.
Μόλις τη Δευτέρα, ο «αιωνόβιος» σύγχρονος Μεσσίας των Κουβανών, Φιντέλ Κάστρο, βγήκε από την... ηχηρή σιωπή των προηγούμενων ημερών, έστειλε επιστολή στα κρατικά μέσα ενημέρωσης, όπου τόνισε ότι «ο Ομπάμα δεν είπε λέξη για τα δικαιώματα των ιθαγενών... Η Κούβα δεν έχει ανάγκη τα... δώρα των ΗΠΑ».
Εμοιαζε πλεονασμός αλλά τον ρωτήσαμε αν και ο ίδιος φοβήθηκε τα... δώρα που τους πήγε στην Αβάνα ο μαύρος Δαναός Μπαράκ Ομπάμα.
«Υπάρχουν εμπόδια! Αλλά όπως συνηθίζω να λέω, "τα εμπόδια είναι αναγκαίο κακό... Υπάρχουν για να τα ξεπερνάμε και να γινόμαστε καλύτεροι!". Η Αμερική και η Κούβα είναι δύο αντίθετοι κόσμοι που έχουν το δικαίωμα να τραβήξουν τον δρόμο που θέλει η κάθε μία, αλλά για να σφίξεις το χέρι θα πρέπει να σε σεβαστούν... Ο Ραούλ Κάστρο σωστά είπε "ν' αποδεχθούμε τις διαφορές μας!" όταν ο Ομπάμα μίλησε για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Κούβα... Υπάρχουν όροι, ισότιμοι της περηφάνιας του λαού μας ώστε να γίνει διαφορετική η σχέση με τις Ηνωμένες Πολιτείες! Οι απλοί άνθρωποι γύρω μου είναι επιφυλακτικοί με τις... καλές προθέσεις Ομπάμα!
Αθλητής είπε δίπλα μου "πώς μπορεί η Αμερική να μας κατηγορεί για 'πολιτικούς κρατούμενους', η Αμερική που έχει γεμίσει τον πλανήτη με κρατούμενους!". Αν δεν υπάρξει σεβασμός... Μακάρι να υπάρξει».
Ασπίδα κι επιχείρημα ανησυχίας του κόσμου που αντιδρά στη γη του Φιντέλ Κάστρο, είναι (για όσους γνωρίζουν την ιδιοσυγκρασία της κουβανέζικης κοινωνίας...) το αυτονόητο:
«Το τοπικό χρώμα! Οι διαφορές με τις ΗΠΑ είναι υπαρκτές και σοβαρές, αλλά κανείς δεν είναι διατεθειμένος να επιτρέψει στην, ενδεχόμενη, σύγχρονη αμερικανική παρουσία στην Κούβα ν' αλλοιώσει, όπως συνηθίζει σε άλλα μέρη της Γης, την εθνική ταυτότητα! Η αγωνία μας να μεγαλώνουμε με τα χέρια μας και τον τρόπο μας τα παιδιά μας, δηλαδή τους πολίτες τού αύριο, είναι πιο ισχυρή από κάθε πολιτικό επιχείρημα!».
Η δική μας νύξη για την ανοιχτή κλήση του Κάστρο προς τον Ομπάμα ώστε οι ΗΠΑ να εγκαταλείψουν το έδαφος που κατέχουν στη βάση του Γκουαντάναμο και να άρουν το χρόνιο εμπάργκο κατά της Κούβας, δεν έτυχε αναλυτικής απάντησής του, παρά μόνο λακωνικής αντίδρασης: «Θέματα, γνωστά παγκοσμίως...».
«Eμπνευση»
Χαβιέ Σοτομαγιόρ | EPA PHOTO AFPI/ADALBERTO ROQUEΠροπονητής, πλέον, στην Κούβα. «Αλλοτε στοργικός, άλλοτε αυστηρός, αλλά πάντα πατέρας», όπως ακούσαμε καθ' οδόν προς την επικοινωνία μαζί του...
Θυμίσαμε στον συνομιλητή πως ο Σοτομαγιόρ είχε βραβευτεί από τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή με το έπαθλο «Αθλητισμός-Εμπνευση» και γέλασε με νόημα:
«Δεν υπάρχει πιο κατάλληλο βραβείο για τον Σοτομαγιόρ. Εμπνέει με τις γνώσεις του για τον αθλητισμό και με τις συμβουλές του για τη στάση ζωής των νέων αθλητών που έχει στα χέρια του».
Θυμηθήκαμε, βέβαια, και την εμπλοκή του λαϊκού ήρωα Σοτομαγιόρ με τ' αναβολικά. Είχε βρεθεί θετικός στην κοκαΐνη εντός του Παναμερικανικού Πρωταθλήματος το 1999.
Αντέδρασε και ο αρχικός, διετής, αποκλεισμός του έγινε ετήσιος. Ετσι μπόρεσε να πάει στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ (2000), όπου γιόρτασε το ασημένιο μετάλλιο.
Το χρυσό είχε σταθεί στο στέρνο του το 1992 (Ολυμπιακοί Αγώνες Βαρκελώνης).
«Ποτέ δεν ήταν ντοπαρισμένος», ακούσαμε από τον Κλαούντιο, στέλεχος της αθλητικής αρχής, όταν θυμίσαμε ότι και το 2001 ο Σοτομαγιόρ είχε πιαστεί και πάλι «για χρήση ναδρολόνης» και εν όψει του ισόβιου αποκλεισμού του, είχε βάλει τελεία και παύλα στην αθλητική διαδρομή!
Οπως μάθαμε, τις τελευταίες ημέρες, ήταν και από αυτούς που κλήθηκαν να σχολιάσουν από τα τοπικά μέσα ενημέρωσης την επίσκεψη Ομπάμα...
Πρόκειται για τον «Φιντέλ του αθλητισμού μας»!
